همچنان امید زنده است

پوریا کشاورز، داور جشنواره: در روزهای پایانی اردیبهشت 1400 این شانس را داشتم تا بار دیگر شاهد فعالیت‌های علمی دانش‌آموزان باشم. لطف خدا این‌بار به‌گونه‌ای بود که به‌عنوان ناظر و ارزیاب بخش سخنرانی علمی در یکی از اولین رویدادهای علمی قرن جدید مخاطب دانش‌آموزان عزیز باشم. در طول قریب به 13 سالی که در بخش پژوهش دانش‌آموزی فعال هستم همواره تلاش کردم در 3 فاز اصلی پژوهش در کنار پژوهشگران باشم؛ ایده- اجرا– ارائه.

جست‌وجوهای فراوان برای یافتن ایده‌های نوین و کارآمد بخش مهمی از فعالیت‌های دانش‌آموزان پژوهشگر بوده و هست. بعد با استفاده از منابع و استادان راهنما ایده خود را اجرایی می‌کردند. اما مرحله آخر که ارائه طرح است در بسیاری از موارد به دلائل مختلف ازجمله کمبود وقت و فشردگی زمانی و یا عدم توانمندی در ارائه، مغفول می‌ماند و متاسفانه بسیاری از ایده‌های جذاب و اجراشده در حد مطلوب، به‌گونه‌ای ارائه می‌شدند که حق مطلب ادا نمی‌شد و متناسب با پروژه توفیق نمی‌یافتند. تلاش‌هایی با دوستان انجام دادیم تا این نقیصه برطرف شود اما همچنان در نظر دانش‌آموزان پراهمیت نمی‌نمود.

خوشبختانه در آستانه برگزاری اولین جشنواره فرهیختگان دبیر محترم جشنواره که سابقه طولانی در برگزاری رویدادهای پژوهشی دارند، ایده برگزاری بخش سخنرانی علمی را با بنده مطرح کردند و من که سال‌ها این خلأ را حس کرده بودم، با کمال میل پذیرفتم و مشتاقانه در طراحی و برگزاری این گرایش تلاش کردم.

اولین دوره در سالن بزرگ آمفی‌تئاتر و با جذابیت برگزار شد اما متاسفانه بسیاری از شرکت‌کنندگان به‌درستی مفهوم سخنرانی علمی را درنیافته بودند و ارائه‌هایی همانند سمینار علمی داشتند. جشنواره نخست با امید به دوره‌های بعد به پایان رسید.

افسوس که در آستانه برگزاری دوره دوم به فراگیری ویروس کرونا برخوردیم و دوره دوم با تاخیر و تعداد کمتر شرکت‌کنندگان به‌صورت مجازی برگزار شد. اما همچنان به آینده امیدوار، دوره دوم را هم به سرانجام رساندیم.

اما امسال در روزهای بهاری 1400 شاهد حضور پرشور و پرتعداد دانش‌آموزان در این بخش بودیم. جذابیت صحنه و رویارویی با مخاطبان در سالن حس و حال دیگری دارد اما حضور دانش‌آموزان از اول ابتدایی تا سال‌های پایانی متوسطه نشان از علاقه‌مندی ایشان به این گرایش بود و لذت‌بخش‌تر اینکه اکثریت قریب‌به‌اتفاق شرکت‌کنندگان به مفهوم سخنرانی علمی واقف بودند و در این راه به‌درستی گام برداشته بودند. به‌خوبی از زبان بدن، بیان و همچنین ابزارهای مختلف برای انتقال بهتر و بیشتر محتوا استفاده می‌کردند و مخاطب را به دنیای زیبای مباحث علمی فرو می‌بردند.

فرصت را غنیت می‌شمارم تا ضمن تقدیر از زحمات دبیر محترم جشنواره و تیم پرتلاش اجرایی، به استادان راهنمای دانش‌آموزان شرکت‌کننده برای آماده‌سازی درست و اصولی سخنرانان تبریک بگویم.

سرانجام جشنواره سوم هم به پایان آمد و همچنان امید زنده است. امید به اینکه در دوره بعد سایه ویروس کرونا از جهان برچیده شده باشد و شاهد حضور سخنرانان پرتوان بر صحنه بزرگ دانشگاه باشیم و از توانمندی ایشان در ارائه مطالب جذاب علمی لذت ببریم.