گاهی هم شما به دیدار ما بیایید!

میلاد جلیل‌زاده، روزنامه‌نگار: وادی هنر حساسیت‌های به‌خصوصی دارد که در مورد هنر سینما دوچندان می‌شوند. هنر سینما ابزاری است که می‌توان با آن چهره ایران را در شرایطی که خیلی‌ها می‌خواهند تصویر بدی از کشورمان در دنیا نمایش بدهند، ترمیم کرد و به مردم دنیا خود واقعی‌مان را معرفی کنیم. خوشبختانه در این دو سالی که کرونا اوضاع تولید را در سینمای ایران به‌هم ریخته بود، اهالی سینما بازهم تمام تلاش‌شان را در این جهت انجام دادند. مسلما کسی که در این شرایط خاص به مسئولیت می‌رسد، باید دغدغه‌مند باشد و بداند که شرایط روحی و روانی هنرمندان به هم ریخته و مشکلات معیشتی فراوانی دامنگیرشان شده است. او باید کاملا در جریان باشد و چیزهایی که ما دیده‌ایم را بداند. در این دو سالی که کرونا آمده، شرایط اقتصادی سختی برای هنرمندان ایجاد شده است، چون تولید به حداقل ممکن رسیده و خیلی‌ها هستند که شرایط اقتصادی خوبی ندارند. امیدوارم مدیران ما بتوانند این شرایط را به خوبی درک کنند و یک راهکار اورژانسی برای این مسائل ارائه دهند، چون اگر قرار باشد تمام تصمیم‌گیری‌ها کلان‌نگر و بلندمدت باشد و به این موارد جزئی و اورژانسی توجه نکنیم، در پایه‌ها و در اول راه، صدمات جدی خواهیم خورد. ایجاد یک شرایط خوب برای این هنرمندان فقط با تولید امکان‌پذیر است. درحال حاضر خیلی از موسسات را داریم که زیرمجموعه ارشاد هستند و آنها می‌توانند فعالیت‌هایی انجام بدهند که که طیف گسترده‌ای از دست‌اندرکاران سینما در این پروژه‌ها مشغول شوند. اینکه ما بخواهیم پروژه‌های کلانی انجام بدهیم و تمام بودجه را در آنها متمرکز کنیم باعث می‌شود که تولیدات جزئی بسیار کم‌تعدادتر شوند و همین به بدنه سینما آسیب می‌رساند. اینکه بودجه‌ها برود به‌سمت کارهای فاخر باعث می‌شود که جماعت فراوانی که در پروژه‌های کوچک‌تر مشغول کار بودند، بیکار شوند و به مشکلات معیشتی بر بخورند. در سال‌های اخیر ساخت تله‌فیلم‌های تلویزیون هم بسیار کم‌تعداد شده است و پلتفرم‌ها هم سراغ چنین قالب‌هایی نمی‌روند. در هر کدام از این تله‌فیلم‌ها عده‌ای از اهالی سینما مشغول کار می‌شدند و ارتزاق می‌کردند. در این شرایط باید یک مسئول دغدغه‌مند سر کار بیاید که با جزئیات مشکلات و مطالبات اهالی سینما آشنا باشد و بتواند با آنها ارتباط خوبی برقرار کرده و سعی کند که شرایط خوبی برای سینمایی‌ها فراهم شود. شرایط اقتصادی ایجادشده در سال‌های اخیر که کرونا عامل‌شان بود و متوقف شدن و اندک شدن تولیدات سینمایی، باعث شده که خیلی از عوامل سینما به سمت شغل‌های دیگر بروند که این به سینمای ایران لطمه‌های ساختاری خواهد زد. این فقط شامل افرادی از قبیل دوستان مشغول در بخش‌هایی مثل تدارکات یا راننده‌های سینه‌موبیل و امثال آنها نمی‌شود، بلکه شامل طراحان صحنه، نویسندگان، فیلمبرداران یا حتی کارگردان‌ها هم شده است. برای این موضوع باید یک تصمیم عاجل گرفته شود. عموما در دیدارهایی که هنرمندان با مسئولان دارند، عده محدودی از اهالی هنر حضور پیدا می‌کنند و کسی صدای این طیف انبوه از عوامل پشت صحنه را نمی‌شنود. آشنایی با این دغدغه‌های بنیادین و ساختاری نیازمند ارتباط مستقیم مدیران با اهالی هنر است. یعنی باید اینطور باشد که گاهی هم مسئولان به دیدار هنرمندان بیایند تا طیف متنوع‌تری از آنها را از نزدیک ببینند.