مقایسه تیم کی‌روش و اسکوچیچ مثل مقایسه بنز و BMW است!

محمدرضا حاجی‌عبدالرزاق، روزنامه‌نگار: تیم فوتبال استقلال درحالی‌که روزهای آرمانی را سپری می‌کند و همه توقع داشتند تا این تیم بتواند با عبور از سد نساجی مازندران فاصله خود را درصدر جدول باتوجه به توقف سایر مدعیان بیشتر کند، اما سد علیرضا حقیقی دروازه‌بان این تیم مقابل حملات پردامنه استقلالی‌ها در این دیدار بیشتر از هرچیز دیگری به چشم آمده و اغراق نیست اگر بگوییم حقیقی تقریبا یک‌تنه از دهان شیر یک امتیاز را از ورزشگاه آزادی بیرون کشید. با علیرضا حقیقی که بعد از یک فصل دوری دوباره به نساجی بازگشته، درباره اتفاقات دیدار با استقلال به تفصیل صحبت کردیم، هرچند در این مصاحبه درخصوص مسائل دیگر ازجمله تیم‌ملی فوتبال، پرسپولیس و پیشنهاد سال گذشته استقلال به او و سایر مباحث دیگر با حقیقی به گفت‌وگو نشستیم که مصاحبه «فرهیختگان» با گلر تیم‌ملی در جام جهانی برزیل را در ادامه می‌خوانید.

مقابل استقلال نشان دادی خیلی آماده هستی.

خدا را شکر وضعیت من خیلی خوب است و همه‌چیز هم خوب است و مقابل استقلال هم نه‌تنها من بلکه کل تیم توانستیم خوب بازی کنیم. در هرحال وقتی تیم می‌برد همه تیم برنده می‌شود و وقتی که تیم می‌بازد همه تیم بازی را واگذار می‌کنند یا هر اتفاق دیگری نیز می‌افتد، اگر مساوی کنیم یا کلین‌شیتی هم صورت بگیرد، به‌نظر من به کار گروهی مربوط می‌شود و من هم در زمین تنها نبودم که بخواهم تنهایی نتیجه بگیرم. کار گروهی هم از مالک و مدیرعامل باشگاه بگیر تا مسئول تدارکات باشگاه همه باهم یک تیم هستیم و با هم کار می‌کنیم.

بازی با استقلال چطور بود؟

بازی خوبی بود. بالاخره فکر می‌کنم بعد از حدود دوسال تماشاگران به ورزشگاه آمدند. هرچند اعلام کرده بودند ۵ هزار نفر، اما چیزی که ما دیدیم حدود  ۱۰ تا ۱۵ هزار نفر در ورزشگاه حاضر بودند و به هرحال برای تیم ما که یک تیم جوان محسوب می‌شود، این موضوع که بعد از مدت‌ها با حضور تماشاگران جلوی استقلال پرمهره بازی کردیم یک مقدار شرایط را متفاوت کرده بود، این درحالی است که استقلال الان از ابتدای لیگ در بین مدعیان در بالای جدول قرار دارد و فکر می‌کنم با این وضعیت نتیجه خوبی را گرفتیم، هرچند به عقیده من می‌توانستیم بازی را ببریم؛ چراکه دوسه موقعیت صددرصد گل داشتیم، اما در هرصورت این فرصت‌ها تبدیل به گل نشد. الان دیگر این بازی با هر نتیجه‌ای خوب یا بد تمام شده و باید تمرکز و توان‌مان را برای بقیه بازی‌ها بگذاریم تا بتوانیم ان‌شاءالله نتیجه لازم را بگیریم.

با چه هدف و انگیزه جلوی استقلال به میدان آمدید؟ آمده بودید تا با یک امتیاز از ورزشگاه آزادی بروید یا تفکر دیگری داشتید؟

طرز تفکر ساکت الهامی این‌طور است که مقابل هر حریفی چه استقلال باشد چه پرسپولیس و هر تیم دیگری برای بردن به میدان می‌رویم و چیزی به نام اینکه حالا این بازی سخت است برویم یک امتیاز بگیریم یا اینکه مدارا کنیم و به دفاع بکشیم این‌طور نیست. ما یک فوتبال هجومی و روی زمین و همراه با برد را از هر بازی می‌خواهیم و این طرز تفکر ساکت الهامی سرمربی تیم است و ما هم تابع این تصمیم هستیم و همه تلاش ما در بازی مقابل استقلال برای این بود که بتوانیم سه امتیاز بگیریم که البته همه هم دیدند موقعیت‌های خوبی هم داشتیم، اما بالاخره این اتفاق نیفتاد. به هرحال فوتبال است و سانتیمتر‌ها نتایج را تعیین می‌کنند، اما خدا را شکر توانستیم یک فوتبال جاندار را مقابل تیم پرمهره استقلال ارائه بدهیم.

