زهرا رمضانی، روزنامهنگار: «نیاز به تحول در نظام آموزشعالی»، «تغییر نسل دانشگاهها»، «رسیدن به دانشگاه کارآفرین» و... عبارتهایی است که درطول چندسال اخیر بارها و بارها از زبان فعالان نظام آموزشعالی مطرح شده است؛ چراکه واقعیت میدان نشان میدهد دانشگاههای کشور نهتنها امروز در بطن خود با چالشهای زیادی روبهرو هستند، بلکه در عرصه تامین نیازهای جامعه هم نتوانستهاند آنطور که باید نقشآفرین باشند. خیل قابلتوجه بیکاران فارغالتحصیلی، قهر داوطلبان با بسیاری از رشتهها و عدم تمایل آنها برای داشتن تحصیلات آکادمیک، تمایل به خارج رفتن بخشی از فارغالتحصیلان و عواملی از این دست نشان میدهد اگر بنا باشد دانشگاهها همین مسیر فعلیشان را ادامه دهند، دیری نخواهد گذشت که حیات آنها بهطور کلی درخطر قرار میگیرد. البته این بدان معنی نیست که تا امروز هیچ اقدامی برای ایجاد تغییر در دانشگاهها صورت نگرفته است. شاید بتوان مهمترین کارهایی که مراکز آکادمیک برای بهروز کردن خود با شرایط جامعه انجام دادهاند را راهاندازی شرکتهای دانشبنیان و پروبال دادن به فعالیتهای استارتاپی دانشجویان عنوان کرد؛ روندی که هنوز راه زیادی را برای به نتیجه رسیدن درپیش دارد. در این گزارش به سراغ چند تن از اساتید دانشگاهها رفتیم تا برایمان از لزوم تغییر در وضعیت دانشگاهها و شرایط این روزهای جامعه آکادمیک بگویند.
در همین رابطه مطالب زیر را بخوانید: