سیدمهدی طالبی، روزنامه‌نگار: رژیم‌صهیونیستی در جنگ با غزه نه توانایی شکست دشمن را دارد و نه در شرایطی است که بتواند جنگ را به آتش‌بس بکشاند. تل‌آویو در هرسو با مشکلاتی پیچیده روبه‌رو است که انتخاب‌هایی محدود به این رژیم تحمیل کرده است. امروز جنگ درحالی وارد هشتمین روز خود خواهد شد که مقامات صهیونیست همچنان در سکوت و انفعال مجبور به پذیرش ضربات در جبهه‌های غزه، کرانه باختری و سرزمین‌های1948 هستند؛ سه جبهه‌ای که اخیر دو نقطه در جبهه شمالی نیز به آن پیوسته‌اند به‌گونه‌ای که تاکنون ده‌ها راکت ازسوی لبنان و سوریه به‌سمت مناطق شمالی فلسطین اشغالی شلیک شده‌اند بدون آنکه تل‌آویو قادر به واکنش در برابر آنها باشد. رژیم‌صهیونیستی همانند مثل مشهود مانند یک قورباغه در یک ظرف درحال جوش قرار گرفته و حساسیتش نسبت به ضربات دریافتی به میزانی کاسته شده که سراسر فلسطین اشغالی زیر موشک‌باران و انفجار و التهاب است اما اقدامی از سران رژیم صورت نمی‌گیرد. رژیم‌صهیونیستی به‌دلیل شرایطش قادر به تخلیه فشارهای واردآمده به خود نیست و مجبور شده آنها را درون خود تحمل کند. همین مساله باعث شده است فشارهای وارده به جبهه داخلی رژیم‌صهیونیستی شکاف‌هایی را در ساختارهای این رژیم ایجاد کند. در این گزارش به بررسی سه مورد از شکاف‌های شکل‌گرفته و تشدیدشده به‌دنبال جنگ اخیر در فلسطین اشغالی پرداخته‌ایم.

