اعتیاد در شهرها

با وجود وضوح این آسیب در سطح شهر‌ها چرا این مشکل این چنین بزرگ و غیرقابل حل به نظر می‌رسد؟ نخستین پاسخ بنده به‌عنوان یک کارشناس که سال‌ها در حوزه درمانگری اعتیاد فعالیت داشته‌ام، اقدامات نهادی بدون پشتوانه سمن‌های فعال در زمینه اعتیاد است که مهم‌ترین مشکل در این خصوص است.
بدون فعالیت سمن‌ها اقداماتی که در حوزه ترک اعتیاد انجام می‌شود عقیم است. واقعیت این است که این سازمان‌های مردم‌نهاد هستند که با کمترین هزینه و بیشترین ‌انگیزه و با کمترین تبلیغات کار می‌کنند و کمک قابل توجهی از سوی سازمان‌ها و نهاد‌های مختلف نمی‌بینند.
این سازمان‌های مردم‌نهاد در بخش‌های بهبود، کمپ‌ها و انجمن‌های ‌ترک اعتیاد فعالیت دارند و در سال‌های اخیر نیز فعالیت آنها به شکل محسوس‌تری افزایش پیدا کرده. با این حال با رشد میزان اعتیاد، به نظر می‌رسد این فعالیت‌ها نیز موثر نیست و نیاز به عزم جدی دولتمردان برای افزایش و توانمند کردن هر چه بیشتر این سمن‌ها دارد.
در این روزها به خوبی شاهد هستیم که خانواده‌های دردمندی که با داشتن یک فرد معتاد در خانواده با مشکلات فراوانی دست و پنجه نرم می‌کنند و در حالی که در قوانین و مقررات ما چنین افرادی دیده نشده‌اند و از سوی جامعه نیز محکوم می‌شوند، با کمک‌ها و مشاوره‌های همین انجمن‌ها می‌توانند شرایط سخت خود را سپری کنند.
من به‌عنوان یک کارشناس اعتیاد و روانپزشک معتقدم موضوع ترک اعتیاد و کمک به افراد و خانواده‌های درگیر مساله اعتیاد، به تنهایی از سوی سمن‌ها امکان‌پذیر نیست و علاوه‌بر سیاست‌های کلان برای کنترل توزیع مواد مخدر در شهرهای ما باید راهی یافت تا نهاد‌های مردمی هر چه بیشتر از سوی نهادها جدی گرفته شوند و فعالیت‌های آنها با اما و اگر‌های فراوان همراه نباشد. در این خصوص در قوانین ما به این مساله فراوان اشاره شده است، اما هنوز در حوزه اجرایی شاهد مشکلات فراوان سمن‌ها برای ورود به موضوع اعتیاد هستیم.
* کارشناس اعتیاد