نسیم شیرازی، روزنامه‌نگار: کاپیتان تیم ملی فوتسال بانوان گلایه دارد، از شکل نگرفتن شاکله تیم ملی فوتسال تا نداشتن اردوها و بازی دوستانه. نسیمه غلامی دغدغه این روزهایش دو سال شکل نگرفتن تیم ملی فوتسال بانوان ایران است. فوتسالی که بارها نشان داده دختران ایران در آن تبحر دارند و بارها جام‌ها و مدال‌های مختلف را بر گردن آویختند. این دغدغه‌ها برای کاپیتانی است که تیمش دو سال است کنار هم جمع نشده و حتی سرمربی آن هم در آستانه جام کافا مشخص نیست. به بهانه دغدغه این روزهای دختران فوتسال ایران با نسیمه غلامی همکلام شدیم تا او که منتظر ویزایش برای سفر به کویت و تکرار لژیونری‌اش است، ساعتی پاسخگوی سوالات «فرهیختگان» باشد.

یک قدمی کویت بودی ولی درنهایت پیکان مقصد این فصلت بود.

از همان پارسال که کویت بودم تیمم‌ درخواست ماندنم را داشت و من هم برای بازگشت آماده شده و تمام کارهای قراردادم را انجام دادم و فقط منتظر ویزا ماندم. هنوز باشگاه فتات پیگیر ویزای من است ولی ترجیح دادم برای دور نماندن از شرایط بازی به یکی از تیم‌های ایران اضافه بشوم که بعد از بررسی چند پیشنهاد تیم پیکان مقصد نهایی‌ام شد؛ چراکه تهران و کنار خانواده‌ام بودم و این موضوع خیلی برایم مهم بود. البته ‌به‌محض اینکه ویزای من بیاید به کویت خواهم رفت.

دیر تیمت را انتخاب کردی، باعث نشد که گزینه‌هایی را از دست بدهی؟

با اینکه تیمم را دیر انتخاب کردم ولی باز هم خیلی گزینه برای انتخاب داشتم و از این بابت خدا را شکر می‌کنم.

 از بازی‌های لیگ بگو، تا الان سطح کیفی و کمی لیگ نسبت به سال گذشته چطور بوده است؟

به نظر من سطح لیگ نسبت به پارسال پایین آمده و انگار به‌خاطر تیم ‌ملی انگیزه بازیکنان هم کم شده است.

فوتسال بانوان مسابقات برون‌مرزی غیر از جام کافا را درپیش ندارد و با توجه به رقابت‌های فوتسال آقایان، فوتسالیست‌های خانم سراسر دنیا به فیفا معترض شدند و این را مصداق تبعیض جنسیتی دانستند. شما هم به این موضوع معترضید؟

بله. چطور می‌توانند جام‌جهانی آقایان را برگزار کنند ولی نمی‌توانند بازی‌های آسیایی خانم‌ها را برگزار کنند. چه دلیلی دارد جز اینکه انگیزه بازیکنان را می‌گیرند؟

در آستانه جام کافا، مشخص نشدن سرمربی تیم ملی و نداشتن اردوی تمرینی به‌عنوان کاپیتان تیم ملی برای شما دغدغه است؟

بله. الان ٢ سال است که هیچ اردویی نداریم و برای من که کاپیتان هستم تا کوچک‌ترین بازیکن تیم ملی این موضوع واقعا دغدغه است. همه کشورها مانند اوکراین، اسپانیا و پرتغال روزبه‌روز پیشرفت می‌کنند و درحال برگزاری بازی‌های دوستانه هستند و می‌بینم که در فیفادی بازی‌های دوستانه برگزار می‌کنند. این درحالی است که حتی کشورهای آسیایی مانند ژاپن و چین هم از این قافله عقب نیستند ولی ما حتی یک اردو هم نداشتیم و این خیلی غم‌انگیز است.

برای رفع این دغدغه با مسئولان صحبتی هم داشتید؟

از مسئولان خواهش می‌کنم به فوتسال بانوان اهمیت بدهند و زودتر تکلیف سرمربی تیم ملی معلوم شود تا دوباره بازیکنان انگیزه بگیرند. واقعا حیف ما که ٢ سال قهرمان آسیا شدیم و توانایی هت‌تریک قهرمانی را هم داریم و از شرایط اولیه محرومیم.

 ملی‌پوشان ایرانی چطور بدن‌شان را آماده نگه می‌دارند؟

الان که لیگ است و هر بازیکن در باشگاه خود بدنش را آماده نگه می‌دارد ولی قبل از شروع لیگ هرکدام از بازیکنان به‌تنهایی برای خود تمرین می‌کرد که ‌من هم ۴ ماه تمرین داشتم و هر روز تمرین کردم تا بدن خود را آماده نگه دارم. اما ما احتیاج به اردو داریم تا با هم تمرین کنیم. ۲ سال است که کنار هم تمرین نمی‌کنیم و این برای یک تیم خیلی بد است و این درحالی است که به نظر من باید هر ماه یک بازی تدارکاتی داشته باشیم و این بازی‌ها و اردوها به آمادگی ما کمک می‌کند. وقتی به تیم ملی فوتبال بانوان اهمیت دادند و تمرین، اردوی منسجم و بازی دوستانه برگزار کردند، نتیجه‌اش را هم دیدند.

تمایل فوتسالیست‌های خانم به لژیونر شدن طی سال‌های اخیر زیاد شده، به‌خصوص از لیگ‌های کویت و عراق استقبال بیشتری هم شده، دلیلش چیست؟

یکی از دلایلش فکر می‌کنم مساله مالی باشد و ‌دلایل دیگرش این است که ما بازیکنان خیلی خوب و شناخته‌شده‌ای در ایران داریم می‌توانند که به هر کشوری برای پیشرفت فوتسال‌شان کمک کنند و آنها هم از موضوع استقبال می‌کنند.

فوتسال بانوان برای ادامه راه به چه چیزهایی نیاز دارد؟

به توجه و اهمیت فدراسیون نیاز دارد؛ این‌که بازی‌های دوستانه و اردوهای زیادی برای تیم برگزار شود. باور کنید الان بازیکنان اصلا انگیزه‌ای ندارند و امیدوارم هرچه زودتر تکلیف سرمربی تیم ملی روشن شود و بعد حمایت فدراسیون را برای اردوها و بازی‌های دوستانه با تیم‌های خوبی چون برزیل، اسپانیا و پرتغال داشته باشیم. هر وقت فدراسیون از ما حمایت کرده جوابش را گرفته‌ایم و نتیجه‌اش دیده شده است. ما لیاقت سومین قهرمانی را هم داریم، البته اگر حمایت بشویم!

اتفاق ناراحت‌کننده‌ای که برای «زهره کودایی» پیش آمد مربوط به فوتبال است؛ ولی در فوتسال هم از این حرف و حدیث‌ها کم نبوده، نظرت درباره این موضوع چیست؟

سال‌هاست که کودایی را می‌شناسم‌، حتی در گذشته که تیم ملی فوتبال هم بودم هم‌تیمی بودیم و می‌توانم بگویم که فوق‌العاده دختر پرتلاش و خوش‌قلبی است و برای رسیدن به اینجایی که هست خیلی سختی کشیده و تلاش کرده است. به نظر من هرکسی به هر جایگاهی که می‌رسد الکی آن را به دست نمی‌آورد و از زهره می‌خواهم همین‌طور قوی ادامه بدهد و بداند ما پشتش هستیم و مطمئنا از این به بعد بیشتر از درخشش‌های زهره می‌شنویم.