بابک سرانی‌آذر،روزنامه‌نگار:اواخر فروردین‌ماه ۱۲باشگاه اروپایی شامل آث‌میلان، یوونتوس، اینترمیلان، رئال‌مادرید، بارسلونا، اتلتیکومادرید، چلسی، آرسنال، لیورپول، منچسترسیتی، منچستریونایتد و تاتنهام به‌طور مشترک حضور خود را در تورنمنتی انحصاری موسوم به سوپرلیگ اروپایی اعلام کردند اما تیم‌های انگلیسی به‌دنبال فشار هواداران تنها دو روز پس از اعلام رسمی راه‌اندازی این تورنمنت از آن انصراف دادند و در ادامه اینترمیلان و اتلتیکومادرید نیز همین راه را در پیش گرفتند و آث‌میلان نیز با آنها همراه شد اما یووه به‌همراه رئال‌مادرید و بارسلونا، هنوز از این تورنمنت انصراف نداده‌اند و در بیانیه‌ای مشترک تهدیدهای یوفا را مورد انتقاد قرار داده و آن را محکوم کردند.

اتحادیه فوتبال اروپا (یوفا) روز چهارشنبه از باز شدن پرونده تحقیقات انضباطی علیه سه باشگاه مذکور که تحت‌عنوان موسسان پروژه شکست‌خورده سوپرلیگ اروپایی شناخته می‌شوند، خبر داد و شایعه شده این تیم‌ها ممکن است از دوره بعدی لیگ قهرمانان هم محروم شوند و حالا سوال این است که یوفا درنهایت چه تصمیمی درباره این سه تیم پرافتخار خواهد گرفت. سردبیر آس اسپانیا معتقد است این سه باشگاه تصمیم اشتباهی گرفتند اما نباید با آنها تقابل جدی صورت بگیرد. گفت‌وگوی اختصاصی «فرهیختگان» با رلانیو را در ادامه می‌خوانید.

‌ابتدا می‌خواهم از لالیگا آغاز کنیم، رقابت بسیار پیچیده و حساس شده است، پیش‌بینی شما از قهرمانی لالیگا چیست؟

به‌خاطر زیدان دوست دارم رئال‌مادرید قهرمان شود اما به‌خاطر مردم کاتالونیا و اتفاقات چند سال گذشته دوست دارم بارسلونا به قهرمانی برسد. از طرفی واقعا برای شخصیت تیم اتلتیکومادرید احترام قائل هستم اما جدا از خواسته‌های من به‌نظر می‌رسد اتلتیکومادرید اجازه قهرمانی به دو تیم دیگر را ندهد.

به‌سراغ سوپرلیگ برویم. ماجرا به ۱۶تیم نزدیک شد اما حالا همان سه تیم اول باقی مانده‌اند!

بله، ماجرای ابتدای کار را همه به‌خوبی می‌دانیم و هنوز فراموش نکرده‌ایم که چه زلزله شدیدی در فوتبال رخ داد. من دوست ندارم اسم این زلزله را کودتا بگذارم. همان‌طور که شما در تماس چند هفته پیش از آن استفاده کردید نه، به‌نظر من کودتا نبود اما به‌هر‌حال یک زلزله شدید بود. تحلیل‌های متفاوتی منتشر شد حتی خود من در چند تحلیل صحبت‌های ابتدایی خودم را تکذیب کردم. آنها هم حق داشتند و هم حق نداشتند. یوفا نیز هم حق داشت و هم حق نداشت.

این حجم از تضاد ازسوی یک تحلیلگر بزرگ فوتبال اسپانیا چه معنایی دارد؟ به‌هر‌حال سه باشگاه رئال‌مادرید، بارسلونا و یوونتوس یا مجرم هستند یا بی‌گناه.

این یک دادگاه بین‌المللی نیست که در آن به‌دنبال مقصر یا مجرم بگردید یا مثلا بخواهید متهم را تفهیم اتهام کنید. اصولا سوال اصلی این است که آیا آنها متهم به چیزی هستند یا خیر! به‌عقیده من متهم شاید اما هرگز مجرم نیستند. یوفا هم به‌خوبی می‌داند اگر بخواهد در ادامه تحقیقات خودش آنها را مجرم اعلام کند یا جریمه سنگینی برایشان در نظر بگیرد خود را به دردسری جدی و تاریخی انداخته است.

در هر حال شما به یوفا حق می‌دهید که پرونده این سه باشگاه را باز کند؟

این حق یوفا است که به این موضوع مهم رسیدگی کند اما خوب می‌داند که اگر قرار باشد با این سه غول فوتبال اروپا مقابله کند روزها و بلکه سال‌های سختی پیش‌روی خود خواهد داشت. به‌عقیده من این یک پرونده حقوقی نیست، بلکه می‌تواند آغاز یک سلسله مذاکرات باشد و یوفا تلاش کند با این سه باشگاه وارد معامله شود. مشکلات آنها را بشنود؛ چراکه در سال‌های گذشته هرگز نشنیده است و سعی کند در یک فضای منطقی مشکلات نه‌تنها این سه باشگاه بلکه همه باشگاه‌های کوچک و بزرگ دنیای فوتبال را بشنود و برای حل کردن آنها راهکار ارائه کند.

