مروارید ابراهیمی، داور جشنواره: خداوند بزرگ را شاکرم که در جشنواره فرهیختگان جوان امسال به‌عنوان داور گرایش نانو حضور داشتم و از این زاویه، بار دیگر، می‌توانم بر انگیزه، پشتکار، ادب، دقت، دانش، هوش و ذکاوت نوجوانان کشورم مباهات کنم. جوانانی از جای‌جای ایران از منطقه محروم روستایی در یاسوج گرفته تا مناطق اعیان‌نشین پایتخت با کمترین نگرانی نه‌تنها با یکدیگر رقابت کردند بلکه همه یکصدا بودند که تا ما هستیم، تا شوق یادگیری، پیشرفت و ساختن کشور در دل‌های ما هست، پژوهش تعطیل نیست و برگزار شدن این جشنواره در شرایط پاندمی ویروس کووید-19 از سوی دلسوزان دانشگاهی مهر تایید و تشویقی بر آرمان و اندیشه این نوجوانان است.

اولین داوری من در صبح روز پنجشنبه با ارائه نوجوان مستعدی از مشهد مقدس آغاز شد که می‌توانم به جرات بگویم از مسلط‌ترین سخنرانان علمی، با این سن و سال بود که تا امروز دیده‌ام. برخلاف هم‌سن و سال‌هایش، هنگام ارائه مطالب، نه‌تنها صدایش نمی‌لرزید بلکه با حوصله و همراه با مدیریت زمان مراحل تولید محصولش را به‌صورت عملی انجام و توضیح می‌داد. او قول داد که سلام ما را به امام مهربانی‌ها برساند و ما دلگرم شدیم به جواب سلامی که واجب است و کار را با توکل به خدا آغاز کردیم؛ چراکه در مقام قضاوت در برابر چنین سرمایه‌هایی قرار گرفتن، بسیار دشوار است.

هر ساعت که می‌گذشت، رقابت بین دانش‌آموزان تنگاتنگ می‌شد، دانش‌آموزان مدارس اسم و رسم‌دار تلاش می‌کردند تا ادامه‌دهنده راه بزرگ‌ترهایشان باشند و دانش‌آموزان با مدارس بی‌نام و نشان برای کسب اولین مدال افتخار سخت مبارزه می‌کردند. این دانش‌آموزان با ترس، ناامیدی، حواس‌پرتی، بی‌دقتی و جهل در درون و بیرون از خود مبارزه می‌کردند تا پیروز شوند و این پیروزی را به‌مثابه نزدیک شدن به اهداف‌شان که شاید همان شعار جشنواره (پیش به‌سوی دانشمند شدن) باشد، می‌دیدند.

تعدادی از یازدهمی‌ها چند پروژه برداشته بودند، چون حالا ارزش فرصت‌ها را بهتر می‌دانستند، شاید آنها بیشتر از دیگران خوشحال بودند چون اگر امسال را از دست می‌دادند، فرصت دیده شدن در مجامع علمی دیگر را کمتر کسب کرده یا اصلا در سطح دانش‌آموزی به دست نمی‌آوردند. دیدن چهره‌های تکراری دانش‌آموزان یازدهمی پاسخ محکمی بود برای ضرورت چاره‌اندیشی برای برگزاری جشنواره‌های علمی حتی در شرایط پاندمی.

تعدادی از پروژه‌ها به‌خصوص در قسمت دانش‌آموزان پسر، ادامه کارآموزی‌ای بود که در تابستان انجام داده بودند و این مایه شادمانی ما شد که این جشنواره فرصتی شده تا دانش‌آموزان نگاه کاربردی و فناورانه داشته باشند و بتوانند علم خود را به عمل و علایق خود را به دانش گره بزنند.

در پایان مراتب سپاسگزاری خود را نه فقط به‌عنوان داور که به‌عنوان یک معلم و یک ایرانی از اتاق فکر و گروه اجرایی و پشتیبانی جشنواره فرهیختگان جوان ابراز می‌کنم که بی‌شک کار دشوار برگزاری جشنواره در شرایط پاندمی برایشان دوچندان سخت شد اما صبورانه و سرسختانه نهایتا این جشنواره را به‌خوبی برگزار کردند.