ماجرای بی مهری به ایده های محیط زیستی دانشگاهیان

فرهیختگان  آلودگی هوا، خشکسالی، فرونشست زمین، آلودگی خاک و... مسائلی هستند که هر روز خبرهایی درباره آنها منتشر می‌شود. در این میان اما آلودگی هوا و خشکسالی بیش از دیگر چالش‌های زیست‌محیطی مورد توجه قرار گرفته است. معضلاتی که نفس‌ها را به شمارش و حیات را در آینده به خطر انداخته است. در این میان راهکارهای علمی نقش تعیین‌کننده‌ای در برون‌رفت و جلوگیری از ایجاد چالش‌های جدید دارند. راهکارهایی که قطعا برای پیدا کردن آنها باید به‌سراغ دانشگاه‌ها و انجمن‌های علمی شکل‌گرفته در دل این مراکز رفت. مقام معظم رهبری نیز در دیداری که آبان‌ماه امسال با نخبگان و استعدادهای برتر علمی داشتند، حل مسائل کشور را از اهداف مهم جامعه علمی کشور خوانده و با اشاره به مشکلاتی مانند محیط‌زیست عنوان کردند: «می‌توان برای همه مشکلات کشور راه‌حل علمی پیدا کرد.» با اینکه طبیعتا فعالان دانشگاهی می‌توانند برای هر مشکلی یک ایده عملیاتی مبتنی‌بر یافته‌های علمی ارائه کنند، اما با نگاهی به آنچه در واقعیت وجود دارد، باید گفت به‌نظر می‌رسد عملا دانشگاه‌ها نظاره‌گر شرایط موجود بوده و ترجیح می‌دهند وارد این حوزه نشوند. مساله‌ای که باعث‌شده به‌سراغ برخی انجمن‌های علمی و اساتید دانشگاهی برویم تا درباره فعالیت‌های عملی و علمی آنها برای نجات محیط‌زیست و چگونگی تعامل‌شان با دستگاه‌های مربوطه بگویند.

در همین رابطه مطالب زیر را بخوانید: