محمدامین سلیمی، دبیر اسبق تبیین مواضع بسیج دانشجویی:  اینکه کرونا میدان اصلی فعالیت دانشجویی در دانشگاه و در بین دانشجویان به‌صورت حضوری را از بین برد، قابل انکار نیست. وقتی یک میدان اصلی را از دست می‌دهید که هم فعالیت‌های عضویابی و عضوگیری آنجا اتفاق می‌افتد و هم اردو، همایش و مکتوبات، طبیعتا ضربه سنگین و جبران‌ناپذیری به بدنه تشکل‌ها خورده. می‌توانیم اقداماتی را انجام بدهیم که تشکل‌ها را حفظ کنیم و سیر حیاتی آن را ادامه بدهیم ولی همه اینها ضربه‌ای که کرونا با غیرحضوری کردن دانشگاه‌ها ایجاد کرده را جبران نمی‌کند.  با وجود همه این تفاسیر، افرادی که درحال‌حاضر در تشکل‌ها هستند باید موضوع آموزش در فضای مجازی به‌صورت آنلاین و آفلاین را جدی پیگیری کنند. بستر کار در فضای مجازی را جدی بگیرند. مهم‌ترین کار این است که نیروها از فضای دانشگاه خارج شوند و به مسائل بیرون دانشگاه که کم هم نیستند، مثل مسائل شهری، استانی، سیاسی و موضوعات دیگری که خارج از فضای دانشگاه وجود دارد، جدی‌تر ورود کنند و لایو اینستاگرام، جلسات آفلاین و یا جلساتی در فضای حقیقی با افراد کم در دورانی که پیک کرونا کاهش پیدا می‌کند، برگزار شوند که خلأ حضور از بین برود و نقش تشکل‌ها به‌سمت صفر شدن نرود. همچنین با استفاده از برگزاری دوره‌های آموزش مجازی می‌توان به عضویابی برای تشکیلات کمک کرد، با این کار هم دانشجویان جدید که از فضای دانشگاه دور هستند، کمی در فضا و حال‌وهوای تشکیلات و مسائل دانشگاه قرار می‌گیرند. همین‌طور در کنار آن استعدادهایی را که در دانشجویان مجازی وجود دارد و برای تشکیلات حائز اهمیت است، می‌توان از این راه پیدا کرد.  حضور فعال در رسانه و صحبت با کارشناسان و متخصصان در حوزه‌های مختلف که به‌صورت همایش، مناظره در فضای مجازی و برنامه‌های مختلف مجازی قابل‌اجرا است می‌تواند کمی از این خلأ را پر کند ولی واقعیت ماجرا این است که حضور در میدان چیز دیگری است؛ که الان نداریم و اگر یک روزی مجدد دانشگاه حضوری باز شود قطعا در یک‌سری مسائل ضعف خواهیم داشت، مثل نیروی انسانی که زمان می‌برد تا مجدد احیا شود. در این فرصت حداقل می‌توان دانشجویان تشکیلاتی را به لحاظ محتوایی حفظ کرد. دوره‌های آموزشی فرصت خوبی است که به لحاظ محتوایی حفظ شود. ضعف‌های فرمی را می‌شود هر وقت که دانشگاه بازگشایی شد، به‌مرور جبران کرد.

  نسبت تشکل‌ها با دولت تفاوتی نخواهد کرد

درباره نسبت تشکل‌ها با دولت باید درنظر داشته باشیم که نسبتی که با دولت فعلی داریم و نسبتی که با دولت قبلی داشتیم در کلان‌مساله برای تشکل دانشجویی نباید تفاوتی داشته باشد. اگر مسیری که درست هدایت می‌شود وظیفه تشکل‌ها حمایت و رصد عالمانه است باید حواس‌مان نسبت به عملکرد کار قوا باشد و همچنین نقد منصفانه و مطالبه و نظارت داشته باشیم. چه‌بسا این موضوع باید بیشتر موردتوجه قرار بگیرد؛ چرا که این دولت به لحاظ مرامی و اسمی انقلابی و حزب‌اللهی است و همین مساله وظایف و تکالیف بیشتری برای دولت دارد و چون این القاب را یدک می‌کشد چیزی از وظیفه نظارتی و انتقادی دانشجویان کم نمی‌کند. این مساله در تمام دولت‌ها برای تشکل‌های دانشجویی صادق است که اتفاقا در دولت رئیسی باید صادق‌تر باشد.