نسیم شیرازی، روزنامه‌نگار: ژاپن میزبان المپیک 2021، این‌بار قبل از المپیک میزبان پاروزنان رویینگ شد تا قایقرانان، سهمیه المپیک را برای برگشت دوباره به توکیو در چند ماه آینده به دست آورند. تیم‌ملی رویینگ ایران هم البته با دریایی از کمبودهای تجهیزاتی، همراه با تیم‌های سایر کشورها به آب زد و برای این سهمیه جنگید تا توانست با دو نقره و یک برنز، یک سهمیه را از پیست رویینگ توکیو دشت کنند؛ سهمیه‌ای که اگر قوانین فدراسیون جهانی پیچیده‌اش نمی‌کرد یا اگر هر دو نماینده طلای رقابت‌ها را به دست می‌آوردند، الان دو نماینده رویینگ در المپیک داشتیم ولی حالا از میان نایب‌قهرمان‌های رقابت انتخابی یک نفر جواز حضور دوباره در توکیو را خواهد داشت. افشین فرزام را می‌توان خوشحال‌ترین و ناراحت‌ترین سرمربی تیم‌های ورزشی اعزامی برای کسب سهمیه نام برد. حالا او بعد از شوق دریافت مدال تیمش باید یکی از ورزشکارانش را با خود دوباره به ژاپن ببرد. بعد از کسب مدال قهرمان‌های رویینگ، افشین فرزام سرمربی تیم‌ملی رویینگ ایران مانند همیشه با حوصله و شفاف پاسخگوی سوالات «فرهیختگان» شد و از رویای مدال المپیک که با امکانات کم تیم‌ملی رویینگ سخت به‌نظر می‌رسد گفت که در ادامه خواهید خواند.

رویینگ هم مدال گرفت و هم توانست شصتمین سهمیه ایران را در المپیک توکیو به دست بیاورد. به هدفی که داشتید رسیدید؟

فکر می‌کنم نتیجه‌ای که در این دوره گرفتیم، بهترین نتیجه نسبت به ادوار گذشته بود، ولی با توجه به اینکه قوانین جدید فدراسیون جهانی خیلی سخت، پیچیده و محدود شده بود این پیش‌بینی را می‌کردیم که اگر بچه‌ها مدال مشابه بگیرند یک مقدار کار جهت انتخاب آنها برای اعزام به المپیک سخت خواهد شد.

درباره این رقابت‌ها بگویید. انتظار این رقابت سخت و نزدیک را داشتید؟

با توجه به تجربه‌ای که در المپیک لندن و برزیل داشتم پیش‌بینی سطح بالای مسابقات را می‌کردم، معمولا مسابقات کسب سهمیه بالاترین سطح مسابقات را در آسیا دارد و این سری هم با توجه به اینکه یک‌بار این مسابقات به تعویق افتاد، از طرفی خود ژاپن که میزبان المپیک است میزبان این مسابقات بود و این یک مقدار کار را سخت‌تر هم کرده بود. کشورهای مدعی مانند هند، قزاقستان، ازبکستان و کره‌جنوبی با آمادگی خوبی در رقابت‌ها شرکت کرده بودند و ما اگر سطح آمادگی‌مان را نسبت به مسابقات قهرمانی آسیا بالا نمی‌بردیم به‌طور حتم به این مدال‌ها هم دست پیدا نمی‌کردیم. ما پیش‌بینی می‌کردیم ژاپن با توجه به اینکه میزبان المپیک است از 4 یا 5سال گذشته برای این انتخابی برنامه‌ریزی کرده باشد و این ورزشکارانی را که امروز در این مسابقه حاضر شده بودند چند سال اجازه حضور در مسابقه‌ای را نمی‌داد و برای همین ما یک مقدار دست‌مان برای آنالیز آنها بسته بود.

جدی‌ترین رقیب‌تان کدام تیم‌ها بودند؟

می‌توانم بگویم در بخش بانوان فقط ژاپن رقیب اصلی ما بود ولی در بخش آقایان به‌نظرم تیم‌ها خیلی نزدیک به هم بودند، تیم‌های قزاقستان، ازبکستان و هند کشورهایی بودند که می‌توانستند ما را اذیت کنند که درنهایت و در فینال مسابقات بهمن نصیری توانست همه آنها را پشت‌سر بگذارد.

برای این انتخابی تمرینات را از چه زمانی شروع کردید؟

از سال گذشته که قرار بود در این مسابقات حاضر شویم و به‌یک‌باره به‌خاطر کرونا کنسل شد، به هر طریقی سعی کردیم بچه‌ها را چه از لحاظ روحی، روانی و چه از نظر فنی و جسمانی حفظ کنیم. حدود 5ماه ابتدایی سال به‌دلیل اینکه اجازه برگزاری اردو داده نمی‌شد، از راه دور تمرینات بچه‌ها و آمادگی‌شان را کنترل کردیم و بعد از آن هم سعی کردیم در تهران اردوها را ادامه دهیم. البته بخش اصلی اردوهای ما 45روز قبل از اعزام به ژاپن بود که سعی کردیم خارج از تهران و در مسافت بلند تمرین کنیم.

