گرایی نهایتا شانس برنز داشت، دلاورانه طلا گرفت

نسیم شیرازی، روزنامه‌نگار: «محمد دلیریان» پیشکسوت و کارشناس کشتی فرنگی ایران از طلای محمدرضا خوشحال است و معتقد است هادی ساروی حق مسلمش طلا بود و البته ناراحت از نگرفتن طلایی است که پیش از بازی‌ها برای محمد علی‌گرایی کنار گذاشته بود. او که از عملکرد کشتی فرنگی تا حدی راضی است پاسخگوی سوالات «فرهیختگان» شد و از مربیان قدرتمند در سایه و البته نگرانی‌اش برای آینده مجموعه کشتی ایران گفت. صحبت‌های او با «فرهیختگان» را در ادامه می‌خوانید.

گرایی کوچک قهرمان شد و ساروی هم برنز گرفت، از احساس‌تان به‌عنوان پیشکسوت کشتی فرنگی بگویید.

خیلی خوشحالم و تبریک می‌گویم. همان‌طور که معمول است کشتی باید بار کاروان ورزشی ایران را به دوش بکشد و این مهم محقق شد. ارزش یک طلا از 100 مدال نقره و برنز در المپیک برای جایگاه ورزش ایران، بیشتر است. ولی اینها یک قرارداد سمبلیک است و نشان‌دهنده این نیست که اگر ارتقا پیدا می‌کنیم واقعا ورزش‌مان در این جایگاه قرار دارد یا نه، ورزش ما یک ساختار معیوبی دارد که باید فکر اساسی برایش شود. ولی امروز به خانواده‌ گرایی و خود محمدرضا تبریک می‌گویم.

محمدعلی‌گرایی بخت طلا بود، چه شد که این طلای تا حدی مسلم از دست رفت؟

قبل از المپیک دو سه مدال برای کاروان ایران پیش‌بینی می‌کردم و مدال طلا را برای علی‌گرایی پیش‌بینی کردم و فکر می‌کردم رضا برنز می‌گیرد. علی در خاک اشتباه کرد و باید محکم می‌نشست و دفاع می‌کرد ولی خواست بدلکاری کند. در کشتی فرنگی در خاک 99 درصد داوران حتی اگر کشتی‌گیری بدلکاری کند امتیاز را به فردی که مجری فن است می‌دهند و این اشتباهی بود که علی انجام داد. دو شب گذشته با پدر علی صحبت می‌کردم و می‌گفت که دنده‌اش آسیب دیده بوده ولی اگر آسیب دنده نداشت فقط باید دفاع می‌کرد، او شانس و استحقاق کشتی در فینال را داشت. به هر حال رضا جبران کرد و امین میرزازاده هم اگر لوپز پیدایش نمی‌شد شانس سکو داشت. در مورد ساروی هم از قبل گفته بودم قهرمان جهان و المپیک خواهد شد. او هم در کشتی نیمه‌نهایی 4 دقیقه و 30 ثانیه با تساوی یک -یک گذرانده بودند و می‌توانست با ادامه همان تاکتیک برنده باشد ولی متاسفانه در خاک نشست و دستش هم البته هیچ عاملی برای ممانعت از فن حریفش نبود منتها وقتی فیلم را آهسته می‌کنند آن دست را مانع می‌دانند درحالی که در شرایط خود کشتی آن دست ممکن است به پا بخورد و به نظر من حق ساروی ضایع شد ولی خب جوان است و به امید خدا هم او و هم ‌گرایی برای جهانی و المپیک بعدی بتوانند نتیجه زحمات‌شان را بگیرند. به مربیان زحمتکش شهرستانی هم که این جوان‌ها را تربیت کردند و آموزش دادند تبریک می‌گویم و البته به پدر برادران‌ گرایی چون می‌دانم چقدر وقت برای جوان‌هایش گذاشته و دلسوزانه پیگیر تمرین بچه‌ها بود و نتیجه‌اش را گرفت.

خیلی از کارشناسان برای قهرمانی محمدرضا احتمال کمی را قائل بودند، شما هم همین نظر را داشتید؟

صددرصد، با توجه به جدولی که من دیدم خیلی شرایطش را سخت دیدم و می‌گفتم برنز هم اگر بگیرد خیلی شانس آورده ولی با دلاوری و کشتی‌های زیبایش طلا گرفت، هم کشتی تماشایی از نظر فنی داشت و هم با اعتمادبه‌نفس و آرام کشتی گرفت و امیدوارم همین روند را ادامه بدهد. کلا تیم جوان و خوبی است و می‌توان به این بچه‌ها برای المپیک بعدی هم امیدوار بود. البته جوان‌تر از این بچه‌ها هم داریم، علیزاده، بالی، یوسفی و امیدوارم با برنامه‌ریزی و برگزاری انتخابی‌های درست، نه انتخابی دلبخواهی طوری شود که پشتوانه‌های کشتی از بین نروند و برای آینده کشتی دست‌مان پر باشد.