این منطقی است و شاید بهتر باشد یوفا به‌جای بررسی یک پرونده وارد مذاکره شود اما به‌هر‌حال احساسات میلیون‌ها هوادار را نمی‌توان نادیده گرفت؛ هوادارانی که خشمگین شده بودند و البته هستند. آنها حق دارند فوتبال را یک تجارت نبینند و این همه عشق و علاقه باید یک پاسخ درست داشته باشد نه اینکه یوفا با آن عظمت مقابل این سه باشگاه تسلیم شود!

بله، صحبت شما هم منطقی است اما وقتی از عظمت یوفا حرف می‌زنید نکند عظمت باشگاه‌های فوتبال را فراموش کرده باشید. به ‌عقیده من این یک اتفاق دوطرفه است. باشگاه‌ها باید عظمت یوفا را در نظر بگیرند و یوفا هم عظمت آنها را نادیده نگیرد. برای همین است که می‌گویم باید وارد مذاکره بشوند نه اینکه یوفا خود را قاضی بداند و بخواهد درباره اتهام چند باشگاه تصمیم بگیرد و قضاوت کند. این قضاوت دوسویه است و حتی مردم هم می‌توانند در این پروژه شرکت کنند.

نظر شما درباره باشگاه‌هایی که ناگهان از این جمع خارج شدند مثل چلسی چیست؟

البته چند روز و شب بسیار حساس و پیچیده سپری شد و برخی مدیران بر سر دوراهی قرار گرفته بودند. چند نفر از آنها از حتی تهدید شدند. به‌خوبی به یاد دارم که در دفتر تحریریه آس اسپانیا شایعه تهدید به مرگ چند مدیرعامل نیز مطرح شد که البته بعید بود صحت داشته باشد. در هر حال قابل پیش‌بینی بود که برخی باشگاه‌ها به‌زودی از آن جمع خارج شوند. اما درمورد مثال چلسی باید بگویم که خیلی جا خوردم. ممکن بود یوونتوس از این جمع خارج شود اما چلسی را باور نمی‌کردم. به‌عقیده من آبراموویچ شخصیت متزلزل و چندلایه خود را بار دیگر به دنیای فوتبال معرفی کرد. او همان کاری را در لحظه انجام می‌دهد که به‌نفع خودش باشد و کسانی مثل فلورنتینو پرس یا لاپورتا بیهوده به او اعتماد کرده بودند.

اگر فرض کنیم سوپرلیگ به‌طور مطلق شکست بخورد در آینده چه پیش‌بینی‌ای از وضعیت لیگ قهرمانان اروپا خواهید داشت؟

شرایط بسیار پیچیده شده است. بحران ویروس کرونا تا حدی پیچیده شده که کسی نمی‌تواند وعده بدهد تا چند ماه دیگر همه‌چیز حل خواهد شد. فوتبال بدون تماشاگر یک فوتبال نابودشده است. این را درکنار ماجرای سوپرلیگ قرار بدهید موضوع بسیار پیچیده می‌شود.

یکی از موارد بسیار مهم در فهرست اعتراضات باشگاه‌ها موضوع حق پخش تلویزیونی و اسپانسرینگ بود!

بله، درست است. باشگاه‌ها حق دارند درمورد حق پخش تلویزیونی از حقوق خود باخبر باشند اما به‌نظر من آنها باید از تکالیف خود هم خبر داشته باشند. این دو مساله درکنار هم می‌تواند عدالت را برقرار کند. باشگاهی که فقط حقوقش را بخواهد نمی‌تواند ادعای عضویت سالم در یوفا داشته باشد. این باشگاه باید تکلیف خود را هم بداند و قانون را به‌درستی رعایت کند و یوفا نیز همین‌طور است و قرار نیست فقط حقوقش را از اعضا بگیرد. این سازمان باید بداند تکالیفی بر دوش دارد و یکی از آنها واریز مبلغ مربوط به سهم باشگاه‌ها حاصل از حق پخش تلویزیونی است.

اگر جای آنیلی یا لاپورتا بودید امروز چه‌کار می‌کردید؟

بدون فوت وقت یک بیانیه صادر می‌کردم. از هواداران تیم خود و از همه هواداران فوتبال در جهان عذرخواهی می‌کردم. حتی از یوفا هم عذرخواهی می‌کردم، اما در همان بیانیه از حقوق خود صحبت به میان می‌آوردم و از همه اعضای خانواده بزرگ فوتبال دنیا می‌خواستم در آینده کاری کنند تا همه به حق خود برسند.