نیلوفر مژدهی، روزنامه‌نگار: تیم‌ملی فوتسال در مسابقات جام‌جهانی از ابتدا با قرعه آسانی روبه‌رو شد و چه خوب بود اگر می‌توانستیم از این قرعه آسان به‌خوبی استفاده کنیم. این حذف اما به ما ثابت کرد فوتسال در جهان و آسیا درحال پیشرفت است و اگر می‌خواهیم همچنان یک‌پای تیم‌های درجه اول دنیا باشیم باید برای بهتر بودن تلاش کنیم. آنچه ما از تیم‌مان در این دوره از مسابقات دیدیم نه‌تنها تیمی سرحال و سرزنده نبود بلکه تیمی فرسوده و بی‌انگیزه و حتی دستپاچه بود که توان مقابله با تیمی چون قزاقستان را که زمانی برای بازی با تیم ما دست و پایش می‌لرزید هم نداشت. از این‌رو با عباس ترابیان که یدی طولانی در فوتسال دارد به بررسی عملکرد تیم فوتسال در این دوره از مسابقات جام‌جهانی پرداختیم. گفت‌وگوی «فرهیختگان» با ترابیان را در ادامه می‌خوانید.

عملکرد تیم‌ملی فوتسال در این دوره از رقابت‌های جام‌جهانی به‌شدت مورد انتقاد قرار گرفت. نظر شما درمورد عملکرد تیم‌ملی کشورمان چیست؟

در این 22سالی که با فوتسال زندگی کردم موارد متعددی را درمورد فوتسال دیدم که برای موفقیت یک تیم فوتسال لازم است. تیم ما امکانات بسیار محدودی داشت. تمرینات مداوم و منظم با اخلال رو‌به‌رو بود. تمام بازی‌های تدارکاتی این تیم به‌دلیل کرونا به‌هم خورد. به‌خوبی در جریان بودم که بازی با ژاپن لغو شد. البته تورنمنت تایلند را داشتیم که دیگر زمان از دست رفته بود و فرصتی وجود نداشت که تیم خود را پیدا کند. از این‌رو محدودیت زمان باعث شد سرمربی تیم برای بهتر نتیجه گرفتن به تجربیات گذشته تکیه کند. این تجربیات آخرین راه چاره سرمربی بود و از طرفی ایرادهایی هم داشت. طبیعی است بازیکنانی که 4سال پیش از پیشتازان فوتسال ایران بودند دیگر کارایی سابق را نداشتند. 9نفری که همراه تیم‌ملی بودند در کلمبیا هم حضور داشتند در نتیجه برخی از آنها دیگر آن بازیکن سابق و با همان آمادگی بدنی نبودند. فشار در ورزش فوتسال بسیار بالاست و لازم است بدن خیلی آماده باشد تا بازیکن جوابگوی این فشار باشد. این اما همه ماجرای فوتسال ما در این دوره از رقابت‌ها نبود. تیم ما در همان دو بازی اول به‌دلیل غروری که داشت به خود لطمه زد. فکر می‌کردند آمریکا تیم ضعیفی است. بازی با ازبکستان را هم آسان گرفتند. ما نباید در بازی‌ای که تحت‌فشار و پرس حریف هستیم کنار دورازه بازی کنیم. با این کار فشار روی تیم را اضافه کردیم. می‌دانم مربی این تذکرات را به بازیکنان می‌داد ولی اغلب گوش نمی‌کردند و اسیر همان خاطرات گذشته بودند.

بازی پایانی با قزاقستان اوج آشفتگی تیم ما مخصوصا در نیمه دوم بود!

