نسیم شیرازی، روزنامه‌نگار: مجید جلالی امید زیادی به تیم ملی فوتبال ایران دارد، او که معتقد است تیم ملی ایران می‌تواند تمام بازی‌های خود را به‌راحتی با پیروزی پشت‌سر بگذارد، از توان فنی مردان فوتبالی ایران در مسابقات مقدماتی جام‌جهانی قطر و آمادگی و هماهنگی‌ای که بازی به بازی بین بچه‌ها بیشتر می‌شود، گفت.

تیم ملی فوتبال ایران که این روزها در بحرین بدون بازی تدارکاتی و اردوی آمادگی کافی با مهره‌های خوش نام و نشانش حریفان خود را یکی‌یکی از سد راه جام جهانی برمی‌دارد، امید صعود به جام جهانی قطر را بیش از پیش کرده است تا این‌بار قلب ایران با تیم ملی فوتبال ایران برای صعود بتپد؛ صعودی که جلالی لازمه‌اش را حفظ تمرکز می‌داند و تاکید می‌کند در دو بازی باقی‌مانده، داشتن تمرکز نقش مهمی در پیروزی مردان فنی فوتبال ایران خواهد داشت. به بهانه دو پیروزی ایران و دو بازی باقی‌مانده تیم ملی فوتبال با این کارشناس فوتبال که این روزها درحال برنامه‌ریزی برای برگزاری کلاس‌های آنلاین آنالیز فوتبال است، هم‌صحبت شدیم تا از او درباره نگاهش به این روزهای تیم ملی فوتبال ایران بپرسیم. گفت‌وگوی «فرهیختگان» با جلالی را در ادامه می‌خوانید.

پیش از این گفتید ایران در این مرحله کار سختی ندارد و بازی‌هایش را می‌برد، با توجه به بازی‌های باقی‌مانده و عملکرد تیم ملی تاکنون، پیش‌بینی شما پابرجاست؟

من براساس تحلیل توانایی‌های خودمان و توانایی‌های حریفان‌مان هنوز هم معتقدم از نظر فنی ما به‌هیچ‌وجه قابل‌قیاس با این تیم‌ها نیستیم، ما خیلی از نظر فنی به‌طور کامل وضعیت بهتری نسبت به این تیم‌ها داریم و فکر می‌کنم از سد عراق هم به‌راحتی بگذریم و از این مرحله بالا بیاییم.

درمورد دو بازی اول تیم ملی نظرتان چیست؟

چیزی که در این دو بازی مشترک است اینکه ما نیمه‌های دوم بهتریم و حتی گل‌هایمان را در نیمه دوم می‌زنیم که این دو دلیل دارد، غیر از اینکه بچه‌های ما از نظر سطح تکنیکی از این تیم‌ها خیلی بالاترند، ویژگی دیگر قابلیت‌های فیزیکی بچه‌های ماست که از این بابت هم نسبت به این تیم‌ها خیلی برتریم و حتی در لیگ قهرمانان آسیا هم تیم‌های ما در نیمه‌دوم کاملا برتر بر حریف‌ها هستند؛ چراکه بازیکنان فوتبال ما از نظر فیزیکی پیشرفت قابل‌توجهی کرده‌اند. بنابراین نیمه‌های دوم بهتر عمل می‌کنیم، نیمه‌اول حتی دقایقی حریف با ما پایاپای بازی می‌کند ولی نیمه‌دوم آنها از پا می‌افتند، درحالی که بچه‌های ما خیلی بادوام‌تر بازی می‌کنند. ضمن اینکه ما ذخیره‌های بسیار خوبی داریم، خیلی از این بچه‌ها شایسته اینکه از اول در ترکیب اصلی باشند، هستند ولی به خاطر تراکم بازیکنان خوبی که در خط‌های مختلف زمین داریم، بیرون می‌مانند و وقتی به بازی می‌آیند می‌توانند به‌طور خیلی مثبت در بازی تاثیر‌گذار باشند. فکر می‌کنم همین روند را هم خواهیم داشت، البته به‌نظر من بهتر است در بازی با کامبوج مقداری انرژی‌هایمان را تقسیم کنیم که این می‌تواند زمینه خوب برای بازی با انرژی قوی‌تر مقابل عراق باشد.

