مروری بر آثار هنرمند ۶۰ ساله

درمبخش این نمایشگاه را به مناسبت شصتمین سال فعالیت در عرصه مطبوعات و هنر برگزار کرده است. او در این نمایشگاه مروری دارد بر آثار شصت ساله‌اش. درمبخش قبل‌تر نمایشگاهی داشت با نام «آتیش زدم به مالم» که در آنجا هم آثار خود را با قیمت مناسب به حراج گذاشته بود. با توجه به اینکه درمبخش تعداد قابل توجهی اثر در خانه دارد معتقد است باید آثارش را به حراج بگذارد تا هر علاقه‌مندی به هنر یک اثر از او را در خانه‌اش داشته باشد.

در گفت‌وگوی قبلی که با شما داشتم عنوان کردید دوست ندارید کارهایتان در کشوی میز بماند، با توجه به این حرف‌تان دوباره نمایشگاهی از مجموعه آثارتان برگزار کردید، در مورد این نمایشگاه یک مقدار برایمان توضیح دهید.
 عنوان نمایشگاهم «مروری بر آثار کامبیز درمبخش» است. بهترین کارهایی است که در مدت شصت سال اخیر کشیده شده است و به نمایش گذاشته شده. این آثار منتخبی از دو هزار کاریکاتور است که البته خود آن دو هزار تا منتخب هستند چون اگر بخواهم آن قدیمی‌ها را با آن حساب کنم اصلا تعدادش قابل شمارش نیست بنابر این سعی شده است تعدادی از آثار که خودم به آنها علاقه دارم را به نمایش بگذارم.

خیلی از آثار شما در حال حاضر در دسترس نیست. آنها را چگونه جمع‌آوری کردید؟
 درست است. بعضی از آنها اصلش یا نبوده یا در موزه است و دسترسی به آن مشکل است یا اینکه دست مردم یا خارج از کشور است، یا در بی‌ینال‌ها برنده جایزه شده و نگه داشته‌اند. برای همین از یک‌سال و نیم پیش شروع کردم بعضی‌ها را دو مرتبه اجرا کردن. منتها با اجرای خیلی قوی‌تر و بهتر. در مجموع الان 107 اثر در تیپ‌های مختلف به نمایش گذاشته شده از جمله طراحی و نقاشی و عکاسی و فیلم... انواع و اقسام کارهایی است که من انجام داده‌ام منتها ازهر کدام از اینها تعداد خوبش را انتخاب و در نمایشگاه عرضه کرده‌ام.

شما تنها هنرمندی هستید که سال گذشته آثارتان را به حراج گذاشتید از قیمت صد هزار تا چند میلیونی، امسال قیمت‌ها چطور است، قیمت‌ها را بر چه اساسی در نظر گرفتید؟
 قیمت‌ها آنچنان گران نیست. ولی قضیه این است که من نسبت به سابقه شغلی و شهرتم قیمت‌ها را در سطح معقول در نظر گرفته‌ام.

 در عرصه بین‌المللی و ملی شما را به‌عنوان کاریکاتوریست می‌شناسند، چه اتفاقی افتاده است که شما آثار متفاوت‌تان را در نمایشگاه عرضه می‌کنید، چرا نمایشگاهی فقط از کاریکاتورهایتان را در معرض دید نمی‌گذارید؟
به هر حال ریشه تمام این اتفاقات تصویر است. در واقع من قبل از اینکه کاریکاتوریست باشم نقاش بودم و طراحی می‌کردم. طراحی و نقاشی همیشه جزئی از کارم بوده. نقاشی و کاریکاتور جدانشدنی هستند. یعنی کسی که نقاش و طراح نباشد اصلا کاریکاتور نمی‌تواند بکشد. منتها به این علت من را به‌عنوان کاریکاتوریست می‌شناسند که بیشتر کارهایی که در مطبوعات عرضه می‌کنم کاریکاتور بوده و هست. بنابراین درست است که من در چهار حیطه کار می‌کنم ولی ریشه اصلی همان خلاقیت است که پشت همه اینها است اما ابزار کارش فرق می‌کند. یعنی آن حرف‌هایی که من همه‌جا دنبالش هستم و مطرح می‌کنم در همه این آثارم دیده می‌شود مضاف بر اینکه بعضی کارها جنبه دکوراتیو هم دارند.