من فکر می‌کنم بازی خوبی انجام دادیم و استراتژی مشخصی داشتیم. تیمی که ما مقابلش قرار گرفتیم قزاقستان نبود، بلکه برزیل بود. فراموش نکنیم وقتی در نیمه اول دو گل زدیم بازیکنان قزاق کنار بازیکنان برزیلی مقابل ما بازی می‌کردند. در نیمه دوم اما وقتی تیم ما را آنالیز کردند مربی برزیلی حریف به این نتیجه رسید که وقتی بازیکنان برزیلی با هم باشند می‌توانند مقابل تیم ایران به نتیجه برسند. به همین دلیل تعویض تیمی نکرد و نفربه‌نفر تعویض می‌کردند آن‌هم برای مدت کوتاه. در نتیجه شاهد تیمی منسجم از قزاقستان بودیم. قابل پیش‌بینی است که تیم پرتغال به‌راحتی از سد آنها نخواهد گذشت. در این بین آنچه مسلم است آسیایی‌ها دیگر از ما نمی‌ترسند و خیلی از رقبایی که مقابل ما می‌لرزیدند با دست پر به میدان خواهند آمد. در نتیجه از حالا باید آینده‌نگری کرد. باید ریسک کنیم و به جوان‌های بااستعداد تکیه کنیم. اینها قطعا می‌آیند و تجربه می‌کنند و به فوتسال کمک خواهند کرد.

میانگین سنی بازیکنان ما یکی از معضلات تیم‌مان در این دوره از مسابقات بود. این ضعف نه‌تنها باعث خستگی زودهنگام بازیکنان شد بلکه از دلایل بازی تدافعی تیم‌مان هم بود؟

یکی از عمده معضلات تیم ما همین سن بالا بود. بازیکنانی که در سال2016 خوش درخشیدند در این دوره از مسابقات 4سال پیرتر شده بودند. 4سال در فوتسال و ورزش حرفه‌ای خیلی مهم است. ای کاش تیم جوان‌تری در این دوره از مسابقات با خود می‌بردیم. ما پتانسیل استفاده از جوان‌ها را داشتیم ولی نه زمان کافی دراختیارمان بود و نه شرایط را آماده کردند. از طرفی کرونا هم تاثیر منفی گذاشت و تیم‌ملی را از خیلی از برنامه‌هایش دور کرد. کرونا شاید به همه تیم‌ها ضربه زده باشد ولی به ما ضربات بیشتری زد. اینها دلایل مهمی است که تیم‌ملی نتوانست ایده‌آل‌ها را برآورده کند. کادرفنی ما شاید خیلی برنامه‌ها داشت که به‌دلیل این محدودیت‌ها نتوانست به نتیجه لازم برسد.

دلیل این بازی تدافعی در همه بازی‌ها چه بود؟

این نوع بازی همیشه سیستم تیم ایران بوده است. به‌دلیل اعتمادبه‌نفسی که بین بازیکنان ما وجود دارد بر این باورند که همیشه بازی را از کنار دروازه شروع کنند تا شانس‌ها را از دست ندهند و مالکیت توپ از آن خودشان باشد و به اهداف تاکتیکی‌شان برسند. وقتی شانس پرتاپ توسط دروازه‌بان را دارید این نوع بازی ریسک 50درصدی است. ممکن است 50درصد به بازیکن ما برسد و 50درصد نرسد.

آیا زمان آن نرسیده که نوع نگاه‌مان را با توجه به بازی سرعتی روز فوتسال تغییر داده و از حالت تدافعی خارج شویم؟

اتفاقا خبر دارم ناظم‌الشریعه هم به همین نتیجه رسیده و با بازیکنان هم صحبت کرده بود. او به بازیکنان گفته بود نمی‌خواهد تا این حد تدافعی بازی کنند. از آنها خواسته بود توپ را به کنار دروازه برنگردانند ولی متاسفانه در تیم ما فقط اولادقباد است که می‌تواند مثل هافبک‌های بازی‌ساز انرژی تیم را بالا برده با پاس‌هایش تیم را رو به جلو حرکت دهد. از طرفی تقریبا فقط اوست که تکنیک فردی بالایی دارد و در مواقع لزوم با دریبل حریف روبه‌جلو حرکت می‌کند. متاسفانه بازیکنان چندان در حفظ توپ موفق نبودند و برخی از آنها در حد و اندازه جام‌جهانی نبودند.