صهیونیست‌ها و ترس از محاکم بین‌المللی

جنگ 51 روزه سال 2014 غزه یکی از سخت‌ترین جنگ‌های تحمیل‌شده به مقاومت فلسطین به شمار می‌رود. این جنگ در سال 2014 هنگامی شکل گرفت که سوریه در میانه جنگی خانمان‌سوز قرار داشت و نیروهای مقاومت لبنان نیز با استعداد بالایی از نیروهای خود در نبردهای این کشور حضور داشتند تا به مبارزه با گروه‌های تروریستی متعددی بپردازند. این گروه‌های تروریستی مورد حمایت 80 کشور قرار داشتند. عراق نیز در سال 2014 شاهد حمله داعش و اشغال یک‌چهارم از خاکش توسط این گروه بود. ایران نیز در این زمان درگیر بحران‌های سنگین عراق و سوریه شده و تحت‌فشار تحریم‌های سنگین قرار داشت. در این میان قسمتی از گروه‌های فلسطینی مانند حماس با گروه‌های معارض دولت سوریه متحد شده و در مناطقی مانند دمشق پایتخت این کشور با دولت درگیر بودند. چنین شرایطی بهترین موقعیت را برای صهیونیست‌ها فراهم کرد تا با استفاده از مشغول بودن محور مقاومت به نبرد با تکفیری‌ها در سایه فریب و جو گرفتگی برخی  جناح‌های حماس، غزه را زیر آماج حملات خود بگیرند. شدت حملات صهیونیست‌ها به غزه در جنگ 51 روزه به حدی بود که 2040 تن در این باریکه در طول جنگ به شهادت رسیده و بیش از 10 هزار تن نیز زخمی شدند. این تعداد از شهدا در میان مردم غزه درحالی بود که نیروهای مقاومت با وجود راکت‌باران برخی شهرک‌های صهیونیست‌نشین نمی‌توانستند تلفات زیادی به دشمن وارد آورند. در این جنگ گرچه برای نخستین‌بار نیروهای مقاومت تل‌آویو پایتخت رژیم‌صهیونیستی و فرودگاه بین‌المللی دیوید بن گورین در مجاورت این شهر هدف قرار گرفتند اما کمیت و کیفیت این راکت‌ها با سلاح‌های مورد استفاده در جنگ اخیر غیرقابل مقایسه بودند. به همین دلیل بود که صهیونیست‌ها با فراغ‌بال کشتار عظیمی در غزه به راه انداخته و در طول تقریبا دو ماه بیش از 2000هزار فلسطینی را به شهادت رساندند. بخش بزرگی از تلفات غیرنظامیان در غزه نیز به دلیل تهاجم زمینی ارتش صهیونیست‌ها به این منطقه در جریان جنگ بود که باعث شد نیروهای مقاومت در برخی محلات شهر مانند محله الشجاعیه با آنها درگیر شود. البته این حملات زمینی موجب شد تلفات نظامیان صهیونیست نیز به‌شدت بالا برود. در جنگ اخیر اما دو عامل باعث شده صهیونیست‌ها در کشتار مردم غزه دست به عصا‌تر حرکت کنند. یک عامل به بالارفتن تعداد، قدرت تخریب و دقت راکت‌های گروه‌های مقاومت باز می‌گردد که می‌توانند در عملیات‌ انتقامجویانه خسارات زیادی را به صهیونیست‌ها وارد کنند. این اتفاق پس از عبور صهیونیست‌ها از چند خط‌قرمز مقاومت رخ داد. به‌عنوان نمونه نابودی دو برج مهم در غزه که محل استقرار خبرنگاران خارجی به حساب می‌آمد باعث شد گروه‌های مقاومت دو موج‌موج حمله سنگین راکتی به تل‌آویو انجام دهند که در پی آن چند ساختمان در این شهر به آتش کشیده شدند. دومین دلیل که مهم‌تر از مورد نخست است به پیگیری‌های قضایی علیه سران رژیم‌صهیونیستی باز می‌گردد. جنگ 2014 و کشتار بی‌حساب مردم غزه توسط صهیونیست‌ها زیان گسترده‌ای به تل‌آویو وارد ساخت. قتل عام مردم غزه تاثیری شدید بر افکار عمومی جهانی به‌خصوص در اروپا و آمریکا داشت به‌گونه‌ای که این واکنش‌ها با راهپیمایی علیه تل‌آویو درطول جنگ به پایان نرسید و پس از آن فعالان اجتماعی، مردمی و دانشگاهیان در کشورهای غربی کمپین‌هایی را برای تحریم رژیم‌صهیونیستی به‌خصوص تحریم کالاهای ساخت این رژیم آغاز کردند.

در سال جاری میلادی نیز دیوان کیفری بین‌المللی با استناد به اشغالی بودن سرزمین‌های 1967 شامل منطقه غزه، دعوایی حقوقی علیه تل‌آویو با اتهام ارتکاب جنایات جنگی در جنگ سال 2014 آغاز کرده است. این مساله آنچنان مهم است که مقامات صهیونیست چندین جلسه سطح بالا با حضور مقامات برجسته مانند نخست‌وزیر، وزیر دفاع، وزیرخارجه و مسئول شورای امنیت ملی برگزار کنند تا با بررسی تبعات اقدام دادگاه لاهه بر رژیم‌صهیونیستی راه‌هایی برای مقابله با آن بیابند. در‌صورت آغاز روند دادرسی پرونده‌های گشوده شده علیه مقامات رژیم‌صهیونیستی در این دادگاه ضربه شدیدی به حیثیت این رژیم وارد خواهد آمد. در سوی دیگر صدور حکم بازرسی از سوی این دادگاه می‌تواند باعث توقیف اموال، حساب‌های بانکی، شرکت‌ها و املاک مقامات صهیونیست در کشورهای جهان شود. همچنین این مقامات در‌صورت صدوم حکم علیه‌شان با بایکوت در مجامع دیپلماتیک روبه‌رو خواهند شد که اثری مستقیم بر انزوای جهانی تل‌آویو خواهد داشت. این مساله از سوی فرماندهای کنونی ارتش رژیم‌صهیونیستی نیز مهم تلقی می‌شود، زیرا می‌دانند در‌صورت انجام عملیات علیه غزه این اقدام می‌تواند در آینده مانع فعالیت‌های سیاسی و اقتصادی آنان شود. به‌عنوان نمونه در حال حاضر بی‌گانتز وزیر دفاع فعلی رژیم‌صهیونیستی که مدتی یکی از گزینه‌های نخست‌وزیری بود به دلیل دخالت در جنایات جنگ 51 روزه در مظان اتهام قرار دارد. وی در زمان جنگ سال 2014 ریاست ستاد مشترک ارتش رژیم‌صهیونیستی را برعهده داشت. بسیاری از فرماندهان صهیونیست همانند دیگر مهاجران یهودی در سرزمین‌های اشغالی دارای اموال و ریشه‌های خانوادگی در اروپا و آمریکا مناطق دیگر جهان هستند و نگرانی دارند گسترش عملیات در غزه باعث شود آنها در آینده‌ای نزدیک با اتهام جنایت جنگی مواجه شوند. موضوعی که ارتباطات و آزادی‌های بین‌المللی آنها برای سفر و استفاده از اموال‌شان را به خطر می‌اندازد.

