مدیرگروه رشته سینما دانشگاه سوره:
یگانه عرب، روزنامه‌نگار: رامتین شهبازی، مدیرگروه رشته سینما دانشگاه سوره نیز با اشاره به چالش‌های پیش‌رو دانشجویان این رشته اذعان کرد: «مهم‌ترین چالش پیش‌رو دانشجویان رشته سینما که باعث کم‌انگیزگی آنها می‌شود، عدم ارتباط صحیح بین دانشگاه و بدنه حرفه‌ای سینماست. متاسفانه با وجود تلاش‌هایی که از هر دو طرف انجام شده، تاکنون پیوند مناسبی بین بدنه تولید فیلم و دانشگاه برقرار نشده است. دانشجوی فارغ‌التحصیل سینما راه سختی را باید در ورود به سینما طی کند؛ به همین دلیل اغلب دانشجویان بی‌انگیزه می‌شوند و کار را رها می‌کنند و برخی نیز خیال می‌کنند بعد از فارغ‌التحصیلی مستقیما وارد بازار کار می‌شوند. درنتیجه با دانشگاه نیز دچار چالش می‌شوند که چرا آنها را به بازار کار معرفی نکرده است.»
وی افزود: «دانشگاه بنگاه کاریابی نیست، بلکه وظیفه‌اش آموزش است؛ البته زمانی که مدرسه ملی سینما بود با همکاری خانه سینما تلاش‌هایی در این راستا صورت‌گرفت ولی رسیدن به این مهم سخت است. بخشی از سینما به صنعت متصل است وقتی دانشجو یا هنرجو سرصحنه فیلمبرداری برود و تعامل داشته باشد، ممکن است زمان دوستان حرفه‌ای را بگیرد مخصوصا با هزینه‌های بالایی که تولید کار دارد حتی یک دقیقه هم برای دوستان تولید مهم است این یکی از بزرگ‌ترین مسائل و چالش‌هایی است که دانشجویان رشته سینما با آن مواجهند.»
سرفصل‌های رشته سینما از دهه ۶۰ به‌روزرسانی نشده است
شهبازی با اشاره به دیگر چالش‌های دانشجویان رشته سینما در ادامه راه تاکید کرد: «مساله چالش‌زای دیگر، سرفصل‌های رشته سینماست که در دانشگاه تدریس می‌شوند و این سرفصل‌ها از دهه 60 تابه‌حال به‌روزرسانی نشده‌اند؛ درصورتی‌که سینما از لحاظ فناوری و علمی در جهان پیشرفت کرده است. اگر استادان جوانی که خود شرح درس‌ها را به‌روز کنند، نداشته باشیم؛ عملا دانشجوها با یک‌سری مسائل تکراری و قدیمی که کارکردی نیز ندارند، مواجه می‌شوند. به‌طور مثال: درس لابراتوار که دانشجویان تدوین و فیلمبرداری می‌گذرانند برای دورانی که نگاتیو در سینما استفاده می‌شده، است؛ اما دیگر نگاتیو کاربردی ندارد و دانشجو اگر فیلمی بخواهد بسازد باید با دستگاه دیجیتال کار کند.»
این مدیرگروه ادامه داد: «وزارت علوم باید این مساله را در اولویت قرار بدهد و به‌صورت ماموریت برای دانشگاه‌های مادر ارسال کند تا مباحث و سرفصل‌های دروس را به‌روز کنند. نکته دیگر این است که تجهیزات سینمایی برای آموزش دانشجویان بسیار گران است. دانشگاه سوره به‌دلیل اینکه دانشگاه غیرانتفاعی و خصوصی است می‌تواند بعضی تجهیزات را خریداری و به‌روز کند؛ اما برخی دانشگاه‌های دولتی تمکن مالی لازم را برای مجهز شدن ندارند. به‌طور مثال: اگر یک دوربین فیلمبرداری بخرند باید 8۰۰-7۰۰ میلیون تومان بپردازند؛ بنابراین به‌روز نبودن تجهیزات در برخی دانشگاه‌ها نیز یکی دیگر از چالش‌هایی است که با آن مواجه هستیم. برای جمع‌بندی باید بگویم وصل شدن به بدنه سینما بسیار مساله مهمی است اینکه سینما چقدر گنجایش ورود افراد جدید را دارد، در دانشگاه چقدر پذیرش دانشجو داریم و درنهایت چند نفر فارغ‌التحصیل این رشته هستند و باید به فکر این چالش‌ها بود تا نتیجه دلخواه حاصل شود.»
وزارت علوم، باید تغییر سرفصل رشته سینما را در قالب ماموریت از دانشگاه‌ها طلب کند
وی افزود: «برای وصل شدن به سیستم حرفه‌ای سینما دانشگاه کاری نمی‌تواند انجام دهد، دانشگاه نهاد آموزشی است و تلاش آن در راستای درست انجام دادن وظیفه‌اش است. مشکلاتی همچون به‌روز نبودن شرح دروس است که تلاش‌مان براین است در صحبت‌هایی که با استادان داریم به‌صورت درونی آن را حل کنیم یا از استادانی که چه در حوزه‌های عملی و چه در حوزه‌های تئوری دانش به‌روزتری دارند، دعوت به عمل آوریم. در کنار اینها ما به رشته‌های کاربردی نیاز داریم که در دانشگاه‌های ما تدریس نمی‌شود. دانشگاه‌های ما بنابر سنت قدیمی خود از چهار گرایش تدوین، فیلمنامه، فیلمبرداری و کارگردانی تشکیل شده، درصورتی‌که امروزه گرایش‌های بسیاری مانند تهیه‌کنندگی سینما داریم که خود می‌تواند به‌عنوان یک رشته مستقل در دانشگاه‌ها ارائه شود.»
