نسیم شیرازی، روزنامه‌نگار: هانیه کریمی 18 ساله است و با همین سن رویداد بزرگ مسابقات جهانی هندبال را تجربه کرده است. او که از ۱۰سالگی هندبال را شروع کرده و پیش‌تر با حضور در تیم‌های ملی نوجوانان و جوانان تجربه لازم برای پوشیدن پیراهن تیم‌ملی را به‌دست آورده، این روزها هم در تیم‌ملی جوانان و هم تیم‌ملی بزرگسالان به میدان می‌رود تا کار پایه‌ای فدراسیون هندبال را در قامت این دختر جوان ببینیم. هانیه سه سال سابقه حضور در لیگ برتر را هم دارد و همین باعث شده او بازیکن جوان ولی باتجربه‌ای باشد. او که برای اردوی مسابقات آسیایی هم انتخاب شده بود ولی در مرحله آخر خط خورده بود، تمام تلاشش را برای پوشیدن پیراهن تیم‌ملی بزرگسالان در مسابقات جهانی کرد تا بالاخره نظر سرمربی تیم‌ملی را جلب کرد و اولین حضورش در تیم‌ملی بزرگسالان را با اولین حضور تیم‌ملی در رقابت‌های جهانی گره زد تا نخستین رقابت برون‌مرزی‌اش رویداد بزرگ جهانی باشد. او که همراه تیم‌ملی بزرگسالان راهی اسپانیا شده بود، پاسخگوی سوالات «فرهیختگان» شد تا از نگاه بازیکن جوان و آینده‌دار تیم‌ملی به این تاریخ‌سازی نگاه کنیم؛ تاریخ‌سازی‌ای که هانیه هندبال ایران در آن سهم داشت، آن‌هم در اولین تجربه‌اش در رقابت‌های برون‌مرزی.

از اتفاقات اخیر هندبال بگو، اولین تاریخ‌سازی‌ات گرفتن جواز حضور در مسابقات جهانی بود، فکر می‌کردی به این مسابقات راه پیدا کنی؟

هدف تیم‌ملی برای شرکت در مسابقات آسیایی کسب مقام و جواز حضور در جام‌جهانی بود و مربی‌ها و بچه‌ها تمام تلاش‌شان را به‌کار گرفتند و خداراشکر توانستند چهارم شوند، آن‌هم درحالی‌که مربیان ایران در مسابقات آسیایی کرونا گرفتند و کنار تیم نبودند، ولی بچه‌ها همت کردند و این جواز را به‌دست آوردند. من هم مانند تمام دختران هندبال تمام تلاشم را برای رسیدن به ترکیب تیم‌ملی انجام دادم که بالاخره نتیجه‌اش را گرفتم و راهی اسپانیا شدم.

بعد از صعود به مسابقات جهانی حمایت‌ها از هندبال بانوان از نگاه تو چطور شد؟ اردوها و بازی تدارکاتی انجام شد؟

راستش فاصله بین مسابقات آسیایی و جهانی خیلی کم بود و دور اول لیگ هم آغاز شده بود و به همین دلیل تعداد اردوها کم بود و بازی تدارکاتی نداشتیم، اما مسئولان فدراسیون خیلی خوب حمایت کردند که از آنها ممنونم.

وارد مسابقات جهانی شدی و با قدرت‌های هندبال دنیا رقابت کردی. اول از حس‌وحال خودت بعد از ورود به مسابقات جهانی بگو و بعد از سطح مسابقات و نگاهت به تیم‌ها.

اولین باری بود که ایران به مسابقات جهانی اعزام می‌شد و خب طبیعی بود که خیلی هیجان داشتیم. ما نماینده ایران بودیم و باید تمام تلاش‌مان را به‌کار می‌گرفتیم و از آنجاکه در گروه سختی هم افتاده بودیم و قرار بود با بهترین‌های دنیا بازی کنیم، هیجان بیشتری را هم به‌دنبال داشت. طبیعی بود که سطح مسابقات خیلی بالا باشد و بالاتر از این سطح وجود ندارد و خوشحالم توانستیم این رقابت‌ها را تجربه کنیم، در گروه سختی بودیم ولی با تمام توان‌مان به میدان رفتیم.