 شما از جمله کسانی بودید که از سال‌ها پیش با مطبوعات همکاری داشتید و به جرات می‌توانم بگویم که معنای کاریکاتور را از کارهای شما در روزنامه‌ها متوجه شدیم. چرا این همکاری قطع شده است؟
 قطع نشده من کماکان کار می‌کنم و خیلی هم کار می‌کنم. منتها جای عرضه‌اش نیست. یک یا چند مجله و روزنامه فرهنگی هست که با آنها کار می‌کنم ولی با آنها‌یی که قبلا کار می‌کردم دیگر همکاری نمی‌کنم.

 با وجود اینکه شما هنرمند پر‌کاری هستید علاوه‌بر نمایشگاه حتما جای دیگری هست که کارهایتان را ارائه می‌دهید؟
 بله. با شرکت‌های تبلیغاتی همکاری دارم و در سال گذشته چندین تقویم و چندین بیلبورد درست کردم. کارهای تبلیغاتی هم انجام می‌دهم به هر حال این همکاری‌ها درنهایت کمکی می‌کند به ادامه کارم و من همه پول‌هایی که از این راه‌ها به دست می‌آورم و حتی پول‌هایی که از نمایشگاه‌ها به دست می‌آورم همیشه خرج نمایشگاه‌های بعدی می‌کنم. به هر حال این چیزی است که در من وجود دارد و نمی‌توانم ساکت بنشینم. خیلی پر کار هستم و ایده و فکر دارم، مشکل من فقط کمبود زمان است. ایده و فکر زیاد دارم و کار زیاد انجام می‌دهم. بنابراین به دلیل کمبود وقت نمی‌توانم تمام ایده‌هایم را اجرا بکنم. بنابراین همیشه سعی‌ام این است که بهترین‌ها را انتخاب و آنها را اجرا کنم.

 قرار است یک مستند از زندگی شما هم در نمایشگاه روی پرده برود. قبل‌تر در افتتاح نمایشگاه ابراهیم حقیقی هم مستندی که از زندگی او ساخته شده بود به نمایش در‌آمد. این مستندات چه کمکی می‌تواند به مخاطب کند، از طرفی در مستند زندگی شما چه برنامه‌هایی گنجانده شده است و در چه سالی ساخته شده است؟
 این مستند تقریبا هفت تا هشت سال پیش توسط یکی از دوستانم که خودش نقاش، گرافیست، عکاس و فیلمساز است ساخته شده است. او از من درخواست کرد که همکاری کنم و این کار را انجام دهیم. تا ‌جایی که می‌توانستم از نظر تصویری و گفتاری با ایشان همکاری کردم. قبل‌تر این مستند در خانه هنرمندان نمایش داده شد. به هر حال این مستند‌ها یک سند تاریخی است که باید باشد و بماند. چون خیلی از مردم هنرمندان را نمی‌شناسند و در موردشان چیزی نمی‌دانند. مثلا مستندی که از عباس کیارستمی توسط سیف‌الله صمدیان ساخته شد بسیار موفق بود به دلیل اینکه مردم هیچ‌وقت این همه به کیارستمی نزدیک نشده بودند و این تصویر هم واقعا یک تصویر صمیمی از ایشان نشان داد. عکس‌هایی که از ایشان ما می‌دیدیم خیلی خشک و تلخ بود اما وقتی با زندگی آدم‌ها از نزدیک آشنا می‌شویم می‌بینیم که چه آدم‌های جالبی هستند که مردم عادی از آن خبر ندارند. به نظر من فیلم من هم خیلی خوب شده است در روز آخر نمایشگاه که دوم خرداد است به مدت یک ساعت و 10 دقیقه نمایش داده می‌شود. البته این فیلم ویژگی‌های خاصی دارد. خیلی از صحنه‌ها خارج از کشور است که همه موفقیت‌های بین‌المللی من است و خیلی از هنرمندان بزرگ کشور در مورد آثار من صحبت می‌کنند. تلویزیون فرانسه، هنرپیشه‌های فرانسوی و مراسم اهدای نشان شوالیه در این فیلم نشان داده می‌شود.