یادداشت: محمد شریفی‌مقدم
این حرفه جزء مشاغلی در کشور است که ورودی و خروجی فراوانی دارد و همین ورود و خروج‌های فراوان در سیستم بیمارستانی، مشکلات فراوانی برای نظام بهداشت و درمان کشور به وجود آورده است. در حالی که برخی از پرستاران که بیشتر آنها را نیز زنان تشکیل می‌دهند، به جای کار سخت در بیمارستان، خانه‌نشینی را ترجیح می‌دهند، گروه دیگری نیز از کشور مهاجرت می‌کنند، چراکه تسهیلات این شغل را در کشورهای توسعه‌یافته بسیار مناسب‌تر می‌بینند. در این میان گروهی نیز با پیدا کردن شغلی دیگر در حرفه‌ای غیر از پرستاری مشغول به کار می‌شوند. اما این موضوع به چه دلیلی رخ می‌دهد و چرا پرستاران در شغل خود دوام نمی‌آورند؟
سالانه هفت هزارنفر از دانشکده‌های مختلف پرستاری فارغ‌التحصیل می‌شوند. این در حالی است که بیمارستان‌های دولتی و بعضا غیردولتی با کمبود شدید نیروهای پرستاری مواجه هستند. در حال حاضر حدود 90 هزار کادر پرستاری در وزارت بهداشت فعالیت دارند. در کنار آن عده‌ای هم در بیمه نیروهای مسلح و بیمارستان‌های دانشگاه آزاد اسلامی فعال هستند که جمعیت شاغلان پرستار را به چیزی حدود 140 هزار نفر می‌رساند. با این حال هنوز بسیاری از افراد از نبود پرستار در بیمارستان‌ها برای رسیدگی به بیماران‌شان گلایه دارند.
در حال حاضر در بیمارستان‌ها به ازای هر تخت 9/0 تا یک پرستار فعالیت دارند. این در حالی است که استاندارد آن 5/2 تا سه پرستار به ازای هر تخت است. از سوی دیگر در کشورهای توسعه‌یافته به ازای هر هزار نفر جمعیت، 9 نفر پرستار فعالیت دارند که این رقم در کشور ما به 2/1 پرستار می‌رسد که نشان‌دهنده سطح پایین خدمات پرستاری به بیماران است.
درآمد کم پرستاران و شغل پر استرس و خطرناک پرستاری که شاغلانش را در معرض انواع بیماری‌ها قرار می‌دهد، سبب می‌شود در اغلب کشورهای دنیا پرستاران از درآمد بالایی برخوردار باشند. اما در ایران با وجود اینکه فشارهای کاری بیش از کشورهای توسعه‌یافته است میزان درآمد پرستاران به نسبت پزشکان، میزان ناچیزی است که این موضوع سبب ایجاد نارضایتی عمومی در میان پرستاران می‌شود. حال امید است که در دولت آینده این موضوع با جدیت بیشتری مورد توجه قرار گیرد.