اعتماد به کارآمدی و توان جوانان، ضامن پروژه «احیای امید»

امید، یکی از کلیدواژه‌های دیدار صبح دیروز رهبری با مدال‌آوران کاروان المپیک و پارالمپیک ایران در توکیو بود؛ مفهمومی که بارها لزوم احیا و تقویت آن در جامعه را، در بیانات رهبر انقلاب شنیده‌ایم. با هدف بررسی وضعیت حال‌حاضر امید در جامعه و وظیفه مسئولان درقبال حفظ و تقویت آن، گفت‌وگویی با محمدمهدی فروردین، رئیس فراکسیون ورزش و جوانان مجلس داشته‌ایم که متن آن را در ادامه می‌خوانید.

وضعیت امید میان جامعه و جوانان را چطور ارزیابی می‌کنید؟ جامعه امروز ایران چقدر به تغییر شرایط کشور امیدوار است؟

وقتی صحبت از امید به میان می‌آید، یعنی یک نگرانی در این حوزه وجود دارد. زمانی که رهبر انقلاب بحث امید را مطرح می‌کنند یعنی در جامعه ناامیدی‌هایی ایجاد شده و ما به‌دنبال احیای امید هستیم. این ناامیدی موجود در حوزه ورزش و جوانان را چه کسی ایجاد کرده است؟ ناکارآمدی تصمیم‌سازان ورزش و جوانان این ناامیدی را ایجاد کرده است. ما نتوانسته‌ایم از تمام ظرفیت‌های کشور، درجهت امیدآفرینی استفاده کنیم. جوانان، همان نیروی انسانی توانمند و شایسته برای اداره کشور هستند. چرخ اتومبیل ورزش دارد می‌چرخد و برخی مسئولان امر، حاضر نیستند یک عده از ناکارآمدان را از این اتومبیل پیاده کنند و یک تعداد افراد جدیدی را به این عرصه بیاورند. شاید آنان بتوانند با تفکرات جدید و با یافته‌های جدید، در ساختارهای حوزه ورزش و جوانان تغییر ایجاد کنند. ورزش ما نیازمند تغییر ساختار است. باید بتوانیم ساختار ورزش کشور را اصلاح کنیم. با وجود مسئولان فعلی در این حوزه به‌نظر می‌رسد این ساختار اصلاح نخواهد شد چون مسئولان فعلی این حوزه، مسبب وضعیت موجود هستند. سجادی، وزیر ورزش و جوانان باید این شجاعت را به خرج دهد و تغییر نسل در مدیریت باشگاه‌ها، فدراسیون‌ها و مدیران وزارتخانه را کلید بزند و به‌سمت جوان‌گرایی حرکت کند. جوانان شایسته، متخصص و پاکدست. اینها را باید وارد سیستم ورزش کنیم. مسئولان باید مطالبات هواداران ورزش از آنان را بشنوند و به آن عمل کنند. مردم و هواداران، خواهان شفافیت و مبارزه با فساد هستند. آیا این اراده درحال حاضر میان مدیران فعلی وجود دارد؟ آن اراده، بین این مدیرانی که بارها آزمون پس داده‌اند وجود ندارد. با مدیران فرسوده، خسته و ناکارآمد نمی‌توان ناکارآمدی در امور ورزش و جوانان را اصلاح کرد. تجربه در جای خود مهم است و باید حرمت پیشکسوتان و باتجربه‌ها را نگه داشت. افراد باتجربه و پیشکسوتی داریم که افکار نویی دارند اما به این دلیل که خارج از گود هستند، اجازه اظهارنظر در سطوح کلان را ندارند.

طراحی‌های ‌برنامه‌ریزان در مجلس یازدهم و دولت سیزدهم باید چگونه باشد که منجربه امیدآفرینی در جامعه شود؟

