گفت‌وگوی «فرهیختگان» با سرمربی و ملی‌پوش تیم‌های ملی و دانشگاه آزاد اسلامی آب‌های آرام
نسیم شیرازی، روزنامه‌نگار: آرام و مطمئن روی آب‌های آرام تایلند اول شدند و سهمیه المپیک را بعد از قرنطینه 10روزه در هتل به دست آوردند تا به تمام آن کشورهایی که 5 روز کمتر در قرنطینه ماندند و بیشتر تمرین کردند، نشان دهند وقتی طلا بخواهند می‌گیرند. داستان دشت یک سهمیه توکیو از آب‌های به ظاهر آرام تایلند از زبان ایرج اقلیمی، سرمربی و علی میرزایی، پاروزن کایاک شنیدنی و خواندنی است. تیم قایقرانی آب‌های آرام یک طلا گرفت و چندین برنز تا بتواند بازهم دست پر از انتخابی المپیکی برگردد که دیگر چیزی به آغاز آن نمانده است. ایرج اقلیمی و علی میرزایی در فرودگاه تایلند بودند که پاسخگوی سوالات «فرهیختگان» شدند، شوق تصاحب این سهمیه را می‌شد از صدای مصمم‌شان شنید، آنها خوشحال بودند که مردم خوشحال شدند. متن گفت‌وگو با سرمربی و ملی‌پوش تیم‌های ملی و دانشگاه آزاد اسلامی را در ادامه می‌خوانید.
اقلیمی: هدف اول ما کسب سهمیه بود
توانستید سهمیه المپیک را به دست بیاورید، به چیزی که هدفش را داشتید رسیدید؟
بله کسب سهمیه هدف اول ما بود که خداراشکر به آن رسیدیم و خب بچه‌ها توانستند چندین مدال برنز را هم از آن خود کنند که طبق قانون طلای مسابقات سهمیه می‌گرفت.
مسابقات انتخابی چطور بود؟ انتظار این رقابت سخت و نزدیک را داشتید؟
با توجه به اینکه انتخابی المپیک قاره‌ای بود به‌طور حتم کشورها با تمام قدرت برای به دست آوردن بیشترین سهمیه آمده بودند و در این مسابقات فقط قایق‌هایی که اول می‌شدند سهمیه می‌گرفتند که خدا را شکر تیم ملی ایران هم یک سهمیه را از آن خود کرد.
جدی‌ترین رقیبان، کدام تیم‌ها بودند؟
رقبا خوب بودند ولی قایقرانان کشورهای چین، ازبکستان، قزاقستان، ژاپن، کره و حتی بعضی از ورزشکاران از کشورهای تایلند، چین تایپه و اندونزی خیلی خوب بودند و کار در این مسابقات با این رقبای قدر سخت بود.
برای این مسابقات تمرینات را از کی شروع کردید؟
ما تمرینات برای این مسابقات را از سال قبل شروع و با توجه به شرایط کرونایی اردوها را به دو بخش متمرکز و غیرمتمرکز برگزار کردیم.
از عملکرد تیم که مدال‌های برنز را هم تصاحب کرد، راضی بودید؟
بله عملکرد بچه‌ها خوب بود، حتی آنهایی که موفق به کسب سهمیه نشدند، توانستند رکوردهای خوبی را داشته باشند. پیش‌بینی سخت بود چراکه در یک‌سال اخیر همه مسابقات به دلیل کرونا لغو شده بود و ما هیچ تحلیلی از رقبا نداشتیم ولی می‌دانستیم کار سختی در پیش داریم.
بازهم رقابتی تا توکیو برای آمادگی نفر اعزامی به المپیک هست؟ انتخابی دیگر برای ملی‌پوشان چطور؟
نه متاسفانه تا موقع المپیک مسابقات برون‌مرزی نداریم و انتخابی‌های المپیک برای آب‌های آرام نیز به پایان رسید.
چند نفر از بچه‌ها عضو تیم دانشگاه آزاد اسلامی بودند؟ لیگ آب‌های آرام تاثیری روی عملکرد بهتر بچه‌ها داشت؟
دو تا از بچه‌های تیم عضو تیم دانشگاه آزاد اسلامی بودند و خب ما هیچ مسابقه‌ای به غیر از رقابت‌های قهرمانی کشور نداشتیم و بعد از آن هم فقط لیگ برگزار شد که کمک خوبی به تحلیل و آنالیز بهتر ما کرد.
برای این رقابت‌ها مشکلی در بحث تجهیزات و امکانات تیم ملی نسبت به سایر رقبا وجود داشت؟
خیر مشکلی نبود و تجهیزات و وسایل موردنیاز با هماهنگی فدراسیون با شرکت‌ها در اختیار تیم قرار گرفت.