در این بازی یک مقدار عصبانی و خشمگین نشان دادی. دلیل این‌همه خشم و عصبانیت چه بود؟

این یک چیز طبیعی است و فکر می‌کنم این وظیفه هر دروازه‌بانی است که با مدافعان خود ارتباط برقرار کند. من بازهم تکرار می‌کنم بعد از دو سال با حضور تماشاگران مقابل استقلال بازی کردیم، این درحالی است که اکثر بازیکنان ما جوان هستند و گاهی اوقات محو بازی می‌شوند و این یعنی باید یک شوک به آنها وارد و یک صحبتی شود تا از آن شرایط خارج شوند. فوتبال هم دیگر آن ورزشی که یک فوتبالی بازی کنیم و بعد دوش بگیریم و به خانه برویم نیست، الان فوتبال یک جنگ است و اگر یک ثانیه غافل شوید، هر اتفاقی می‌افتد. در همین بازی اگر خدای ناکرده توپ به دروازه‌مان می‌رفت دیگر هیچ‌کس نمی‌گفت نساجی خوب بازی کرد یا موقعیت‌های خوبی داشت و تعداد پاس‌ها یا مالکیت بالایی داشت و پوئن‌های مثبت دیگر، به‌خاطر همین فوتبال سخت است، ازسوی دیگر همه بازی‌های سخت ما در همین هفته‌های اول برگزار می‌شود، بازی‌هایی ازجمله مقابل پرسپولیس، استقلال، گل‌گهر و همه هم بیرون از خانه. به هرحال این موضوع یک مقدار کار را برای تیم نوپا و جوان ما سخت می‌کند، اما تاکید می‌کنم که بحث عصبانیت نبود. بچه‌ها می‌دانند که همه ما یک خانواده و فامیل هستیم و آنها همه مثل برادران من می‌مانند و من هم انجام وظیفه کردم و خواستم به هر طریقی دروازه‌ام را مقابل حریف بسته نگه دارم.

در هرصورت ازلحاظ اسم‌ورسم و تجربه به‌همراه مسعود شجاعی از قدیمی‌ها و بازیکنان مطرح نساجی محسوب می‌شوی و به همین دلیل احساس می‌شد از نگاه بالا به پایین و شاید مغرورانه با بازیکنان هم‌تیمی خود رفتار می‌کنی؟

نه اتفاقا این همان چیزی است که در سوال قبل به آن پاسخ دادم. بحث نگاه بالا به پایین یا غرور نیست. نه من و نه آقامسعود چنین شخصیتی نداریم، چون اگر این‌طور بود، اصلا نباید به نساجی می‌آمدیم. ما همه یک خانواده هستیم و خوبی تیم را می‌خواهیم و همه بچه‌ها هم اخلاق من را می‌دانند و می‌فهمند که من دلسوز تیم هستم و دوست دارم تیم نتیجه بگیرد، در غیر این‌صورت من هم می‌توانم مثل خیلی‌های دیگر ساکت و بی‌خیال درون دروازه قرار بگیرم و هر نتیجه‌ای هم به‌دست آمد، بیخیال باشم.

در این چندمدت اخیر الهامی را در عرصه مربیگری بسیار عصبانی دیدیم. نکند اخلاق او از روی نیمکت و حتی تمرینات به داخل زمین و بعضا بازیکنان سرایت کرده است!

