نسیم شیرازی، روزنامهنگار: پرچمدار المپیک، این روزها همراه با آسمانخراشهای تیم ملی بسکتبال در کشور برگزارکننده المپیک 2021، درحال گذراندن اردوهای تدارکاتی قبل از المپیک است. صمد نیکخواهبهرامی، کاپیتان تیم ملی بسکتبال ایران که امسال بههمراه دیگر یاران بسکتبالیاش لیگ پرفشاری را پشتسر گذاشت، این روزها برای برگشتن به اوج و حداکثر آمادگی برای بازیهای پرقدرت و آبرومندانه در المپیک سخت تمرین میکند. او که همین آخر هفته گذشته خبر پرچمداریاش را در همین اردوی ژاپن شنید، از این موضوع بهعنوان یک افتخار برای خود و جامعه بسکتبال یاد میکند و امیدوار است المپیکی که افتتاحیهاش با بازیهای بسکتبال برگزار میشود برای بسکتبال ایران خوشیمن باشد و بتوانند تیمهای قدرتمند بسکتبال دنیا را سورپرایز کنند. کاپیتان تیم ملی بسکتبال در وقت استراحت بعد از تمرینش در اردوی ژاپن، پاسخگوی سوالات «فرهیختگان» شد که ماحصل این گفتوگو را در ادامه میخوانید.
پرچمدار المپیک شدید، قبلا هم پرچمدار بازیهای آسیایی بودید ولی المپیک بهخصوص برای بسکتبالیها فرق دارد، درباره احساسی که دارید، بگویید.
همانطور که گفتید، من سال 2010 این اتفاق پرچمداری برایم افتاد و خیلی افتخار بزرگی است و احساس غرور خاصی دارد. من یک نماینده برای ایران هستم و امیدوارم لایق این افتخار باشم. در هر صورت برای من و بسکتبال افتخار بزرگی است و امیدوارم این المپیک با توجه به شرایط خاصی که دارد المپیک خوبی از آب دربیاید و بچهها بتوانند مدالهای مختلف و خوبی بگیرند. قطعا خیلی ورزشکاران شایستهتر از من هستند و آنهایی که قبل از من این پرچم را داشتند، آدمهای موفقتری از من بودند. این افتخاری است که نصیب من شده و امیدوارم بتوانیم تصویر جالبی را از کشورمان به دنیا نشان بدهیم.
انگار افتتاحیه المپیک هم با رقابت بسکتبالیها شروع میشود، با این حساب خیلیها نگاهشان به بسکتبال ایران است.
بله، افتتاح بازیها با بسکتبال شروع میشود. بسکتبال در بازیهای المپیک رشته بسیار موردتوجهی است. شاید در ایران بسکتبال جزء رشتههای اول و دوم و سوم نباشد که البته من خلاف این نظر را دارم و فکر میکنم بسکتبال طرفداران زیادی در ایران دارد. ولی در دنیا این رشته خیلی پرطرفدار و پربیننده است و با توجه به اینکه فوتبال در المپیک رنگ و بویی ندارد، فکر میکنم بسکتبال جزء مهمترین رشته گروهی در دنیاست که خیلی دیده میشود و بیشتر بازیکنان بزرگ دنیا که در تورنمنتهای معتبر مثل جامجهانی حضور پیدا نمیکنند در مسابقات المپیک حاضر میشوند، برای همین این مسابقات خیلی دیده خواهد شد. با توجه به حضور تیم ملی آمریکا که با تمام ستارههایش در این مسابقات خواهد بود جذابیت این مسابقات را خیلی بیشتر میکند. ما بازیهای سختی درپیش داریم، تفاوت المپیک با جامجهانی برای بسکتبال این است که در جامجهانی که بعد از المپیک بزرگترین و معتبرترین مسابقات است، 32 تیم حضور پیدا میکنند ولی در المپیک فقط 12 تیم حضور پیدا میکنند که برای ما خواهناخواه یک تفاوت خیلی بزرگ وجود دارد و اگر ما یک دوری بین تیمهایی که برای المپیک نتوانستند سهمیه بگیرند بزنیم، متوجه میشویم که چقدر تیمهای صاحبنام و بزرگ جایشان در المپیک خالی است و نتوانستهاند سهمیه را بگیرند و همین نشاندهنده کار بزرگ تیم ملی ایران برای کسب سهمیه است. امیدواریم آنجا بتوانیم بازیهای خیلی خوبی را به نمایش بگذاریم.