برای مدال المپیک به چه امکانات و شرایطی نیاز دارید؟
در مرحله اول کسب سهمیه مهم‌ترین هدف بود و برای مدال المپیک یک برنامه‌ریزی چهار تا هشت‌ساله نیاز هست. برای این مرحله اگر در فینال A قرار بگیریم از نگاه من بسیار عالی است.
حمایت مسئولان از تیم ملی چطور بود؟
وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک از فدراسیون‌ها برای گرفتن سهمیه و مدال المپیک حمایت می‌کنند و فدراسیون ما هم مورد حمایت قرار گرفت.
تمرینات برای المپیک از کی شروع می‌شود؟
بعد از یک هفته استراحت تمرینات را شروع خواهیم کرد تا بتوانیم بهترین نتیجه را کسب کنیم، حتما سه اردو تا المپیک خواهیم داشت.
میرزایی: از شادی مردم خوشحالم این افتخار و سهمیه نتیجه چقدر و چند سال تلاش بود؟
خیلی خوشحالم که سهمیه المپیک را کسب کردم، اولین مسابقه من برای گرفتن سهمیه المپیک بود که نتیجه حدود 15سال زحمت بود و خودم را برای این روز آماده کرده بودم. خدا را شکر می‌کنم که با دعای پدر و مادرم و مردم توانستم این موفقیت را کسب کنم. البته هدف بعدی من یک نتیجه خوب در المپیک توکیو است که بتوانم نتیجه‌ای چشمگیر داشته باشم. هر مسابقه‌ای تمام می‌شود و من این مسابقه را به خوبی پشت‌سر گذاشتم که امیدوارم نتیجه خیلی خوبی هم در المپیک توکیو بگیرم.
سطح مسابقات انتخابی چطور بود و سخت‌ترین رقیبانت از کدام کشورها بودند؟
این مسابقات سطح خیلی بالایی داشت، ما وقتی به تایلند رسیدیم هر کشوری یک تعداد روز باید در قرنطینه می‌بود و ما متاسفانه 10 روز در قرنطینه بودیم، در این 10 روز ما فقط اجازه داشتیم یک جلسه تمرین کنیم و در این روزها مجبور بودیم در اتاق‌ها و هتل بمانیم و تمرین کنیم. برعکس کشورهای دیگر مانند چین، قزاقستان، سنگاپور یا ژاپن که نهایت 5 روز در قرنطینه بودند و همین می‌توانست جلوی عملکرد ما را بگیرد ولی خوشبختانه با توجه به تدابیری که اقلیمی دید توانستیم در اتاق محل اسکان تمریناتی را انجام دهیم که بتواند آمادگی بدنی ما را حفظ کند تا افت نکنیم.
10روز زمان زیادی است.
بله به هرحال 10 روز زمان خیلی زیادی است و من خودم هیچ وقت در دوران ورزشی‌ام 10روز بدون تمرین و یک جا کاملا ساکن نبودم که هیچ کاری انجام ندهم. ولی یک‌سری تمرینات خیلی خاص در اتاق انجام دادیم که ضربان قلب‌مان را بالا نگه و آمادگی بدنی‌مان را حفظ کنیم تا روز مسابقه از رقبا جا نمانده و عملکرد ضعیفی نداشته باشیم.
از لحاظ تجهیزات وضعیتت چطور بود؟ با قایق کوچک‌تر از قایق خودت مسابقه دادی، سخت نبود؟
هر مسابقه‌ای که می‌رویم ما بیشتر با قایق‌های کمپانی یک برند مخصوص پارو می‌زنیم و در سفارشی که آمد قایقی که من در ایران پارو می‌زدم نبود و فقط قایق‌های دو سایز مدیوم و لارج را فرستاده بودند، درحالی که من در ایران با قایق سایز‌ام ال پارو می‌زدم ولی شرایطی به وجود آمد که من فقط حق انتخاب بین این دو سایز را داشتم و درنهایت مجبور شدم قایق مدیوم را انتخاب کنم.
چطور توانستی روحیه‌ات را حفظ و شرایط را مدیریت کنی؟
این شرایط از لحاظ فکری روی قایقران تاثیر می‌گذارد، قایق یک مقدار کوچک‌تر بود و یک‌سری فشارهای روانی برای ورزشکار به وجود می‌آید ولی خداراشکر با کمک مربی‌ام اقلیمی و صحبت‌های والدینم مقداری به آرامش روانی رسیدم و مغزم را منظم و از این معضل عبور کردم تا خودم را با قایق مدیوم هماهنگ کرده و راحت پارو بزنم. واقعیتش این است که خواست خدا بود تا طی 4 روز مانده به مسابقه بتوانم خودم را با آن قایق پیدا کرده و حتی تست تمرینی هم قبل از مسابقه انجام دادم و زمان قابل‌قبولی را ثبت کردم. خدا همراهم بود و فقط به خودش توکل کردم و سعی نکردم از هدفی که نزدیک 15 سال برایش زحمت کشیدم دور شوم و اجازه ندادم یک قایق یا 10 روز تمرین نکردن من را از هدفم دور کند.