نمی‌دانم چرا متاسفانه نمی‌توانیم برای خودمان این موضوع را هضم بکنیم که هرکسی خصوصیات اخلاقی خودش را دارد. ساکت الهامی یک خصوصیات اخلاقی دارد، شما یک خصوصیات اخلاقی دارید و من هم به همین شکل و هرکسی یک‌جور رفتار می‌کند و یک خصوصیاتی دارد و باید همه همدیگر را بپذیریم. اتفاقا ساکت الهامی به اندازه‌ای در تمرینات و زندگی شخصی شیرین و اهل بگو‌وبخند است که حد و اندازه ندارد و آنهایی که او را می‌شناسند و حتی یکی‌دو برخورد با او داشته باشند می‌دانند که الهامی فوق‌العاده آدم شوخ‌طبعی محسوب می‌شود، اما در هرصورت تفکر و اخلاقش درکنار زمین به این شکل است. حالا اینکه شاید استرس است یا هرچیز دیگر یا رگ غیرت، این یک موضوع طبیعی به‌شمار می‌رود و نباید به آن ایراد گرفت. در همین بازی اخیر لیورپول مقابل آرسنال در یک صحنه دو مربی با یکدیگر دعوا می‌کنند، اما بعد از پایان بازی و سوت داور با هم دست می‌دهند و وقتی به رختکن می‌روند و از آنها می‌پرسند چرا با هم دعوا کردید آنها می‌گویند هرکسی در کنار خط برای تیم خودش می‌جنگید تا موفق باشد. این چیزها در فوتبال دنیا طبیعی است، اما در فوتبال ایران یک تعریف دیگری می‌شود. در هرصورت امیدوارم طرز تفکرات ما هم مثل چیزهای دیگر‌مان که دوست داریم حرفه‌ای شود، این موضوع هم زودتر محقق شده و طرز تفکر‌مان هم حرفه‌ای شود.

علیرضا رضایی دروازه‌بان استقلال برای اولین‌بار در این دیدار این تیم را در یک شرایط جدید با سن پایین همراهی کرد و اتفاقا درخشش خوبی داشت. در این‌خصوص صحبتی داری؟

من دروازه‌بان نساجی هستم و باید درباره تیم خودم صحبت کنم و عملکرد بازیکنان سایر تیم‌ها ارتباطی به من ندارد و به‌نظر من استقلالی‌ها در این مورد باید خودشان صحبت کنند. این حرف‌ها نیست که من درباره دروازه‌بان حریف صحبت کنم و نمی‌توانم این کار را انجام بدهم.

با مسعود شجاعی مدت‌ها در تیم‌ملی همبازی بودید و حالا هم دوستان خوبی برای یکدیگر هستید. به‌نظر می‌رسد حضور شما دو نفر می‌تواند امسال کمک زیادی به پیشبرد اهداف نساجی کرده و در کسب نتایج خوب برای این تیم موثر باشد.

بله، بحث خود من و آقامسعود از آنجاکه در تیم‌ملی سالیان سال می‌شود که با هم دوست هستیم، این رفاقت تا الان ادامه داشته و حالا نیز مسعود شجاعی از بزرگ‌ترهای تیم و کاپیتان نساجی محسوب شده و هم برای من و هم برای بقیه بچه‌ها یک الگو به‌شمار می‌رود. ضمن اینکه افتخار می‌کنیم چنین بازیکنی در تیم‌مان داریم که سه‌دوره حضور در جام‌جهانی و جام ملت‌های آسیا، حضور در فوتبال اروپا و به‌خصوص لالیگای اسپانیا را در کارنامه دارد و معتقدم حضور شجاعی در تیم یک شخصیت ویژه به تیم ما داده و ما از این موضوع لذت می‌بریم.

هواداران فوتبال دارند به ورزشگاه‌ها برمی‌گردند. به‌نظر می‌رسید باتوجه به حضور آنها در استادیوم‌های سراسر دنیا دیگر دوری آنها از ورزشگاه‌های ایران هم به درازا کشیده شده بود. این سوال را از این جهت پرسیدم که آیا در بازی با استقلال هواداران این تیم برای شما چالش یا اتفاقی را درست نکردند؟

یک مقدار فحش دادند! که آن‌هم ما عادت داریم و چیز خاصی نبود. در هرصورت دل‌مان برای حضور هواداران در ورزشگاه‌ها تنگ شده بود و امیدوارم بازی به بازی تعداد آنها بیشتر شود و به استادیوم‌ها بیایند، چون با حضور‌شان می‌توانند به فوتبال کمک کنند.

تجربه حضور در سیرجان و همراهی گل‌گهر چطور بود؟

تجربه خوبی بود که تمام شد و رفت و برای آنها آرزوی موفقیت می‌کنم.

