چهار نکته از یک اقدام

میکائیل دیانی، روزنامه‌نگار: 1- رهبر انقلاب مانند همه افراد بالای 80سال می‌توانستند زمان نوبت خودشان واکسن بزنند اما ترجیح دادند واکسن‌های وارداتی به افراد بیشتری از جامعه برسد و رفتاری را مشابه واکسیناسیون‌های عمومی ادوار دیگر داشتند که اول عموم جامعه دریافت کنند و بعدا خودشان بزنند. ازسوی دیگر اولین کسی بودند که واکسن ایرانی را دریافت کردند تا اعتماد عمومی برای تزریق واکسیناسیون عمومی با واکسن تولید داخل ایجاد شود. این منش همان رفتار امامت امت است که بیشترین مسئولیت را در عین کمترین برخورداری می‌پذیرد و آنجاکه می‌تواند برخوردار از واکسن خارجی شود، عقب می‌کشد تا مردم بیشتری واکسینه شوند و اینجا که نگرانی جامعه را می‌بیند جلو می‌رود تا بقیه آرامش پیدا کنند و پشت‌سر ایشان قدم بردارند.

2- آنچه باعث پیشرفت یک کشور می‌شود در درجه اول، درک حاکمان کشور از ظرفیت‌ها و پیشتیانی از تلاش‌ها و پیشرفت‌هاست. اگر بنا باشد وطن‌پرستی و ایران‌دوستی را نیز سنجه کنیم یکی از نشانه‌های بارز حاکمان ایران درطول تاریخ ادوار مختلف همین نکته است و رفتار حاکمان ایران در همه ادوار در این زمینه ثبت و ضبط شده و حالا مورد قضاوت ماست. چه آن زمان که در دوران صفویه در تلاش حاکمانی چون شاه‌اسماعیل، شاه‌طهماسب و در اوج آنها شاه‌عباس، درکنار علمای دین پایه‌گذاری یک ساخت تمدنی صورت گرفت تا آنجاکه اقتدار ایران به‌حدی رسید که سفرای پرتغال و بریتانیا برای دیدن شاه چند ساعت پشت در می‌ایستادند، چه زمانی که جریان غرب‌زده معتقد بود ما نمی‌توانیم لولهنگ بسازیم و حتی در زمان قاجار وقتی یک نخبه ایرانی اسلحه‌ای ایرانی ساخت، به این بهانه که از اروپایی‌ها می‌خریم، جلوی کار او گرفته شد؛ و با این مدل تفکر ایران دچار یک عقب‌ماندگی تاریخی قرار گرفت که همه در ذهن‌ها ثبت و ضبط شده است. حالا نیز می‌توان درمورد رفتار حضرت آیت‌الله خامنه‌ای یک قضاوت تاریخی داشت که چگونه با حمایت از تولید ایرانی پایه‌های اقتدار ایران را مستحکم کرد. از صنعت بیوتکنولوژی، نانو، هسته‌ای و موشکی گرفته تا اینکه پشت دانشمندان پزشکی این‌گونه ایستادند و حالا آستین بالا زدند تا برای حمایت از واکسن ایرانی نیز نخستین باشند.

3- زبان بدن رهبری هنگام زدن واکسن می‌تواند کلاس درسی برای مسئولان باشد. زبان بدنی که حالا در این دو روز با رفتار حاکمان دیگر کشورها نیز مورد قضاوت قرار گرفته است. دست مشت‌کرده، چهره مستقیم و بدون توجه به سوزنی که در بازوی‌شان تزریق می‌شود و با چشم‌هایی مصمم خیره به دوربین! نشانه‌هایی از یک صلابت، غیرت و اقتدار حکومت و اعتماد به توان داخلی می‌دهد. این تصویر می‌تواند با تصویر شاه‌سعودی هنگام واکسن زدن –آن‌هم نه واکسن سعودی، واکسن وارداتی این کشور- مقایسه شود وقتی او دستش باز است و به حالت استرس‌دار و نگران به نقطه تزریق واکسن توجه دارد. زبان بدن می‌تواند پیامی بیش از یک اقدام ساده برای مخاطبان تاثیرگذار باشد و رهبری در همه این سال‌ها نشان داده بیش از دیگران بر این موضوع وقوف دارند.

4- «پیام می‌تواند رسانه‌ساز شود»؛ این نظریه‌ای است که در سال‌های اخیر در حوزه رسانه در برابر ایده «رسانه همان پیام است» یا آنکه هرکه رسانه دراختیار دارد می‌تواند پیام خود را منتقل کند، قرار گرفته است. رفتار حضرت آیت‌الله خامنه‌ای را در اتفاق اخیر فارغ از همه مسائل حاکمیتی، حکومتی و اداری آن می‌توان به‌مثابه یک کلان‌روایت و یک پیام بزرگی که خود رسانه‌ساز خواهد بود، مورد نظر قرار داد. این اقدام ایشان برای همگان اهل فن رسانه کلاس درسی بود که همچنان تیزهوشی و اقدام سنجیده ایشان بیش از همه رسانه‌ها کار می‌کند و در جامعه چه به‌لحاظ اعتماد داخلی و چه به‌لحاظ اقتدار خارجی اثرگذار است.