فاطمه صحرانشین، عضو شورای مرکزی ناظر بر نشریات وزارت بهداشت: نشریه‌نگاری از معدود کارهایی است که اگر علم آن را نداشته باشی زود دچار رخوت می‌شوی؛ زیرا نشریه به‌مثابه یک تشکیلات کوچک است و بلندپروازی بدون برنامه آن را دچار سردرگمی می‌کند. سردرگمی‌ای که گاهی عدم بقای نشریه را در پی دارد. همان‌طورکه در همه تشکیلات‌ها اعمال براساس یک سیر و خط‌مشی اجرایی می‌شود، در نشریه نیز باید این سیرحفظ شود وافراد باتوجه به توانمندی و زمان در جایگاه‌ها قرار گیرند.
عدم توازن ستون‌های مختلف یک نشریه تضعیف ستون‌های قوی را در پی دارد، زیرا رقابت سازنده درونی از بین می‌رود. کما اینکه رقابت درونی در نشریات از رقابت بیرونی از جایگاه ارزنده‌تری برخوردار است؛ یعنی هر سطر و ستون در پی بهتر شدن نسبت به ستون و سطر ماقبل خود باشد.
در دوران کرونا که اکثر جمع‌های دانشجویی با رکود و سردرگمی مواجه شدند، می‌توان گفت نشریات تنها بستری است که در پی قوت خود برآمد و تهدید را به فرصت بدل کرد. اما آیا توانسته این فرصت را آنچنان گسترش دهد که پس از کرونا نیز این قوت پایدار بماند؟ زمان کافی هیات‌تحریریه، علاقه به انجام کار و تاثیرگذاری و نبود فعالیت‌های دیگر، دانشجویان را به سمت نشریات سوق داده؛ اما این جهش هیجانی تا چه میزان ماناست؟
مسئولان نشریات باید برای مانایی و پایداری این مسیر به فکر راه‌حل‌هایی برای پس از کرونا باشند. نشریه به‌مثابه یک اسلحه بزرگ درون تشکیلات‌های کوچک می‌تواند عمل کند و کاه را کوه سازد و چاه را چاله کند. اگر از آن به‌عنوان ابزاری جهت پیشبرد اهداف کلان بدون داشتن علم استفاده شود دچار سردرگمی می‌شود و بقای نشریه به خطر می‌افتد؛ پس باید در مرحله اول سیر فعالیت را مشخص کرد. برای مثال برای موضع‌گیری در یک تشکیلات نشریه می‌تواند در گام نخست دغدغه‌مندی ایجاد کند، در گام بعد به بیان مشکل بپردازد و پس از اقدامات میدانی انعکاس اخبار فعالیتی تشکیلات باشد. این‌‌گونه، نشریه علاوه‌بر بقای خود در یک موضوع باعث همراهی و همگامی عده زیادی نیز می‌شود. مدیرمسئول نشریه باید این مساله را مدنظر داشته باشد که سردبیر حتما و الزاما نباید نویسنده توانمندی باشد، بلکه فردی مدبر و با تدبیر باشد که بتواند توازن متون و زما‌بندی را حفظ کند.
این قدرت و درایت سردبیر است که می‌تواند نیروها را پای کار نگه دارد و به آنان انگیزه دهد. برای این امر هم علاوه‌بر توانمندی نیاز است فردی که در جایگاه مدیریتی نشریه قرار می‌گیرد در پی افزایش علم خود در زمینه فعالیت نشریه باشد.
یکی دیگر از راه‌های بقای نشریه حفظ مخاطب از راه بصری است؛ همان‌طور که مخاطب جذب مطالب و یادداشت‌های یک نشریه می‌شود، طراحی ضعیف نشریه می‌تواند باعث دل‌زدگی مخاطب شود. پس افزایش جذابیت بصری با طراحی و گرافیک خوب از الزامات یک نشریه است، اما با توجه به نبود بودجه برای کارهای گرافیکی در دوران دانشجویی، راه‌حل این امر سرمایه‌گذاری نشریات روی افراد توانمند نشریه برای آموزش طراحی و استفاده از آنان به‌عنوان طراح و گرافیست است.
توجه به تغییر ذائقه مخاطب در سیر انتشار نشریات امری ضروری است. گاه باید تغییر سیر داد و گاه باید تغییر نحوه انتشار؛ اما پایبندی به اصول اساسی نشریه از ابتدا تا انتهای یک نشریه نشان از قوت آن است.
نشریات دانشجویی بهترین بستر برای افزایش و رشد توانمندی محتوایی و گروهی افراد است و بهترین جایگاه برای رشد فردی افراد.
مطالب پیشنهادی