در این تیم اذیت نشدی؟ یک‌سری اتفاقات را پیرامون تو و کادر فنی این تیم در سیرجان می‌شنیدیم، هرچند خیلی از آنها هیچ‌وقت تایید نشد.

در هرصورت کسب تجربه همیشه سختی‌های خاص خودش را دارد. اتفاقا از کار کردن با امیر قلعه‌نویی چیزهای زیادی یاد گرفتم و امیدوارم در آینده به کارم بیاید.

چه شد که بعد از بازگشت به فوتبال ایران به نساجی پیوستی و در ادامه چه شد که از این تیم جدا شدی و دوباره و به نساجی پیوستی.

به هرحال بعد از سالیان سال به فوتبال ایران برگشتم، این درحالی است که درباره پرسپولیس که همه می‌دانند قلبا من این تیم را دوست دارم و بیشتر هم نمی‌خواهم در این‌باره صحبت کنم که سوءتفاهم یا چیز اضافه‌ای برای مخاطبان پیش بیاید، چون این تیم دروازه‌بان داشت و لیستش هم پر بود، نمی‌توانستم به این تیم بروم. در ادامه تیم فوتبال با قدمت و ریشه‌دار نساجی که ازلحاظ آمار سومین یا چهارمین تیم پرهوادار ایران محسوب می‌شود و هواداران خونگرمی دارد، پیشنهادی را به من داد و از آنجاکه رضا حدادیان مالک این تیم دوست خوب من محسوب می‌شود، بعد از سالیان سال این توفیق نصیب من شد که در تیم خوب و پرقدمت نساجی بازی کنم، بعد از آن‌هم شرایط فوتبالی من طوری رقم خورد که یک فصل به گل‌گهر بروم. حالا خوب یا بد، زشت یا زیبا تمام شده و دیگر نمی‌خواهم به گذشته فلش‌بک بزنم. الان هم دوباره در خدمت تیم نساجی هستم و امیدوارم بتوانیم با یکدیگر روزهای خوبی را در فوتبال ایران تجربه کرده و نتایج مطلوب را در آینده بگیریم.

سال‌های سال در پرسپولیس و حتی خارج از فوتبال ایران بازی کردی. دلت برای بازی در تیم‌های بزرگ تنگ نشده است؟

من همین الان هم در تیم بزرگی هستم و فکر نمی‌کنم نساجی تیم کوچکی باشد. به هرحال چه ازلحاظ قدمت بخواهید حساب کنید یا ازلحاظ هوادار و هرچیز دیگری نساجی تیم کوچکی نیست. همین امکانات این تیم را ببینید. ما تنها تیمی هستیم که با پرواز اختصاصی و چارتر سفر‌هایش را انجام می‌دهد. من این سیستم را فقط در فوتبال اروپا دیدم و هیچ‌جای دیگر چنین تجربه‌ای را نداشتم و فکر نمی‌کنم الان تیم‌های بزرگ ایران و حتی پولدارترین آنها چنین شرایطی را داشته باشند. حتی پارسال در سیرجان باوجود آنکه گل‌گهر ازلحاظ بودجه اگر تیم اول نباشد تیم دوم ایران است؛ حتی آنها هم چنین امکاناتی را نداشتند، در هرصورت فکر می‌کنم همین الان هم در تیم بزرگی هستم و افتخار می‌کنم لباس تیم‌نساجی را برتن می‌کنم.

البته منظور من از سوال قبل بیشتر استقلال یا پرسپولیس بود. یادمان می‌آید که سال گذشته پیشنهاداتی را از استقلال داشتی، اما این اتفاق محقق نشد، هرچند به‌نظر می‌رسد هنوز هم دلت با پرسپولیس باشد.