گفتید نیمه‌اول حریفان حتی پایاپای با بچه‌های ما پیش می‌روند، می‌شود گفت اسکوچیچ هنوز بازیکن‌هایش را خوب نمی‌شناسد؟ مثلا مقابل بحرین وقتی سامان قدوس به بازی آمد با یک جا‌به‌جایی در ترکیب ورق برگشت، اینها نتیجه چیست؟

ما نمی‌توانیم بگوییم بازیکن‌هایش را نمی‌شناسد ولی حتی اگر هم نشناسد باید تاحدی به او حق بدهیم چراکه ما خیلی بازی تدارکاتی نداشتیم، بنابراین بازهم همین که الان همه نیروهایش را در دست دارد و می‌داند چه موقع آنها را بیاورد باید بگوییم که خوب عمل می‌کند.

پیش‌بینی و پیشنهاد شما برای بازی با عراق که برای ایران می‌تواند نقش فینال را هم در این مرحله داشته باشد، چیست؟

ما باید انرژی‌مان را برای آن بازی حفظ کنیم و من اطمینان دارم تمرکز بیشتری خواهیم داشت و فکر می‌کنم در آن بازی هم می‌توانیم خیلی خوب بازی کرده و پیروز شویم.

منظور از حفظ انرژی این است که به‌طور مثال در بازی با کامبوج اسکوچیچ به ترکیب اصلی‌اش استراحت بدهد؟

فکر می‌کنم به سه تا چهار نفر از بچه‌هایمان که این دو بازی را کامل بازی کردند مثل احمد نوراللهی، مهدی طارمی و علی قلی‌زاده می‌توانیم در این بازی استراحت بدهیم و این تقسیم انرژی می‌شود. ما بازیکن‌های کارآمدی را روی نیمکت داریم، مهدی قایدی را ببینید که چیزی حدود 12 دقیقه آمد و موثر بود یا کریم انصاری‌فرد در بازی اول کمتر از 15 دقیقه آمد و چقدر هم تاثیرگذار بود، واقعیتش این است که ما بازیکن‌های خوبی داریم.

به مهدی قایدی اشاره کردید، چقدر با اینکه بعضی کارشناسان فکر می‌کنند باید از قایدی یا ترابی بیشتر در ترکیب استفاده شود یا حتی می‌توانند فیکس بازی کنند موافقید؟

به‌اعتقاد من در این بازی‌ها که ما به تجربه نیاز داریم، بازیکن‌هایی که با تجربه به‌خصوص بین‌المللی هستند می‌توانند اول بازی کنند و بازیکن‌هایی مانند قایدی و ترابی می‌توانند در ادامه به تیم کمک کنند و به همین شکل که دیدیم مفید و موثر باشند.

پس با زمانی که به این بازیکنان برای حضور در زمین داده می‌شود موافقید؟

بله، فعلا اینطور خوب است.

فکر می‌کنید کار سخت ایران در این مرحله کدام بازی بوده یا در ادامه خواهد بود؟

حتی همین کامبوج هم رقیب جدی است، در بازی‌های بین‌المللی اصلا بازی ساده نداریم، هر بازی برای خودش انباشتی از استرس به همراه دارد، احتمال آسیب و گرفتن انرژی زیاد آن‌ هم در آن آب و هوا وجود دارد، بنابراین معتقدم به‌طور کل تمام بازی‌ها را با حداکثر تمرکز به زمین برویم. همان‌طور که این دو بازی بودیم و مطمئنم دو بازی دیگر هم همین‌طور خواهیم بود.

اسکوچیچ در خط دفاع از زوج کنعانی‌زاده و شجاع در این بازی‌ها استفاده کرده و حالا بعضی‌ها اعتقاد دارند پورعلی‌گنجی شاید جایگزین بهتری به جای شجاع باشد، نظر شما چیست؟

اینها همه سلیقه است، اگر ما چیزی را می‌گوییم از راه دور اظهارنظر می‌کنیم، آن فردی که با تیم زندگی و هر روز با تیم تمرین می‌کند و آخرین تغییرات بازیکنان را دیده و آنالیز می‌کند یا بدنسازش به او مطالبی را می‌گوید حتما شرایط بازیکنان را خیلی بهتر از ما می‌داند. ما با توجه به سوابقی که در ذهن‌مان هست تحلیل از دور داریم، بنابراین فکر می‌کنم باید این حق را به مربی برای اعمال سلیقه‌اش بدهیم.

پس با زوج کنعانی و شجاع در خط‌دفاع موافقید؟

تا الان بد نبودند، ضمن اینکه پورعلی‌گنجی هم بازیکن خیلی خوبی است ولی من درباره آخرین وضعیت‌هایشان نمی‌دانم.

