۱۴۰۰-۰۲-۲۲ - ۰۵:۲۳
۰
فاطمه راوند، نماینده جهادگران عرصه سلامت عصر روز سه‌شنبه در دیدار رمضانیه سال ۱۴۰۰ دانشجویان با رهبر انقلاب، که به صورت مجازی برگزار شد، به سخنرانی پرداخت.
متن کامل این سخنرانی به شرح زیر است:
امسال هم کرونا و گرانی‌ها به هم گره خورد و بهانه‌های دولت برای توجیه وضعیت اقتصادی ناشی از سوء‌مدیریت را فراهم کرد. نمی‌دانم اگر این کرونا نبود کدامین بهانه قرار بود عملکرد منفعلانه سال‌های پایانی دولت را توجیه کند.
بگذریم، در همین کرونابازار اما جهادی‌ها هرجا که بودند همت‌شان را بیشتر کردند تا سفره مردم خالی نماند؛ تا در بیمارستان‌ها بیماری بی‌یار و همراه نماند؛ تا در غسالخانه‌ها میتی بدون غسل و کفن نماند؛ تا کاسب‌های بازاری که بساط‌شان هر چندوقت یک‌بار برای رعایت پروتکل‌ها تعطیل می‌شود، بی‌روزی نمانند.
تا دانش‌آموزان کم‌برخوردار و دل‌شکسته از نبود گوشی هوشمند برای شرکت در طرح شاد بدون گوشی و تبلت، ناشاد نمانند.
آری شما که فرمان مواسات دادید، سیل جهادی‌ها پرشورتر از گذشته جان تازه‌ای گرفت تا هرچه ناکارآمدی ستاد مبارزه با کرونا برای اعمال پروتکل‌ها بیشتر می‌شد و راه شمال و ترکیه و تور‌های تفریحی هم پررونق‌تر؛ به همان میزان عزم بچه‌جهادی‌ها برای مبارزه با ناکارآمدی‌ها نیز راسخ‌تر می‌شد.
راستی این روز‌ها چقدر جای مرد میدان، حاج‌قاسم عزیزمان، خالی است که علاوه‌بر حضور پرتلاش در حفظ امنیت کشور برای حل مشکلات معیشتی مردم و مکافات کرونا مثل سیل خوزستان، به خط بزند و نشان دهد که حل مشکلات مردم از پشت وب‌کم‌های ستاد ملی کرونا و هیات‌دولت رقم نمی‌خورد.
البته اگر عملکرد دولت در هر زمینه‌ای مورد نقد باشد، شکرخدا در زمینه محرومیت‌زایی عملکرد درخشانی داشته و عرصه را برای فعالیت روزافزون و بدون پایان گروه‌های جهادی فراهم آورده است.
فارغ از این مزاح، ای‌کاش متوجه بودیم که بعد از گذشت بیش از ۴0 سال این فخر نیست که ما هر روز از آمار اردوهای جهادی برای حل مشکلات بشاگردها در رسانه‌ها صحبت می‌کنیم. درحالی‌که اگر دولتمردان‌مان، مردانه در میدان بودند و با تأسی از مکتب مولای‌مان امیرالمومنین(ع) کمر همت‌شان را محکم‌تر می‌بستند و با تدبیر و عمل منصفانه‌تری، برای حال روزگار محرومان چاره‌ای می‌کردند، ما امروز در جامعه اسلامی شاهد گسترش روزافزون فقر در شهرهای بزرگ و کوچک کشور عزیزمان نبودیم.
سال‌هاست که حرکت جهادی در کشور به‌خوبی پیش می‌رود، ولی هنوز نتوانسته‌ایم به این آرمان دست پیدا کنیم که اکثر دانشجویان، فارغ از هر سلیقه سیاسی و اعتقادی‌ای که دارند، به جمع جهادگران بپیوندند. یکی از موانع تحقق این آرمان، نبود روحیه جهادی بین برخی اساتید و مدیران دانشگاهی است که کار جهادی را ضروری نمی‌دانند.
اگر این بصیرت میان اکثر اساتید و دانشگاه‌های ما وجود داشته باشد که ارزش یک دانشجو «صرفا» به تعداد مقالات و معدل تحصیلی نیست، بلکه در کنار همه این موارد، ارزش دانشجو به این است که مسائل جامعه را به‌درستی بشناسد و در جهت برطرف کردن آنها راه‌حل داشته باشد، ما شاهد دانشگاه‌هایی خواهیم بود که بازوی دولت در حل مشکلات جامعه هستند و بعضا یک نگاه انتزاعی به مشکلات مردم نخواهند داشت!
چه‌بسا اگر روزی برسد که روحیه جهادی و خدمت خالصانه به دور از شعارزدگی و حرکت نمایشی در دل و جان کارگزاران آموزشی و مسئولان کشور ریشه بدواند، دانشجویان نیز متاثر از این روحیه، پیشقدم حرکتهای جهادی خواهند شد و اینجاست که با شکل‌گیری تفکر جهادی در اکثر دانشجویان این تفکر به جامعه هم منتقل می‌شود و ما شاهد یک حرکت جهادی ملی برای حل مشکلات کشور خواهیم بود، اما نباید غافل از این باشیم که همگام با ترویج روحیه جهادی بین مردم به اصلاح ساختارهای فعلی و متولی حرکتهای جهادی بپردازیم؛ چراکه این ساختارها هنوز نتوانسته‌اند همه مردم با سلیقه‌های متفاوت سیاسی اما با دغدغه‌های انسانی و ملی را جذب و تمرکز در حرکتهای جهادی کنند.
همان‌طور که در سال گذشته توسط نماینده گروه‌های جهادی مطرح شد، عدم حضور نماینده حرکتهای مردمی در مجامع تصمیم‌گیر، معضلی است که وجود داشته که البته با عنایت شما، حضور جهادی‌ها در یک سال اخیر در این نهادها بهبود پیدا کرده است، اما متاسفانه به همین‌جا ختم شده و ما شاهد حضور نماینده جهادگران در جلسات تصمیم‌گیری کلان بین‌نهادی نیستیم و به همین دلیل است که بعضا تصمیمات سطحی برای رفع مشکلات ریشه‌ای مردمی گرفته می‌شود.
بیشتر بخوانید 
نظرات کاربران
یادداشت