بهعنوان کاپیتان تیم انتظار شما از خود و تیمتان در المپیک چیست؟ سقف این انتظار کجاست؟
ما فکر میکنیم هر چیزی امکانپذیر است. ما بازیکنان سعی میکنیم بهصورت فردی و تیمی بازیهای قابلقبولی را انجام دهیم. در بعضی رشتهها مانند وزنهبرداری، کشتی، تکواندو و... صاحبسبکیم و در آن رشتهها در دنیا پرچمدار و پیشرو هستیم ولی در رشتهای مانند بسکتبال با توجه به هزینهای که برایش میشود و پیشینهای که دارد، توقع مدال از تیم نمیرود ولی به نظر من همین که در این آوردگاه بزرگ بهخصوص برای بسکتبال حضور پیدا کردیم، با توجه به تجربهام و اطلاعات کافی که از بسکتبال دنیا دارم، خودش کار بزرگی است. ولی ما سعی میکنیم آنجا بازیهای آبرومندانه و خوبی انجام دهیم و شاید هم توانستیم آنجا بعضی تیمها را سورپرایز کنیم و نتیجه قابلقبولی بگیریم و شاید هم توانستیم بازیهایی را ببریم؛ با توجه به اینکه هر چیزی در ورزش امکانپذیر است.
همانطور که گفتید، همه میدانیم حضور بسکتبالیها در المپیک جزء اتفاقهای خوب ورزش ایران است. این اهمیت موردتوجه مسئولان هم قرار دارد؟
بله، سطح بسکتبال المپیک خیلی بالاست و این حضور اتفاق خیلی بزرگی است؛ همین باعث میشود بسکتبال برای 4 سال آینده و حتی سالهای بعدش درواقع یک پمپگذاری برای به جریانانداختن خون جدید در رگهای بسکتبال باشد. همانطور هم که دیدید، بعد از سال 2008 که ما حضور پیدا کردیم، توانستیم بسکتبال را وارد سطح بالاتری کنیم و خیلی از توجهات بهسمت بسکتبال ما جلب شد و خیلی از خانوادهها برای حضور کودکانشان از بسکتبال استقبال کردند. همین الان هم ما بازیکنان جوان و خیلی خوبی داریم که کمکم به تیمهای ملی میرسند و فکر میکنم نتیجه همان المپیک 2008 است. امیدوارم بتوانیم بزرگترین و بهترین بهره را هم از حضور در المپیک 2021 ببریم.
بسکتبال ما برای حضور بهتر در این میادین بزرگ به چه چیزهایی نیاز دارد؟
بسکتبال آسیا با بسکتبال دنیا، اروپا و آمریکا یک مقدار فاصله دارد و به خاطر همین باید بگویم بزرگترین ضعفی که ما داریم درواقع تعداد کم مسابقات در سطح بالاست. واقعا بچههای ما از لحاظ فیزیکی، هوش و کار فنی که در باشگاهها با مربیان انجام میدهند، خیلی فاصلهای با بزرگان دنیا ندارند. با توجه به امکاناتی مانند اینترنت و ویدئو که ما را به اطلاعات و تمرینات روز دنیا و کلاسها و کارگاههای بینالمللی مختلف هم بهراحتی وصل میکند، ما چیزی کم نداریم و بچهها خیلی خوب تمرین و تلاش میکنند. تنها مشکل ما تعداد کم بازیهای سطح بالاست.
خداحافظی شما بعد از المپیک شایعه است؟
من واقعا الان به خداحافظی فکر نمیکنم، ولی خب دیر یا زود این اتفاق خواهد افتاد. اگر الان به خداحافظی فکر نمیکنم بهخاطر این است که بیشترین تمرکزم روی حضور قدرتمند در المپیک توکیو است تا اگر قرار است در تورنمنتی بازی کنم، بازیکن مثمرثمری باشم و بتوانم باری را از روی دوش تیم بردارم؛ به همین خاطر به هیچچیزی غیر از المپیک فکر نمیکنم.
وضعیت روحی و جسمی الان بچههای تیم ملی بسکتبال چطور است؟
همانطور که میدانید، ما در اردوی تدارکاتی در ژاپن هستیم. لیگ خیلی سختی را هم گذراندیم و بچهها خیلی تحتفشار بودند، بهخصوص پلیآفهای لیگ امسال خیلی جذاب و سنگین بود. به همین خاطر بعد از لیگ یک فرصت سه هفتهای تا یک ماه بیشتر را بچهها به استراحت احتیاج داشتند و همین باعث شد از لحاظ شرایط آمادگی کمی با روزهای اوجمان همه فاصله داشته باشیم، ولی کمکم تیم روند خود را پیدا میکند و مربیان و فدراسیون هم بازیهای تدارکاتی خوبی را درنظر گرفتهاند که امیدوارم بتوانیم بهترین بهره را بگیریم. از بازیهای تدارکاتی دنبال نتیجه نیستیم و هدف اصلیمان بازیهای قابلقبول و باکیفیت در المپیک و بعدش کاپ آسیاست که بلافاصله بعد از المپیک برگزار میشود. امیدوارم بتوانیم بازیهای جذابی را ارائه دهیم تا طرفداران بسکتبال که همیشه ما را حمایت کردند و به ما انرژی دادند بتوانند از این بازیها لذت ببرند و به تیم ملی بسکتبالشان افتخار کنند. البته هم ما و هم بسکتبالیها و علاقهمندان میدانیم و میدانند که کار سختی را باید انجام بدهیم ولی باز هم میگویم هر چیزی امکانپذیر است. تلاشمان این است که در این وقت باقیمانده در هر روز و هر تمرین و هر مسابقهای از روز قبل بهتر شویم.