از عملکرد تیم راضی بودید؟

فکر می‌کنم هر دوی بچه‌های ما عملکرد خوبی داشتند، نازنین ملایی همیشه در سبک‌وزن شرکت می‌کرد و برای اولین‌بار بود که در یک مسابقه رسمی سنگین‌وزن حضور پیدا کرده بود و با این حال توانست تقریبا همان قابلیت‌هایش را در سبک‌وزن اینجا هم به اجرا دربیاورد و بهمن نصیری هم در سنگین‌وزن مردان که معمولا جزء رشته‌های سخت آسیاست توانست قابلیت‌هایش را به نمایش بگذارد.

بازهم رقابتی برای کسب سهمیه المپیک هست که ایران شرکت کند یا کار ایران اینجا به پایان رسید؟

یک هفته دیگر آخرین رقابت برای کسب سهمیه المپیک در مسابقات جهانی به میزبانی سوییس وجود دارد که عملا با توجه به محدودیت‌های سفر و پروتکل‌های بهداشتی کرونا ما و خیلی از کشورهای دیگر که اینجا حضور داشتند دیگر امکان رقابت در آن کشور را نخواهیم داشت؛ چراکه فرصتی برای رسیدن به آنجا نیست و اگر قرار باشد تیم بازدهی خوبی داشته باشد، امکان‌پذیر نیست.

چند نفر از بچه‌های تیم عضو باشگاه دانشگاه آزاد بودند؟ لیگ رویینگ تاثیری در آمادگی و عملکرد بچه‌ها داشت؟

می‌توانم بگویم تقریبا سهمیه المپیک چکیده‌ای از تیم دانشگاه آزاد بود، من خودم به‌عنوان سرمربی دانشگاه آزاد، بهمن نصیری در تیم مردان و نازنین ملایی در تیم بانوان دانشگاه آزاد درواقع یک تیم به‌طور کامل دانشگاه آزادی در این انتخابی بودیم. درمورد لیگ هم باید بگویم با توجه به اینکه در یک‌سال‌ونیم اخیر هیچ رویداد و مسابقه‌ای در خارج از ایران برگزار نشد، انجام این لیگ هم بدون بهره نبود.

برای این رقابت‌ها مشکلات زیادی ازجمله بحث تجهیزات داشتید، این به‌ضرر تیم تمام شد؟

تجهیزات و زیرساخت اگر هم به‌ضرر تیم نباشد برای دیگر کشورها مانند ژاپن می‌تواند خیلی مثمرثمر باشد، چون آنها امکاناتی را داشتند که فکر می‌کنم در دنیا وجود نداشته باشد و به‌طور حتم استفاده از چنین امکاناتی باعث پیشرفت تیم می‌شود.

برای مدال المپیک به چه چیزهایی و چه شرایطی نیاز دارید؟

برای مدال المپیک راه بسیار طولانی و سختی در پیش است و درحقیقت ما در ایران امکاناتی را که مورد نیاز این مدال برای رشته رویینگ هست نداریم و اگر واقعا هدف‌مان دسترسی به مدال المپیک باشد باید دنباله‌رو کشورهای بنام این رشته که می‌توانند مدال المپیک را بگیرند باشیم و ببینیم آنها چه می‌کنند که از اولین الزاماتش داشتن پیست رویینگ و امکانات حرفه‌ای در پیست برای کمپ‌های تمرینی و همین‌طور قایق، پارو و موارد زیاد دیگری است که درحال حاضر از آنها محروم هستیم.

حمایت فدراسیون و وزارت ورزش از تیم چطور بود؟

ممنون هستم از اینکه فدراسیون تا آنجا که در توانش بود از من و تیم حمایت کرد و خب به تبع آن کمیته ملی المپیک هم حمایت خوبی داشت و وزارت ورزش هم درکنار اینها هرجا نیاز بود حمایت کرد.

برنامه شما و تیم برای حضور در المپیک چیست؟

برای حضور در المپیک اول باید تکلیف نفر اعزامی به المپیک مشخص و اگر شرایط مهیا شود، قرار است در کاپ سه جهانی به میزبانی ایتالیا شرکت کنیم تا بچه‌ها بتوانند در یک مسابقه جهانی قبل از المپیک حضور داشته باشند. مهم‌ترین مساله‌ای که برای المپیک نیاز داریم محل تمرین مناسب است که آن هم همیشه از دغدغه‌های رویینگ است.

تکلیف نفر اعزامی توسط چه بخشی تعیین می‌شود؟ این انتخاب سخت‌ترین کار برای شما خواهد بود؟

مشخص‌کردن تکلیف نفر اعزامی قطعا یک مقدار پیچیدگی‌های خودش را خواهد داشت که این موضوع باید از طریق کمیته فنی و هیات‌رئیسه فدراسیون مورد بررسی قرار بگیرد و امیدوارم این کار به‌گونه‌ای پیش برود که هیچ‌کدام از بچه‌ها از نظر روحی و روانی آسیب نبینند و به مشکل نخوریم. فکر اینکه قرار باشد یکی از این بچه‌ها حذف شود برای من خیلی ناراحت‌کننده خواهد بود و اصلا نمی‌توانم به آن فکر کنم.