تیم ما حتی در بازی‌هایی که برنده شد ضعف دفاعی برجسته‌ای داشت. دلیل این ضعف دفاعی در تیمی که راهی جام‌جهانی شده چیست؟

این نفرات باید آنقدر با گروه چهارنفره خودشان کار کرده باشند که وقتی عقب‌گیر پابه‌توپ می‌شود دو راسی که در زمین هستند به‌موقع جابه‌جا شوند تا سد دفاعی حریف را به‌هم بریزند. این هماهنگی زمان زیادی لازم دارد. ما در بازی 5نفره نتوانستیم نفوذ کنیم. از همه اینها مهم‌تر اینکه وقتی می‌بینیم حریف 5خطا دارد باید نفری داشته باشیم که هنر خطا گرفتن داشته باشد و یک پنالتی را نصیب تیم‌مان کند. تیم ما اما زمان قابل‌توجهی با چنین شرایطی داخل زمین بود و اصلا به این شانسی که داشت فکر نکرد. آنقدر فکرشان درگیر بود و هیجان داشتند که متوجه نشدند باید با بازیکنان حریف قاطی شده و از آنها خطا بگیرند. باید سود این موقعیت را می‌بردیم.

شاید شما تصمیمات سرمربی را دلیل این حذف ندانید ولی به‌نظر می‌رسد همچون تیمی ترسو بازی کردیم.

نمی‌گویم در این دقایق ترسو بازی کردیم ولی محتاط بودیم. من نه پستی دارم که بخواهم توجیه کنم و نه نفعی می‌برم. من می‌گویم بضاعت تیم ما همین بود. ما در آخرین بازی به‌واقع با برزیل بازی کردیم نه قزاقستان! بین دو نیمه نفری که از روی سکو به رختکن حریف تیم ایران رفت به‌خوبی ما را آنالیز کرده بود و به آنها گفت برای شکست تیم ایران چه کنند. از این‌رو همه حرکاتی که انجام دادند با حساب‌وکتاب و پرواضح بود که می‌خواهند چه کنند.

درمورد حذف سنگ‌سفیدی انتقادهایی به مربی تیم‌ملی شد؛ آیا بهتر نبود در این شرایط حساس چند روزی برای تنبیه این بازیکن به هر دلیلی آوانتاژ می‌داد؟

نمی‌دانم چرا این تصمیم گرفته شد. برخی بازیکنان در این بازی‌ها کم بازی کردند و من دلیل آن را هم نمی‌دانم. درمورد سنگ‌سفیدی اما نمی‌دانم چه اتفاقاتی رخ داد. البته این بازیکن ایراداتی دارد. مثلا در جریان بازی حریف را هل می‌دهد یا خشن بازی می‌کند و زود کارت می‌گیرد ولی با همه این ایرادات نمی‌دانم چرا از او استفاده نکرد.

با تجربه‌ای که در فوتسال دارید چه پیشنهادی برای خروج فوتسال ایران از رکود دارید؟

هرکه می‌خواهد تیم‌ملی را زیرنظر بگیرد باید از استعدادهای فوتسال استفاده کند. ما بازیکنانی داریم که با وجود سن کم خوش می‌درخشند. وقتی می‌توان از جوان‌هایی که خوش درخشیدند استفاده کرد چرا دریغ کنم. اینها در باشگاه‌ها خوب بازی می‌کنند ولی به خیلی از آنها فرصت نمی‌رسد چون احتیاط زیادی در انتخاب بازیکن وجود دارد. ما طیبی مصدوم را با خود به جام‌جهانی بردیم ولی برای استفاده از بازیکنان جوان بااستعداد ریسک نکردیم. به این ترتیب یک شانس را از دست دادیم. نمی‌خواهم اسم ببرم ولی می‌توانستیم از جوان‌ها استفاده کنیم. لازم است بدون قید و شرط تیم‌ملی فوتسال پوست‌اندازی کند. هستند بازیکنانی که در همین باشگاه‌ها بازی می‌کنند و اگر به آنها شانس بدهیم با توجه به تکنیک فردی‌ای که دارند توان پیاده‌کردن تاکتیک‌های تیم را هم دارند و آینده‌سازان فوتسال خواهند شد. برخی از آنها در تیم امید و المپیک تجربه بین‌اللملی دیدند. اگر قرار است حذف شویم حداقل به‌دلیل سازندگی حذف شویم.