مسئولان باید در برقراری یک فضای رقابت سالم، بهبود شرایط کسب‌وکار و فراهم آوردن امکانات مورد نیاز برای جوانان تلاش کنند. مثالی که دراین‌باره می‌توان ذکر کرد، موفقیت حال‌حاضر کشور ترکیه در حوزه ورزش است. دولت ترکیه در مقطعی، فوتبال باشگاهی را تعطیل کرد. باشگاه‌ها ورشکسته شده بودند. دولت تسهیلاتی بلندمدت برای آنان در نظر گرفت. زمان بازپس‌گیری تسهیلات با بهره کم را هم موکول کرد به زمانی که باشگاه‌ها مجددا سرپا شده و به سودآوری رسیده باشند. به باشگاه‌ها اجازه داد بدهی‌هایشان را تسویه کنند، برای خودشان امکانات بسازند، مدیران خوب و مربیان متخصص تربیت کنند و بعد از آن بدهی‌شان را با دولت تسویه کنند. در نتیجه این اقدام، ورزش ترکیه رونق پیدا کرد. امروزه اگر بخواهیم جوانان‌مان دغدغه شغل، مسکن و ازدواج نداشته باشند، باید بدانیم با این روشی که تا به‌حال در پیش گرفته‌ایم، به نتیجه مطلوب نخواهیم رسید. راه درست این است که انحصار برخی افراد و دستگاه‌ها بر منابع موجود در این حوزه شکسته شده و به دیگران نیز اجازه عرض‌اندام داده شود. درنهایت، باید سامانه‌‌هایی با هدف برقراری شفافیت تعریف شود و به جوانان اجازه اظهارنظر و بروز و ظهور داده شود. مسئولان باید به جوانان اعتماد کرده و از توانایی آنان استفاده کنند و آنان را به‌کار بگیرند. هرکجا به جوانان اعتماد شد، در آن حوزه شاهد موفقیت کشور بوده‌ایم. ما جنگ را با جوانان بردیم. درحال حاضر علی‌رغم توصیه‌های مکرر رهبری دراین‌باره، به ظرفیت و توانایی جوانان بی‌توجهی می‌شود. وقتی بخواهیم به جوانی مسئولیتی بسپاریم گفته می‌شود جوانان تجربه ندارد. درحال حاضر در کشور جوانانی داریم که در اوج جوانی در توانمندی‌های علمی، هوش ذاتی و شایستگی‌های مربوطه از بسیاری از باتجربه‌ها کارآمدترند. اگر می‌خواهیم امید میان جوانان ما احیا شود، باید جرات داشته باشیم و در جایگاه‌های مدیریتی به جوانان اعتماد و اعتنا کنیم.

مجلس در این زمینه چه وظایفی دارد و چقدر می‌تواند با طرح‌های حمایتی، درجهت ایجاد و تقویت امید میان جوانان و جامعه قدم بردارد؟

مجلس می‌تواند درجهت حمایت از جوانان، طرح‌های کارآمدی ارائه و تصویب کند تا از این طریق، بتواند نقش جوانان در اداره کشور را پررنگ‌تر از قبل کند. مجلس و دولت در این راستا، باید به ظرفیت دانشگاه‌ها، توجه بیشتری داشته باشند تا بتوانیم جوانان پخته و کارآمد بیشتری را تربیت کرده و شاهد تاثیرگذاری‌شان در جامعه باشیم.

در این یک‌سالی که در مجلس شورای اسلامی انجام وظیفه کرده‌ایم (نماینده بوده‌ایم) اعتبارات مربوط به حمایت از ورزش و ورزشکار را سه‌برابر دوره‌های قبل کرده‌ایم. نگاه ما این است که برای پرداختن به مشکلات ورزش، باید پیش از درمان به فکر پیشگیری از ایجاد مشکل بود. پیشگیری از ایجاد مشکل در زمینه‌های مختلف، ازجمله ورزش همگانی، ورزش حرفه‌ای، ورزش مدارس. مجلس درحال حاضر مشغول نوشتن طرحی در این حوزه است. این طرح دارد مراحل نهایی‌اش را طی می‌کند و همه دغدغه‌های جامعه ورزش ایران در آن پیش‌بینی شده است. مجلس شورای اسلامی برای فدراسیون‌های مدال‌آور اعتبارات خوبی در نظر گرفته است. درنهایت فراکسیون ورزش و جوانان، یک فراکسیون تخصصی در این حوزه است. افرادی عضو فراکسیون هستند که خودشان هم دوره‌های مربیگری گذرانده‌اند و هم سابقه بازیکنی و ورزش حرفه‌ای داشته‌اند و نگاه‌شان نسبت به ورزش صحیح است. درباره برنامه هفتم توسعه هم درصورت پرقدرت عمل‌کردن دولت، مجلس حمایت خواهد کرد. برنامه‌های حمایتی از ورزش و جوانان در برنامه هفتم توسعه، باید بیش از قبل آورده شود. آمایش سرزمینی در حوزه ورزش باید از اولویت‌های مسئولان امر باشد. منابع و امکانات ورزشی نباید در نقطه خاصی متمرکز شود. نباید از نقاط نیازمندتر غافل شویم. زیرساخت‌های ورزشی کشور، باید متناسب با استعدادهای موجود در هر منطقه تعریف شود. اگر این اتفاق بیفتد ما می‌توانیم استعدادیابی کارآمدی داشته باشیم. می‌توانیم قهرمان تولید کنیم و از ورزشکاران انتظار مدال‌آوری داشته باشیم.