محمد بجستانی، خبرنگار: جشنواره تئاتر دانشگاهی را بایستی یکی از مهم‌ترین و ریشه‌ای‌ترین جشنواره‌ها دانست؛ جشنواره‌ای که بسیاری از نسل امروز و حرفه تئاتر ایران محصول و برآمده از آن هستند و روزگاری در قامت دانشجو در آن خوش درخشیدند و از همین‌رو است که هرساله خیل عظیمی از جامعه دانشگاهی کشور چشم‌انتظار برگزاری آن هستند. ازطرفی و درکنار جامعه دانشگاهی، بسیاری از هنرمندان مطرح و حرفه‌ای حوزه هنرهای نمایشی کشور اعم‌از سینما و تئاتر نیز به‌عنوان مخاطب در سالن‌ها حضور یافته و استعدادهای درخشانی را پیدا و درصدد سرمایه‌گذاری آن برمی‌آیند، اما بیست‌وسومین دوره جشنواره درحالی همزمان با پیک موسوم به پنجم و در شکل و شمایلی متفاوت درحال برگزاری است که جشنواره‌ای که تا هفته گذشته هرگز کسی فکرش را نمی‌کرد همزمان با برگزاری مهم‌ترین بخش جشنواره که همان بخش صحنه‌ای خواهد بود، با موج جدید کرونا همزمان و همراه شود و حواشی منحصربه‌فردی را درطول ادوار جشنواره شکل دهد؛ و حداقل از این منظر بیست‌وسومین دوره را متفاوت‌ترین دوره این جشنواره دانشجویی باید نامید، اما سیاستگذاران و مسئولان برگزاری مصمم هستند تحت هر شرایطی اجازه ندهند خللی در روند برگزاری ایجاد شود و طبق برنامه‌ها جشنواره روزهای پایانی خود را سپری کند. البته که دبیر و سایر مدیران جشنواره که خود از هنرمندان یا مدیران تئاتری کشور هستند معتقدند نوع و نحوه برگزاری را مطابق پروتکل‌های بهداشتی همسان‌سازی کرده و این اطمینان را داده‌اند که اتفاقی رخ ندهد. اما در چنین شرایطی ترکیب داوران این دوره را باید یکی از نقاط قوت و طلایی بیست‌وسومین جشنواره تئاتر دانشگاهی برشمرد؛ از حضور نوید محمدزاده به‌عنوان یکی از بازیگران مطرح این روزهای سینما گرفته تا هادی حجازی‌فر، کیومرث مرادی، معصومه رحمانی و امیرحسین حریری ترکیبی کاملا جوانانه و متنوع را تشکیل داده‌اند. هنرمندانی که همگی خود نیز از خروجی‌های جشنواره تئاتر دانشگاهی بوده‌اند و روزگاری در مقام کارگردان و بازیگر روبه‌روی داوران و اساتید سال‌های دور سنجیده شده و موردقضاوت قرار گرفته‌اند و قطعا با پشتکار لازم در جشنواره خوش درخشیدند و امروز به حرفهایهای تئاتر و سینمای کشور بدل شده‌اند.
ترکیب داوران این دوره نیز قطعا همراهی و همسویی کاملش با دبیر فعلی یکی از معدود ادوار جشنواره را ازلحاظ هماهنگی، جوان‌گرایی و صدالبته وجهه شناخته‌شده تشکیل داده که بی‌شک نفع آن جز در کفه دانشجویان نبوده و نخواهد رفت. با قاطعیت باید اذعان کرد نتیجه و محصول انتخاب هوشمندانه و ترکیب داوران دوره بیست‌وسوم جشنواره را در آینده نه‌چندان دور در حوزه تئاتر کشور شاهد خواهیم بود؛ هنرمندان جوانی که به‌معنای درست و واقعی کلمه از مسیر کاملا صحیح وارد چرخه حرفه تئاتر می‌شوند و تئاتر کشور نسل جدیدی را به خود خواهد دید، اما آن روز نباید فراموش کرد که جوانان دانشجوی امروز و حرفهایهای آینده تئاتر کشور مرهون دیدگاه مدیران جشنواره در این روزها بوده و همین یک مورد سندی است بر قدرت و تاثیرگذاری انتخاب درست در روند نسل‌سازی در تئاتر کشور؛ نسل‌سازی‌ای که مدت‌ها است ازسوی نهادهای بی‌شمار متولی فرهنگ و هنر جدی گرفته نمی‌شود. جشنواره تئاتر دانشگاهی این روزها غریبانه و بدون تماشاگر درحال برگزاری است و ای‌کاش مسئولان برگزاری جشنواره برای انگیزه‌بخشی به دانشجویان و کاهش نقدهای وارده به برگزاری بدون تماشاگر، آثار این دوره از جشنواره را درقالب اجرای عمومی در دوران بدون استرس و کرونا تضمین کنند. با این‌کار هم آثار جشنواره دیده شده‌اند و هم امکانی متفاوت برای این دانشجویان دلسوز که در شرایط فعلی اقدام به تولید تئاتر کرده‌اند، ایجاد می‌شود.