تفاوت‌ها و سطح هندبال در مسابقات جهانی خودش را نشان داد یا از نظرت فاصله بین ایران و باقی کشورها محسوس نبود؟

به‌هرحال اولین حضورمان در رقابت‌های جهانی بود و تیم‌های نروژ و رومانی جزء بهترین تیم‌های دنیا هستند و خب نروژ هم که دیدیم با اقتدار قهرمان شد، ولی بقیه بازی‌هایمان باوجود اینکه هیچ‌کدام‌مان تجربه بازی در این سطح را نداشتیم، ولی آن‌قدر تفاوت سطح هم نداشتیم و تنها تیمی بودیم که اولین حضورش بود، آن‌هم با اردوهای کمی که داشتیم.

ایران گرچه بردی نداشت، ولی تاریخ‌سازی انجام شد و البته در دنیا هم حسابی موردتوجه قرار گرفت. این دیده شدن را نتیجه چه می‌دانی؟

همه تلاش‌مان این بود که با همه توان‌مان بازی کنیم، حتی می‌توانستیم برد هم داشته باشیم، اما خب تایم زیادی برای اردو‌ها و بازی تدارکاتی هم نداشتیم.

روحیه تیم چطور بود؟

روحیه تیم خوب و بالا بود و همه تمام سعی‌مان را کردیم که آن روحیه خوب را حفظ کنیم.

انتظارت برای ادامه راه هندبال بانوان، از فدراسیون و وزارت ورزش چیست؟

حمایت‌مان کنند. واقعیت این است که ایران پتانسیل بسیار زیادی دارد و تیم‌ملی هندبال بانوان روزبه‌روز درحال پیشرفت است و شک نکنید رفته‌رفته خیلی بهتر هم خواهیم شد و نتیجه خواهیم گرفت. ما به حمایت بیشتر و ادامه حمایت نیاز داریم. ما تمام تلاش‌مان را انجام می‌دهیم و اگر حمایت شویم می‌توانیم در مسابقات آسیایی مقام بیاوریم و دوباره برای دوره بعد رقابت‌های جهانی کسب سهمیه کنیم.

از عملکرد خودت در مسابقات راضی بودی؟

از عملکرد خودم راضی بودم و خدارا شکر به من هم بازی رسید و برای اولین دوره مسابقاتم تجربه بی‌نظیری بود.

تیم هندبال با یک اتفاق شاید تلخ به ایران برگشت و آن‌هم برنگشتن هم‌تیمی‌ات بود.

راستش نظر خاصی راجع به این موضوع ندارم.

از انتخاب «فاطمه خلیلی» و حس‌وحال خودت در آن موقعیت بگو.

اتفاقی که برای فاطمه خلیلی افتاد چیزی بود که کاملا حقش بود. او تمام تلاشش را کرده بود و شایسته انتخاب بهترین بازیکن زمین بود. من‌هم مانند تمام هم‌تیمی‌هایم حس فوق‌العاده‌ای داشتم، همه بغض کرده بودیم و واقعا خوشحالی‌مان از ته دل بود.

یک خاطره از مسابقات جهانی بگو.

هر لحظه‌اش تجربه بی‌نظیری بود. من آخر بازی با رومانی به فاطمه خلیلی گفتم که الان تو را به‌عنوان بهترین بازیکن زمین اعلام می‌کنند، گفت فکر نمی‌کنم، چون معمولا از تیم برنده انتخاب می‌شود و وقتی این اتفاق بازی بعد با نروژ افتاد، آنقدر برایم قشنگ بود که نمی‌توانم توصیفش کنم.

برخورد سایر تیم‌ها با دختران تیم‌ملی ایران چطور بود؟

خیلی خوب بود و دقیقا برخوردی که با بقیه تیم‌ها داشتند با ما هم داشتند و شاید حتی بهتر.

حرف آخر؟

این شروعی بود برای پیشرفت تیم‌ملی هندبال و مطمئن باشید در آینده شاهد موفقیت‌های بیشتری خواهیم بود.