ما برد می‌خواهیم و باید هجومی بازی کنیم ولی خیلی دفاع‌های چپ و راست حضور هجومی و موثری در این دو بازی نداشتند. با این نظر موافقید؟ اگر موافقید راهکاری برایش دارید؟

من موافقم دفاع کنارهای ما در آن سطحی که انتظارش را داریم نیستند که شاید به دو دلیل باشد؛ اول اینکه شاید کاری که درحال انجامش هستند شرح وظایف‌شان است و شاید کار تیمی این‌طوری از آن می‌خواهد که بیشتر برای دفاع بمانند تا همه احتمالات بازی را بتوانند کنترل کنند و دلیل بعدی این است که شاید به‌خاطر کیفیت‌های شخصی‌شان باشد، مثلا من از میلاد انتظار بیشتری داشتم درحالی که خوب نبود یا صادق محرمی تک اشتباهاتی می‌کند مثلا در بازی با هنگ‌کنگ هم یک‌بار از پشت سرش توپ زدند و در این بازی هم یک بار از پشتش تیم بحرین موقعیت گرفت. من از دور پیش خودم می‌گویم چرا سیامک نعمتی را در سمت راست نمی‌گذارد ولی مهم این است که نزدیک تیم باشیم و وضعیت همه بازیکنان را از نزدیک بدانیم و بازهم می‌گویم ما نمی‌توانیم روی سلیقه خودمان با توجه به احتمالاتی که از دور می‌بینیم، قضاوت کنیم.

شما هم اشاره کردید ایران مسابقه دوستانه نداشت و اردوی آمادگی کافی نبود و اینگونه وارد مسابقات شد ولی بازی‌ها را با گل‌های قابل‌تاملی هم پشت‌سر می‌گذارد، این به خاطر مهره‌های تیم ملی است یا می‌توانیم بگوییم سرمربی تیم ملی هم در کسب این نتایج موثر عمل کرده است؟

اگر بگوییم مربی در این روند خوب تیم هیچ تاثیری ندارد که واقعا بی‌انصافی است ولی واقعیتش این است که ما تیم خیلی خوبی هم داریم. واقعا الان تراکمی از بازیکنان خوب داریم و من در یک‌سری از ویدئو‌ها که از بچه‌ها و وضعیت رختکن و درون اردو می‌بینم، تلاش بچه‌ها برای قوی‌تر شدن اتحاد درون‌تیمی دیده می‌شود. اینها به تیم کمک می‌کند و از طرفی می‌شود گفت مربی هم دارد کارش را خوب مدیریت می‌کند.

ما می‌توانیم یکی از هنرهای سرمربی را بهره گرفتن از مهره‌های ملی‌پوش‌مان بدانیم؟

وقتی ما موفق می‌شویم باید این خروجی را به حساب مربی هم بگذاریم.

الان می‌شود درباره عملکرد سرمربی تیم ملی اظهارنظر کرد؟ یا او را مربی بین دونیمه دانست؟

به نظر من خیلی زود است و باید جلوتر برویم چون وقتی روی تیم مربیگری می‌کنید تا وقتی که می‌برید همه‌چیز خوب است و همه مشکلات و بحران و چالش‌ها زمانی شروع می‌شود که شما نمی‌بری و آنجا مهم است که حالا چطور کار مدیریت شود. از وقتی اسکوچیچ آمده ما بازی‌هایی را انجام دادیم که در آن بازی‌ها شانس برد ما خیلی بوده است، بنابراین الان نمی‌توانیم برای خوب یا بد بودن سرمربی تیم ملی قضاوت کنیم. باید کمی حوصله کنیم.

به نظر شما بدون بازی تدارکاتی تا کجا می‌توانیم پیش برویم؟

همین بازی‌ها برای ما بهترین میدان برای گرفتن درس و آموزش است، تک‌تک این بازی‌ها می‌تواند آنالیز شود و ما را به هماهنگی‌های بهتر برساند. مثلا طارمی و آزمون بازی اول را با بازی دوم مقایسه کنید، در بازی دوم هماهنگی و مفید بازی کردن‌شان با یکدیگر به وضوح به چشم می‌آمد، می‌توانستند بازی همدیگر را بخوانند و این بازی‌ها فرصت فوق‌العاده‌ای برای تیم ملی ماست.

چقدر به این تیم امیدوارید؟

خیلی زیاد.