۱۴۰۰-۰۹-۲۴ - ۱۲:۵۲
۰
به گزارش «فرهیختگان»، سالانه هم بر تعداد شبکه‌هایی که فیلم و سریال ایرانی پخش می‌کنند، اضافه می‌شود و هم مخاطب به‌نوعی عادت کرده تا در فشار سخت اقتصادی که توان سینما رفتن و خرید حق‌اشتراک پلتفرم‌ها نیست، آخرین و به‌روزترین فیلم‌ها و سریال‌های ایرانی را بلافاصله پس از انتشار در شبکه‌های مختلف ماهواره ببیند. آنها که دستی بر دانلود داشته و حوصله تبلیغات ماهواره‌ای را دارند، این محصولات ایرانی را به‌سادگی از کانال‌های تلگرامی و سایت‌های اینترنتی دانلود کرده و در کمال آرامش تماشا می‌کنند.
این عادت، تنها برای خانوارهای ایرانی مقرون‌به‌صرفه نیست. صاحبان شبکه‌های ماهواره‌ای نیز در قبال پخش این فیلم‌ها و سریال‌ها، به سود سرشاری می‌رسند.
جواد نوروزبیگی:
وقتی کشور ما قانون کپی‌رایت را قبول نکرده است، ما باید به کجا شکایت ببریم؟
جواد نوروزبیگی که در تمام این سال‌ها، هم آثار پخش‌شده‌اش طعمه فضای مجازی و شبکه‌های ماهواره‌ای شده و هم فیلمی چون «خرس» او سر از این مبادی غیرمجاز درآورده، توپ را در زمین نداشتن قانون کپی‌رایت می‌اندازد و به «فرهیختگان» می‌گوید: «وقتی کشور ما قانون کپی‌رایت را قبول نکرده است، ما باید به کجا شکایت ببریم؟ وقتی چنین قانونی را قبول نداریم، آن‌وقت به کدام دادگاه بین‌المللی مراجعه کنیم؟ به آنها هم مراجعه کنیم می‌گویند بروید و این قانون را در کشور خودتان مصوب کنید.»
نوروزبیگی به تبعات این اتفاق اشاره می‌کند و ادامه می‌دهد: «آیا می‌دانید به چه علت پلتفرم‌های اینترنتی در ایران کم است؟ به‌خاطر اینکه هیچ صرفه‌ای برای آنها ندارد. وقتی محتوای ایرانی به راحتی در ماهواره و فضای مجازی قابل‌دسترسی است، طبیعتا فعالیت‌های این پلتفرم‌ها چیزی جز ضرر نمی‌شود. همچنان‌که ما اگر کار و زندگی خودمان را کنار بگذاریم و برای بررسی این مورد، به دادگاه‌های جهانی رفت‌وآمد کنیم، بازهم چیزی جز ضرر، دست ما را نخواهد گرفت. مجبوریم برای این کار یک وکیل بین‌المللی بگیریم که هزینه بسیار سنگینی را می‌طلبد.»
مرتضی شایسته:
ما باید قانون کپی‌رایت را به رسمیت بشناسیم
مرتضی شایسته که فارغ از تهیه‌کنندگی و پخش، رئیس شورای صنفی نمایش است نیز در سخنان کوتاهی به «فرهیختگان» گفت: «تنها راهش این است که ما قانون کپی‌رایت را به رسمیت بشناسیم. این مسیر هم، از جانب دولتمردان هموار می‌شود به این ترتیب که آنها باید سازوکار این قانون را به‌عنوان لایحه به مجلس برده و تا زمان تصویب آن پا پس نکشند. تنها این‌گونه است که می‌توان نسبت به اصلاح امور و این‌قبیل سرقت‌ها، کار مفیدی انجام داد.»
کتایون شهابی:
اگر قانون کپی‌رایت را به رسمیت بشناسیم خیلی راحت‌تر می‌توان با این قبیل سرقت‌ها مبارزه کرد
با توجه به حجم ناامیدی سینماگران از گشایش در این حوزه و اینکه آنها تمام راه‌ها را در انحصار پیوستن به قانون کپی‌رایت عنوان کردند، موضوع را با کتایون شهابی؛ پخش‌کننده بین‌المللی سینمای ایران در میان گذاشتیم. شهابی به «فرهیختگان» گفت: «طبیعتا اگر قانون کپی‌رایت را به رسمیت بشناسیم خیلی راحت‌تر می‌توان با این قبیل سرقت‌ها مبارزه کرد. عموما وقتی کشوری به این قانون می‌پیوندد، بسیاری از شبکه‌ها به صورت خودجوش، پخش فیلم‌های قاچاق را متوقف کرده؛ چراکه جریمه‌هایی سنگین در انتظار آنهاست. اینکه بسیاری از شبکه‌های ماهواره‌ای فارسی‌زبان اقدام به پخش تولیدات ایرانی بدون اجازه سازندگان آنها می‌کنند، درنتیجه جراتی است که از عدم‌پیوستن ایران به قانون کپی‌رایت در آنها ایجاد شده است.»
شهابی به راهکار دیگر مبارزه با این بحران اشاره کرد و ادامه داد: «البته پیوستن به این قانون، تنها راه مبارزه نیست بلکه یک راه دیگر، تماس با مدیران این شبکه‌ها و آگاه کردن آنها نسبت به عملی است که در حال ارتکاب آن هستند. با این شیوه نیز می‌توان تا حدود زیادی نسبت به گرایش شبکه‌های ماهواره‌ای برای خرید قانونی محصولات ایرانی امیدوار بود.»
این پخش‌کننده بین‌المللی سینمای ایران، مسیر سومی را هم پیش پای سینماگران ایرانی می‌گذارد. شهابی می‌گوید: «اگر تهیه‌کننده یا پخش‌کننده ایرانی بتواند این موضوع را از طریق یکی از دادگاه‌های بین‌المللی پیگیری کند، می‌تواند نسبت به اصلاح این امر امیدوار باشد.»
شهابی ادامه می‌دهد: «اگر تنها یکی از شبکه‌ها در این دادگاه محکوم شوند، مابقی شبکه‌ها به این رویه به چشم قانون نگاه کرده و دیگر این‌طور آزادانه نسبت به نمایش تولیدات ایرانی اقدام نمی‌کنند. البته که این موضوع هزینه سنگینی دارد و کسی که قدم در این مسیر می‌گذارد باید حداقل 100هزار دلار برای این فرآیند کنار بگذارد. ضمن اینکه این پروسه، چیزی حدود سه تا چهار سال زمان می‌برد و مسائلی چون دوری مسافت و تحریم‌های بین‌المللی، علاوه‌بر زمان‌بر کردن پروژه، بر هزینه نهایی آن نیز می‌افزاید.»
بیشتر بخوانید 
نظرات کاربران
یادداشت