گره‌خوردن سیاست داخلی رژیم

صهیونیست‌ها در سیاست داخلی خود گرفتاری‌های زیادی دارند. اختلافات سیاسی میان مسئولان و احزاب رژیم‌صهیونیستی باعث شده آنها با وجود برگزاری پی‌درپی چهار انتخابات پارلمانی زودهنگام همچنان برای سومین سال متوالی از بی‌ثباتی سیاسی رنج ببرند. نتانیاهو از آخرین روزهای سال 2018 تقریبا حالت نخست‌وزیر مستعجل را داراست که به دلیل ناتوانی خود و دیگر نامزدهای در تشکیل دولت همچنان درحال پیشبرد امور است. این شرایط باعث شده هر حرکت مسئولان صهیونیست با پیچیدگی‌های زیادی روبه‌رو شود. درحالی‌که جنگ اخیر با مشخص کردن ناتوانی نیروی نظامی و شکنندگی جبهه داخلی صهیونیست‌ها فشار زیادی بر آنها وارد آورده اما در مقابل با افزایش فعالیت صهیونیست‌های دست‌راستی موجب جلب حمایت از نخست‌وزیری مجدد نتانیاهو شده است. یکی از این موارد به اعلام حمایت نفتالی بنت رهبر حزب یمینا از تمدید نخست‌وزیری نتانیاهو بازمی‌گردد. بنت از نتانیاهو درخواست کرده دولتی راستگرا برای مقابله با مشکلات موجود تشکیل دهد. این موضوع درحالی است که پیش‌تر چندین دور مذاکره میان بنت و نتانیاهو برای تشکیل دولت به شکست انجامیده بود. شکست این مذاکرات بود که باعث شد نخست‌وزیر رژیم‌صهیونیستی انتقادات تندی از رهبر حزب یمینا به عمل آورد. با وجود این تغییر مثبت برای نتانیاهو اما رژیم‌صهیونیستی به شکلی کلی تحت ‌فشار قرار دارد به‌گونه‌ای که برخی صهیونیست‌ها اقدامات نتانیاهو و متحدان راستگرای وی را باعث وقوع درگیری در غزه، کرانه باختری و سرزمین‌های 1948 می‌دانند. گرفتاری نتانیاهو اما بزرگ‌تر از این مساله است. او درحالی‌که به دلیل وقوع جنگ توانسته نظرات گروه‌های راستگرا را بیشتر به خود جلب کند از پایان دادن به این جنگ ناتوان است. او می‌داند در‌صورت پایان دادن به جنگ به‌سرعت توجه و اقبال راستگرایان را از دست خواهد داد. اخیرا آویگدور لیبرمن رهبر حزب راستگرای اسرائیل بیتنا در مصاحبه با یک روزنامه صهیونیستی‌زبان به انتقاد از نتانیاهو گشوده است. او معتقد است نخست‌وزیر باید دستور حمله زمینی به غزه را صادر کند. لیبرمن در سال 2018 وزیر دفاع کابینه نتانیاهو بود که به دلیل عدم دستور نخست‌وزیر برای حمله به غزه با متهم کردن وی به سازش با حماس از دولت خارج شد و تل‌آویو را در اغمای سیاسی فرو برد که کماکان ادامه دارد. لیبرمین در مصاحبه اخیر خود از دولت تل‌آویو به دلیل عدم حمله زمینی به غزه انتقاد کرده و معتقد است این رژیم باید با حمله به غزه گروه‌های مقاومت این منطقه را مجبور به کنار گذاردن سلاح کند. این وضعیت باعث شده نتانیاهو در موقعیت خوبی قرار بگیرد که دستاوردهایش قابل‌بهره‌برداری نیست. او همزمان که مورد توجه راستگرایان بیشتری قرار گرفته به دلیل اقبال راستگرایان نمی‌تواند از شر جنگ سنگین با غزه به راحتی رها شود مگر به بهای رویگردانی احزاب راستگرا از خود.