اردوهای قبل انتخابی با وجود کرونا چطور گذشت؟
قرار بود فروردین پارسال در این مسابقه انتخابی شرکت کنیم ولی متاسفانه کرونا آمد و مجبور شدیم به خانه‌های خودمان برویم، باشگاه‌ها بسته و محل تمرین هم نداشتیم، ولی به خاطر شرایط محیطی که انزلی دارد من توانستم از هر جایی قایقم را داخل آب بیندازم و تمرین کنم. در واقع به هیچ‌وجه به خودم استراحت ندادم و تمرینات را با گرفتن برنامه از ایرج اقلیمی بدون حضور مربی و تنها انجام دادم؛ خودم را چک و آنالیز می‌کردم که بتوانم آمادگی بدنی‌ام را حفظ کرده و حتی ارتقا دهم. حدود 7 ماه به صورت قرنطینه‌ای تمرینات خارج از آب و به تنهایی در تالاب انزلی داشتم تا بعد از آن مسابقات قهرمانی کشور و دو مرحله اردو در انزلی و بعد از آن ادامه اردوها در تهران برگزار که تست‌ها و تایم‌گیری انجام شد و خداراشکر امتیاز‌های قابل‌قبولی ثبت کردم و به مسابقات اعزام شدم و خداراشکر با تمام صحبت‌هایی که کردم و با تمام شرایطی که به میزبانی خیلی ضعیف کشور تایلند به وجود آمد توانستم نتیجه خوبی بگیرم.
لیگ امسال و حضور در تیم دانشگاه آزاد اسلامی چقدر به خودت برای آمادگی کمک کرد؟
لیگ خیلی می‌تواند به همه رشته‌های ورزشی کمک کند ولی من گلایه کوچکی هم دارم که البته فکر می‌کنم به خاطر شرایط کرونایی این وقفه افتاده ولی ما هنوز قراردادهای خودمان که برای دانشگاه آزاد اسلامی پارو زدیم را دریافت نکردیم که امیدوارم این مساله حل شود. البته می‌دانم که مسائلی ازجمله کرونا و تعطیلی‌های تهران وجود دارد، ولی امیدوارم این مساله تمام شود و ما مبلغ قراردادهایمان را دریافت کنیم تا به امید خدا در دوره‌های بعد هم اگر شرایطش بود برای تیم دانشگاه آزاد اسلامی پارو بزنیم. در مورد لیگ برتر راستش تیم ما یک‌سری بدشانسی‌ها آورد، می‌توانستیم اول شویم ولی خب مسابقه است و با بدشانسی از لحاظ امتیازی کم آوردیم. در بیشتر رشته‌هایی که خودم جدا از تیم، مربی من را ارنج کرد خداراشکر اول شدم ولی خب چون این رشته تیمی هم هست از لحاظ امتیازی عقب ماندیم. امیدوارم لیگ‌ها پویا و ادامه‌دار باشد؛ چراکه باعث جذب اسپانسر می‌شود و باشگاه‌ها را مجاب به فعالیت می‌کند و نتیجه‌اش ساخته شدن ورزشکاران بهتر است تا همین ورزشکاران در لیگ بدرخشند و پشتوانه خوبی برای تیم ملی هم باشند که در آینده نفرات قوی وارد تیم ملی شوند. لیگ خیلی می‌تواند مثمرثمر باشد.
حرف آخر؟
می‌خواهم از مادرم که با تمام وجودش من را حمایت کرد و تمام دستاوردهایم را مدیونش هستم و همین‌طور پدرم که باعث شد این ورزش را شروع کنم و با جدیت ادامه دهم تشکر کنم، دست هر دو نفرشان را می‌بوسم. خوشحالم که در این شرایط کرونایی توانستم دل مردم را شاد کنم و خنده روی لب‌هایشان بیاورم. حتما دعای مردم پشت‌سرم بود که این شرایط و سختی‌ها را تحمل کردم. دعای مردم، پدر و مادرم و حمایت‌های مربی‌ام ایرج اقلیمی و کمک‌های مربی‌های پایه‌ام محمود ساویز، محمود مرتضوی، زهیدی که شروع قایقرانی‌ام با آنها بود، من را به اینجا رساند و امیدوارم مسیر پیش‌رویم پر از موفقیت و جالب باشد.
مطالب پیشنهادی