شهبازی با اشاره به پیشنهاد خود به وزارت علوم برای بهبود شرایط تحصیل دانشجویان رشته سینما در دانشگاه‌ها عنوان کرد: «نخستین قدم تغییر دادن سرفصل دروس است. وزارت علوم این کار را باید در قالب یک ماموریت از دانشگاه‌ها طلب کند. وزارتخانه ابتدا باید رشته سینما را به رسمیت بشناسد (یعنی جدی‌تر بگیرد) و طبق دستورالعمل اداری دانشگاه‌ها را موظف کند شرح درس‌های جدید را ارائه دهند. دانشگاه‌ها احساس می‌کنند وزارتخانه تمایلی به این کار ندارد؛ بنابراین با جدیت کار را انجام نمی‌دهند. درصورتی‌که وزارتخانه از ما بخواهد و ما شاهد باشیم که میل قطعی برای تغییر سرفصل دروس وجود دارد قطعا دانشگاه‌ها همکاری خواهند کرد.»
مدیرگروه رشته سینما دانشگاه سوره بیان کرد: «درحال‌حاضر نیز استادان جوان مباحث را به‌روز می‌کنند و آموزش می‌دهند که باید رسمی شود، پس از آن به‌عنوان مدیرگروه از همه استادان می‌خواهم سرفصل را جدید تدریس کنند؛ درغیر این‌صورت استاد دیگری جایگزین خواهد شد؛ اما زمانی که به‌صورت رسمی نباشد، یکدست نیست؛ یک استاد به‌روز تدریس می‌کند و دیگری خیر.»
توقع دانشجو رشته سینما نباید از دانشگاه و موسسات آموزشی یکسان باشد
وی در ادامه با اشاره به کیفیت آموزش مجازی دانشجویان رشته سینما در دانشگاه‌ها گفت: «دانشجو همیشه نگاه انتقادی دارد که بسیار خوب است و او را تبدیل به دانشجوی واقعی می‌کند. اگر دانشجویان به کیفیت آموزش اعتراضی دارند و در این بین کیفیت آموزش موسسات را بهتر می‌دانند، مساله همان سرفصل‌هاست. من عضو شورای صدور پرونده آموزشگاه‌ها نیز هستم. آموزشگاه‌ها سرفصل‌های مختصر و مفیدی دارند. دیگر دروس نظری را که دانشجویان باید در دانشگاه بگذرانند، ندارد؛ ولی نکته‌ای که باید درنظر بگیریم این است که در تمام دنیا دانشگاه و آموزشگاه دو سیستم جدا از هم هستند.»
شهبازی اشاره کرد: «وقتی به آموزشگاه می‌روید، یک‌سری دروس را به‌صورت حرفه‌ای به شما یاد می‌دهد ولی مدرک دانشگاهی به شما ارائه نمی‌کند برای اینکه شما بتوانید در مقاطع بالاتر ادامه بدهید؛ بلکه مدرکی که ارائه می‌دهد، صرفا از این نظر است که شما این دوره را گذرانده‌اید. در فرهنگ ما تابه‌حال تلقی درستی نسبت به دانشگاه و مدرسه ایجاد نشده است. دانشگاه دانشجو را در ابعاد مختلف پرورش می‌دهد ولی آموزشگاه در یک یا دو ترم به شما فیلمسازی یاد می‌دهد که آن هم به‌نوبه خود درست است ولی دانشجو باید بداند آن توقعی که از دانشگاه دارد نمی‌تواند از آموزشگاه داشته باشد. چون این دو نهاد وظایف و ماموریت‌هایشان چیزهای دیگری است.»
به‌گفته این مدیرگروه، رشته سینما و رشته‌هایی مانند آن، دروس عملی بسیاری دارند که باید به‌صورت حضوری و در مقابل استاد انجام شوند و طبیعی است که فضای مجازی نمی‌تواند آن بار علمی را که باید، منتقل کند و این رشته‌ها دچار آسیب‌های زیادی شده‌اند ولی چاره‌ای نبود. ما در دانشگاه سعی کردیم تا جایی‌که می‌شود با شرایط خودمان را تطبیق دهیم. سعی خودمان را کردیم تا اتفاق خوب بیفتد ولی ایده‌آل‌مان نبود. کرونا به آموزش سینما ضربه زد و یک تا دو ورودی را عقب انداخت. ما در دانشگاه تمام تلاش خود را برای به حداقل رساندن این آسیب‌ها انجام دادیم. در سال ۱۳۹۹ به‌صورت شبانه‌روزی برای دانشجویان کار کردیم و سعی‌مان براین بود تا از تمامی امکانات بالقوه فضای مجازی استفاده کنیم.»
مطالب پیشنهادی