عملکرد تیم کشتی فرنگی را در المپیک چطور دیدید؟

انتظار سه یا 4 مدال را داشتم ولی همین یک طلا و برنز هم به نسبت موفقیت‌آمیز بوده است.

چه نمره‌ای به محمد بنا برای این رویداد می‌دهید؟

بنا، من، اشکانی و آنهایی که سرمربی می‌شویم در حقیقت برداشت‌کننده حاصل دست زحمت‌های مربیانی هستیم که هیچ‌جا دیده نمی‌شوند، اگر کمی بیشتر به مربیان پایه توجه می‌شد و به جای اینکه افرادی که رفیق من هستند یا اینکه همشهری من هستند باشند مربیان خود بچه‌ها کنار تیم بودند بهتر بود ولی حالا به بنا هم خسته نباشید می‌گویم، او هم زحمت کشیده و وقت گذاشته و نسبتا کارش موفقیت‌آمیز بود.

جای کشتی‌گیری در این آوردگاه خالی بود؟

در وزن 60 کیلوگرم به نظر من اگر انتخابی سر وزن می‌گذاشتند معلوم نبود چه شود ولی خب نجاتی با آن قد و قواره‌ای که دارد دیگر جایش در 60 کیلوگرم نیست و به نظر من باید بالا بیاید و تغییر وزن بدهد.

موضوعی درباره کشتی فرنگی هست که بخواهید درباره‌اش بگویید؟

در مجموع نگران آینده کشتی هستم، با توجه به شرایط، رسانه‌ها چه دیداری و شنیداری و چه نوشتاری وقتی المپیکی یا مسابقه‌ای باشد توجه‌شان به کشتی جلب می‌شود و به‌خصوص رسانه‌ها روی فوتبالی که فراگیر شده و راه خودش را می‌رود توجه می‌کنند. رسانه‌ها می‌توانند نقش مهمی در علاقه‌مندی و جذب شدن جوان‌ها به رشته‌های دیگر ازجمله کشتی داشته باشند. الان سالن‌های کشتی در تهران و شهرستان‌ها خالی از کشتی‌گیر شده است و یکی از دلایلش هم برگزار نکردن مسابقات انتخابی است، مسابقات انتخابی دلیلش این است که وقتی برگزار می‌شود باشگاه‌ها و مربیان به جنب‌وجوش می‌افتند و سعی می‌کنند کشتی‌گیران‌شان را آماده کنند تا خودشان را نشان دهند و حالا وقتی به سطح ملی می‌رسد مربی تیم هم انتخاب می‌کند و ممکن است در یکی دو وزن بگوید کسی که انتخاب شده مسابقه داخلی‌اش خوب و مسابقه خارجی‌اش خوب نباشد که می‌تواند جا‌به‌جا کند ولی اینکه ما انتخابی عمومی را حذف کنیم و دلبخواهی بفرستیم در مسابقات این به بدنه اصلی کشتی و علاقه‌مندان به کشتی ضربه می‌زند و من از این لحاظ چه در کشتی آزاد و چه فرنگی نگرانم. همین‌طور فکر می‌کنم قهرمان‌های رشته‌های مختلف و کشتی دیگر مثل قدیم سرشناس و مطرح نیستند و به نظر من اینها باید مطرح شوند و باید از نظر شغلی و معیشتی، بیشتر به آنها بها داده شود و الگوی جوان‌تر‌ها شوند. فردی که قهرمان ملی می‌شود نباید دغدغه داشته باشد و باید زندگی‌اش تامین باشد و این مهم با حمایت و توجه مسئولان انجام می‌شود تا ورزشکار بی‌دغدغه به کسب افتخار برای خود و ایران فکر کند. شما می‌دانید که 10 نفر به تیم ملی می‌آیند و یک عده هم هم‌سطح این بچه‌ها هستند که نزدیک به تیم ملی هستند ولی اینها دیگر فنا می‌شوند و باید یکجایی دست‌شان را گرفت و خیال‌شان راحت باشد تا بتوانند تمام تمرکزشان را روی قهرمانی بگذارند.