شکاف میان نهادهای رژیم‌صهیونیستی

ریوو ریولین رئیس رژیم‌صهیونیستی، بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر و بنی‌گانتز وزیر دفاع که سه شخص اصلی این رژیم هستند به‌نوعی درگیری‌ها در جبهه داخلی رژیم‌صهیونیستی به‌خصوص اعتراض‌های ساکنان فلسطینی سرزمین‌های1948 را زیان‌بارتر از راکت‌های غزه توصیف کرده‌اند. این اعتراض‌ها باعث شده جبهه غزه علیه رژیم‌صهیونیستی گشوده شده و درسوی دیگر اعتراض‌ها به دیگر مناطق کرانه باختری و حتی مناطق عمقی این رژیم کشیده شود. با این حال آنها به‌دلیل قدرت زیاد راستگرایان افراطی قادر به انجام حرکتی علیه اقدامات این گروه‌ها نیستند. این مساله برای نتانیاهو بیشتر صادق است زیرا او قدرت خود را مدیون آرای راستگرایان افراطی است. اخیرا شبکه خبری فرانس24 در گزارشی به بروز اختلاف‌ها میان نهادهای امنیتی رژیم‌صهیونیستی با راستگرایان این رژیم پرداخته است. به گزارش سایت این شبکه خبری فرانسوی، «کوبی شبتای» رئیس‌پلیس رژیم‌صهیونیستی، بخشی از راستگرایان افراطی مانند «ایتمار بن‌جبیر» سیاستمدار و نماینده کنیست را به آتش‌افروزی و تنش‌آفرینی در جبهه داخلی این رژیم متهم کرده است. رئیس‌پلیس رژیم‌صهیونیستی معتقد است ایتمار بن‌جبیر و طرفدارانش در درگیری‌های بیت‌المقدس شرقی نقش داشته‌اند. رئیس‌پلیس رژیم‌صهیونیستی در یک جلسه توجیهی با نخست‌وزیر این رژیم، بن‌جبیر را یکی از عوامل اصلی آغاز و شدت‌گرفتن درگیری‌ها در جبهه داخلی معرفی کرده است. به گفته شبتای، این نماینده کنست با حمله به مناطق فلسطینی‌نشین باعث شده آنها در واکنش به حملات صهیونیست‌های راستگرا، دست به اعتراض‌های خیابانی بزنند. بن‌جبیر در واکنش به اتهامات پلیس خواستار اخراج رئیس این نیرو شده است. او همچنین پلیس را به بی‌اعتنایی نسبت به اعتراض‌های اعراب متهم کرده است. بن‌جبیر تنها نمونه‌ای از راستگرایان افراطی برجسته است که در آزار شهروندان فلسطینی نقش دارد. در هفته گذشته یکی از خاخام‌های یهودی نیز خواستار کشتار اعراب در فلسطین اشغالی شده بود. اقدامات این راستگرایان باعث شده حتی برخی گروه‌های منفعل فلسطینی در سرزمین‌های اشغالی به گروه‌هایی فعال در مبارزه با رژیم‌صهیونیستی تبدیل شوند. این اتفاق یک هفته است که مناطق وسیعی از رژیم‌صهیونیستی را به‌خود مشغول ساخته است. شهر اللد و الرمله که تنها 15کیلومتر با تل‌آویو فاصله دارند ازجمله شهرهایی هستند که در آنها فلسطینیان به خیابان‌ها آمده‌اند. شدت درگیری‌ها در این مناطق به‌حدی است که در نخستین روزهای شورش در شهر اللد، مقامات دولت دستور خروج صهیونیست‌ها را از این شهر صادر کرده بودند.