الان زیاد دوست ندارم درباره پرسپولیس صحبت کنم، چون الان بازیکن نساجی هستم و هر صحبتی که بخواهم درباره پرسپولیس کنم، شاید سوءتفاهم ایجاد کند. حالا موضوع استقلال متفاوت است. بالاخره این تیم هم یک تیم ریشه‌دار بزرگ و پرطرفدار است و یکی از قطب‌های فوتبال کشورمان محسوب می‌شود. پارسال هم با این تیم یک‌سری صحبت‌ها شد، اما من ذاتا پرسپولیسی هستم و قلبا این تیم را دوست دارم و به‌نظر من این کار یعنی پیوستن من به استقلال نشدنی است. این چیزها در فوتبال ما نشدنی است، نه اینکه نشود و من نمی‌توانم. اینطوری بگویم چون ذاتا پرسپولیسی هستم. دیگر ذاتم را که نمی‌توانم کتمان و عوض کنم، اما درباره پرسپولیس باید بگویم هیچ صحبتی ندارم و فقط برای این تیم آرزوی موفقیت می‌کنم و ان‌شاءالله به‌موقع قسمت ما هم بشود که به پرسپولیس برگردیم. اگر هم قسمت نشود، برای این تیم مثل چندین سال قبل که در این تیم حضور نداشتم، آرزوی موفقیت می‌کنم.

به لژیونر شدن دوباره و فوتبال در آن‌سوی مرزها فکر می‌کنی؟

اصلا شک نکنید که همین‌طور است. تمام سعی و تلاشم این است که دوباره لژیونر شوم، چون بیشتر سال‌های فوتبالم را در اروپا بازی کردم و دوست دارم دوباره به فوتبال اروپا برگردم و امیدوارم این اتفاق باز هم برایم محقق شود.

به تیم‌ملی چطور؟ هنوز هم به تیم‌ملی و پوشیدن پیراهن این تیم فکر می‌کنی؟

چرا فکر نکنم! چیزی که وجود دارد این است که اگر همین الان هم فوتبال را کنار بگذارم، هر آن‌چیزی که یک فوتبالیست ایرانی آرزوی آن را دارد واقعا به آن رسیدم و خدا را شکر می‌کنم سعی و تلاش کردم و توانستم به هرچیزی می‌خواهم برسم؛ از بازی در جام جهانی و جام ملت‌ها تا تیمی مثل پرسپولیس و بستن بازوبند به‌عنوان جوان‌ترین کاپیتان این تیم. همچنین در فوتبال اروپا از تیم‌های کوچک و بزرگ هرچه را که بگویید من در فوتبال تجربه آن را داشتم، اما مطمئنا از روزی که دوباره دوسال پیش به فوتبال ایران برگشتم و دوباره استارت زدم، یک‌سری اهداف جدید داشتم و مطمئن باشید هرکاری از دستم بربیاید انجام می‌دهم تا به این اهداف جدید برسم و امیدوارم خدا کمکم کند تا در راه رسیدن به اهدافم موفق باشم. درباره تیم‌ملی هم همین‌طور، نه‌تنها من بلکه هر بازیکنی که فوتبال بازی می‌کند، آرزو دارد پیراهن تیم‌ملی را به تن کند، چه برسد به من که این تجربه را قبلا داشتم و مزه بازی در تیم‌ملی و پوشیدن پیراهن این تیم را هم دارم که این انگیزه را مضاعف می‌کند.

با کارلوس کی‌روش در ارتباط هستی؟

نه، خیلی وقت است از کی‌روش خبر ندارم.

الان درحال حاضر تیم‌ملی فوتبال ایران تحت هدایت اسکوچیچ بهتر است یا تیم‌ملی که کی‌روش دراختیار داشت؟

به‌نظر من نمی‌توان این دو تیم را با هم قیاس کرد و مثل آن می‌ماند که بپرسید بنز بهتر است یا بی‌ام‌و! دو طرز تفکر و جداگانه از بازیکنان، سیستم نحوه بازی و همه‌چیز دیگر این مقایسه کی‌روش و اسکوچیچ به‌شمار می‌رود و قضیه با هم فرق می‌کند. به‌نظر من الان اسکوچیچ عالی نتیجه گرفته و هرکسی هم که منتقد او بوده نمی‌تواند انتقادی به این مربی کند. فکر می‌کنم ۹۰درصد از مسیر صعود تیم‌ملی الان به جام‌جهانی هموار شده و بازهم تاکید می‌کنم کسی نمی‌تواند از سرمربی تیم‌ملی درحال حاضر انتقاد کند. تیمی که از ۱۳ بازی ۱۲ بازی را ببرد و یک بازی هم مساوی کند، چه کسی می‌تواند به سرمربی این تیم بگوید عملکردش ضعیف بوده است. به‌نظر من باید از اسکوچیچ حمایت کرد تا ان‌شاءالله بتوانیم در جام‌جهانی هم نتیجه بگیریم.