برای تحقق عدالت باید تئوری و برنامه مشخص داشت

با وجود اینکه محمود احمدی‌نژاد با گفتمان عدالت و شعارهای انقلابی بر سر کار آمد اما رفته‌رفته او از این مسیر منحرف شد و به هدف نهایی خود نرسید. حال با پیروزی رئیسی، آن شعارها که درقالب گفتمان سوم تیر احیا شدند، دوباره تقویت شده است. در همین رابطه با لطف‌الله فروزنده، معاون پارلمانی رئیس دولت دهم گفت‌وگو کردیم.

با انتخاب رئیسی به‌عنوان رئیس‌جمهور گفتمان عدالت و رفع تبعیض در دولت آینده پس از گذشت ۱۶سال از سوم تیر۸۴ بازتولید خواهد شد. اولویت‌های رئیسی در این موضوع چه مواردی می‌تواند باشد؟

عدالت فلسفه وجودی نظام است، پرچمی است که امام(ره) برداشت و مقام معظم رهبری دنبال کرد. واقعیت این است که دولت‌ها آن‌طور که باید و شاید به این مساله نپرداختند، امروز که رئیسی منتخب شد، قاعدتا محوری‌ترین شعار ایشان بحث عدالت است که مطالبه مردم نیز است. عدالت ابعاد مختلفی دارد. رئیسی در سخنرانی خودش هم گفت بحث عدالت اقتصادی امروز بسیار مهم است، کاهش شکاف طبقاتی، رسیدگی به معیشت مردم، رسیدگی به محرومان از مصادیق عدالت اقتصادی است، این مواردی که رئیسی روی آن تاکید دارد، جزء شعارهای اصلی انقلاب و مطالبات اصلی مردم است و باید به آنها پرداخت. منتها برای این موارد باید برنامه و تئوری روشن و مشخصی داشت تا ان‌شاءالله محقق شوند.

عدم حل مساله عدالت و رفع تبعیض در دولت‌های قبلی، ناشی از بی‌عملی کارگزاران یا خلأ تئوریک موجود در مساله عدالت بوده است؟

ما روی موضوعات تئوریک عدالت کمتر کار کردیم و این مساله یکی از چالش‌های پیش‌رو است. چه در بعد موضوعات بانکی چه بعد مالیاتی و چه بعد یارانه‌ای در همه این ابعاد کار جدی تئوریک نشده است. هرچند قوانین خوبی داریم مانند قانون هدفمندی یارانه‌ها که می‌تواند خیلی موثر باشد، با وجود این اما به‌نظر من آن چیزی که چالش اصلی بوده تاکنون در زمینه عدم تحقق عدالت رویکرد کارگزاران است. رویکرد اشرافی‌گری، اعتماد به غرب و فاصله با مردم متاسفانه در دولت‌های هاشمی، خاتمی و روحانی وجود داشته که به هر حال باعث چنین شکاف عمیقی شده است، طبیعتا اولین کاری که دولت باید انجام دهد تغییر این رویکرد که رئیس‌جمهور منتخب هم روی آن تاکید کرده است.

همچنین کارگزارانی که در دولت آینده قرار است بر مستند امور قرار بگیرند باید به عدالت معتقد بوده و آن را در سیره و رفتار خودشان پیاده کرده باشند. نمی‌شود کسی در سیره و زندگی‌اش مشی عدالت‌محوری نداشته باشد و آن‌وقت داعیه عدالت را نیز داشته باشد.