تیم‌های فوتبال استقلال و پرسپولیس سرانجام از آسیا حذف شدند تا این رویای تلخ، رنگ واقعیت به خود بگیرد. در هر صورت این اتفاق برای فصل جدید لیگ قهرمانان برای این دو باشگاه مطرح ایرانی با توجه به سیگنال‌هایی که از قبل داده بودند، گریز‌ناپذیر بود و حالا این امر محقق شده و فصل جدید بدون نمایندگان پرطرفدار فوتبال ایران برگزار خواهد شد. در این خصوص دقایقی با مربی ایرانی شاغل در فوتبال هلند و پیشکسوت استقلال به صحبت پرداختیم تا مقایسه‌ای را در این خصوص بین باشگاه‌های ایرانی و اروپایی داشته باشیم. گفت‌وگوی «فرهیختگان» با امیر هاشمی‌مقدم را در ادامه می‌خوانید.

بالاخره خبر حذف استقلال و پرسپولیس از لیگ قهرمانان آسیا به صورت رسمی اعلام شد.

هلندی‌ها به این وضعیت می‌گویند یک فاجعه غیرقابل جبران و باید منتظر این وضعیت می‌بودیم آن هم با مدیریتی که بر سر کار فوتبال ایران است و مدیریتی که در باشگاه‌ها روی کار هستند. تنها چیزی که در فوتبال ایران به آن فکر می‌شود این است که کدام بازیکن را زود بخرند و کدام بازیکن را نخرند و با چشم و هم‌چشمی کار را پیش ببرند اما فراموش کردند که در درجه اول پرستیژ و شخصیت فوتبال ایران همین استقلال و پرسپولیس هستند. امیدوارم که این وضعیت هر چه سریع‌تر ختم به خیر ‌شود اما در هر صورت این موضوع از لحاظ شخصیت فوتبالی خیلی به فوتبال ایران ضربه زد‌.

به نظر می‌رسد ‌انگیزه تیم‌ها برای کسب عناوین داخلی هم به این واسطه کمرنگ شود.

بله، درست است. درنهایت ما فوتبال بازی می‌کنیم تا پیروز شویم و در ادامه می‌خواهیم قهرمان شویم که بتوانیم در لیگ قهرمانان آسیا بازی کنیم. هدف این است چون حضور در آن هم هزینه دارد و هم پول و هم می‌توان از لحاظ تراز مالی خود را بالا کشید و پاداش دریافت کرد. درنهایت نیز برای فوتبالیست‌ها و بازیکنانی که می‌خواهند خودشان را نشان بدهند یک تریبون درجه یک در قاره کهن محسوب می‌شود. پس از هر نظر که فکر کنید این موضوع به ضرر فوتبال ایران شد.

درباره مقصران این حذف چه صحبتی دارید و چه کسانی را در این وضعیت موثر می‌دانید؟

صددرصد مقصران اصلی این موضوع مدیران هستند و کسانی که عهده‌دار مسئولیت باشگاه‌ها و فدراسیون فوتبال هستند. من معتقدم فدراسیون فوتبال باید تمام موارد باشگاه‌ها را کنترل کند که آیا آنها می‌توانند اسناد و مدارک درست خود را در اختیار کنفدراسیون فوتبال آسیا قرار دهند یا خیر. همه این مسائل به هم وابسته هستند.

در فوتبال هلند که سال‌هاست با آن سر و کار دارید با این موارد چطور برخورد می‌شود؟

در این خصوص یک مثال ساده می‌زنم؛ به‌طور مثال اگر باشگاهی چند ایراد جزئی در همین فوتبال هلند داشته باشد بلافاصله فدراسیون فوتبال عکس‌العمل نشان می‌دهد و با توبیخ یا جریمه یا هشدار‌های لازم بلافاصله چشم باشگاه را باز می‌کند که حواسش باشد که اگر درست عمل نکند بیشتر و بزرگ‌تر از این مشکلات در مسابقات قاره‌ای پیش خواهد آمد و این یعنی درخواست فدراسیون فوتبال ایران از باشگاه‌ها خیلی فراتر از آن چیزی باشد که کنفدراسیون آسیا می‌خواهد و باید همین قوانین داخلی خودمان سنگین‌تر باشد. اگر این توازن انجام شود امکان دارد که باشگاه‌های ما در آسیا با مشکل بربخورند اما این استانداردها و این کنترل را نداریم و باعث می‌شود تا این تبعات به بار بیاید.

باشگاه‌های ما حتی بدون تراز مالی مثبت بعضا راهی آسیا می‌شوند.

همین باشگاه‌های ما که حذف شدند ۳۰ میلیارد تومان خرید می‌کنند اما در حساب‌شان دو میلیارد تومان پول نیست یا هنوز یک زمین تمرین خوب ندارند. پر کردن همین مدارک برای کنفدراسیون آسیا آدم‌هایی را نیاز دارد که زبان بلد باشند و از دانش روز برخوردار باشند یا سریع عکس‌العمل نشان دهند. این درحالی است که این تصمیم‌گیری کنفدراسیون فوتبال آسیا برای دیروز و پریروز نیست بلکه برای ماه‌ها و سال‌های گذشته است و در این مدت بارها نامه‌نگاری شده که حواستان باشد اگر این استانداردها را رعایت نکنید حذف‌تان می‌کنیم و مثل آب خوردن مجوز حرفه‌ای سه باشگاه ایرانی را گرفتند. باشگاه‌های ما هم چندین ماه است که این وضعیت را می‌دانند حالا یا اینکه واقعا نفهمیدند کنفدراسیون آسیا چه می‌خواهد یا اینکه فکر کردند که آنها هیچ کاری نمی‌کنند چون دو اسم بزرگ در فوتبال آسیا هستیم، اما از آنجایی که استانداردهای فوتبال آسیا باید بالا بماند به همین دلیل کنفدراسیون فوتبال آسیا هم شدید برخورد می‌کند و شدید هم برخورد کرد.

صحبت خاصی باقی می‌ماند؟

ما باید استانداردهای فوتبال خودمان را بالا ببریم یعنی قوانین باشگاه‌ها را زیرنظر داشته باشیم و رودربایستی و رفیق بازی را کنار بگذاریم. این موضوع خیلی ناراحت‌کننده است و نشان می‌دهد که ما برای فصل آینده هیچ نماینده‌ای را در فوتبال که حرفی برای گفتن داشته باشد، در آسیا نداریم.