تابلو‌هایی که پر است از رنگ‌های شاد و نشان از سر زندگی و امید. رافت صراف از ابتدا این نقاشی‌ها را به خاطر سرگرمی و فراموشی بیماری آلرژی می‌کشید اما نمی‌دانست که کمتر از دو سال بعد اولین نمایشگاه نقاشی‌هایش را لیلی گلستان در گالری‌اش برای بازدید عموم به نمایش می‌گذارد. از میان انبوه تابلوهای این هنرمند خودآموخته، 36 تابلو با ابعاد 42 در 32 به نمایش گذاشته شده است و همچنین در زمان‌های آینده دیگر تابلو‌های این هنرمند در گالری‌های مختلف در معرض دید قرار می‌گیرد. اما جریان نقاش شدن این هنرمند زمانی آغاز می‌شود که بیماری آلرژی بر او غلبه می‌کند و دائما باید خودش را بخاراند. در همین حین آمنه دخترش که خود گرافیست است و به بیماران معلول ذهنی و فیزیکی نقاشی آموزش می‌دهد تصمیم می‌گیرد که برای سرگرمی مادرش دفتر و مداد رنگی و... تهیه کند و او را با اتفاقاتی که در زندگی برای هنرجویانش پیش می‌آید سرگرم کند. آمنه در ابتدا نقوش را طراحی و مادرش فقط آنها را رنگ‌آمیزی می‌کرد. بعد از اندک زمانی که آمنه نمی‌توانست طراحی‌های مادر را به خاطر درخواست‌های مکررش آماده کند، مادر خودش دست به طراحی می‌زند. اغلب تابلوهای رافت صراف نقش‌هایی هستند که خود آنها را کشیده است؛ نقش‌هایی که نشان از امید و سرزندگی است. این امید و زندگی بیشتر در تابلویی که دورهمی و سفره‌آرایی در خانه قدیمی و سنتی اصفهان کشیده شده است، به چشم می‌خورد. خانه‌ای که کودکی‌های این هنرمند در آن جا سپری شده است. نمایشگاه عکس رافت صراف به دلیل اینکه استعدادش در 84 سالگی شکوفا شده است
« ناگهان 84 سالگی» نام‌گذاری شده است. دیدن نقاشی‌های این هنرمند خودآموخته در گالری گلستان خالی از لطف نیست.