زهرا رمضانی، روزنامه‌نگار: محمد فامیلیان،‌ عضو شورای مرکزی ناظر بر فعالیت نشریات دانشگاهی وزارت بهداشت در این باره گفت که معاونت فرهنگی و دانشجویی وزارت بهداشت در گذشته نخواست یا نتوانست آن‌طور که باید در فضای نشریات دانشجویی تحول ایجاد کند،‌ درحالی که پیش‌تر و در زمان فراهانی،‌ او شخصا به این فضا ورود کرده و توانست نهادی را برای تحول ایجاد کند‌ اما به نظر می‌رسید این عزم در دوران ‌لاری وجود نداشت، البته شاید در این میان عوامل محیطی مانند شرایط کرونا هم دخیل بوده است. از سوی دیگر حتی وقتی به وضعیت شورای نظارت بر نشریات هم نگاه می‌کنیم، می‌بینیم در این زمینه هم اتفاق ویژه‌ای نیفتاد و حتی کرونا این بهانه را به دست مسئولان گذشته داد که شاهد سیاستگذاری درستی در این حوزه نباشیم.

او با تاکید بر اینکه جلسات این شورا نیز به صورت حداقلی در دوران گذشته برگزار شده است، ‌اظهار داشت:‌ «ما شاهد تلاش این معاونت برای فعال کردن کانون‌های دانشجویی بودیم، ‌البته روند محوریت دادن به کانون‌ها همیشه برای فعالان جای سوال بوده است؛ چراکه بعضا کارها به صورت غیرعرفی دنبال می‌شد. با این حال در گذشته شاهد برگزاری نشست‌های سالیانه کانون‌ها بودیم که انتظار می‌رود در راستای هم‌افزایی دانشجویی این روند در دوران معاونت جدید هم تداوم داشته باشد تا اثرات مفید آن در آینده هم ادامه داشته باشد.» فامیلیان با اشاره به حضور شیراوژن در جایگاه معاونت فرهنگی وزارت بهداشت، ادامه داد: «دانشجویانی که در چرخه آموزشی این وزارتخانه قرار می‌گیرند،‌ همگی با برنامه‌های آموزشی درگیر هستند، اما بخش اعظمی از آنها حتی یک‌بار هم به سراغ معاونت فرهنگی وزارتخانه نرفتند و باتوجه به جو غالب در این وزارتخانه، تعداد محدودی به صورت داوطلبانه خودشان را درمعرض ارتباط بیشتر با این معاونت می‌گذارند که جزء فعالان دانشجویی تعریف می‌شوند، با توجه به این شرایط انتظار می‌رود با ارتباط‌گیری درست با این دانشجویان و اصالت دادن به آنها، بتوان شاهد یک جریان‌سازی مطلوب فرهنگی برای تغییر ساختارهای دانشگاه‌ها و حرکت آنها به سمت دانشگاه‌های نسل چهارم باشیم.» عضو شورای مرکزی ناظر بر فعالیت نشریات دانشگاهی وزارت بهداشت گفت:‌ «باید به این دانشجویان بها داده شود نه اینکه صرفا از آنها داده‌های جشنواره‌های بخواهیم؛ یعنی معاونت فرهنگی وزارت بهداشت به سمت توسعه فردی و قابلیت‌های آنها حرکت کند تا از این طریق بتوان به یک کادر درمان موثر برسیم؛ ‌قطعا درصورت تحقق این مساله می‌توان در دیگر بخش‌های جامعه نیز ورود جدی و اثرگذار داشته باشیم.» او خاطرنشان کرد: «متاسفانه معیار مشخصی برای حمایت مالی از نشریات و هر فعالیت دیگر دانشجویی وجود ندارد، در اصل رفتار سلیقه‌ای در این زمینه به دانشگاه‌ها موکول شده و با توجه به اینکه بیش از 60 دانشگاه علوم پزشکی داریم، ‌می‌بینیم که هرکدام با توجه به سلایق رئیس و معاون فرهنگی، تصمیمات مختلفی را می‌گیرند، درحالی‌که انتظار ما تدوین یک سند بالادستی در این زمینه است تا دانشجویان دیگر دغدغه حمایتی نداشته باشند، البته تشکل‌های بزرگ و اول دانشگاه‌ها معمولا در جذب بودجه‌های مالی موفق‌تر هستند.»