یک رسوایی آشنا

مسعود فروغی، سردبیر: تلویزیون سعودی ایران‌اینترنشنال غروب یکشنبه بخش‌هایی از یک فایل صوتی گفت‌وگوی محمدجواد ظریف را منتشر کرد. تا لحظه نگارش این متن بخش‌های منتشرشده حاوی بعضی اظهارات ظریف درخصوص مسائل امنیتی کشور، اختلافات داخلی مسئولان و ناگفته‌های دوران مسئولیت وی است. ایران‌اینترنشنال با عنوان «اختصاصی» از این فایل صوتی یاد می‌کند و اعلام کرده این فایل مربوط به گفت‌وگوی 3 ساعته ظریف با سعید لیلاز در ماه‌های اخیر است. در این خصوص چند نکته قابل بررسی است:

اول اینکه گفته می‌شود این گفت‌وگو به میزبانی مرکز بررسی‌های استراتژیک با مدیریت حسام‌الدین آشنا انجام شده است. جنس اظهارات ظریف هم نشان می‌دهد به میزبان اعتماد داشته. سوال مهم اینکه این فایل چگونه از یک رسانه ضدانقلاب سر درآورده است؟ بخش‌های گزیده منتشرشده نشان‌دهنده اظهارات کاملا آزادانه وزیر امور خارجه است. چگونه می‌شود صفر تا صد یک پروژه سیاسی در نهادی زیرنظر رئیس‌جمهور مدیریت شود و دست آخر خروجی آن در لندن دراختیار ضدانقلاب باشد؟! چه کسی پاسخگوی این افتضاح تاریخی در دولت روحانی است؟ دولتی که درطول 8سال اخیر با ادعای تدبیر در امور برسر کار است و از همان ابتدا بدیهیات تدبیر را هم در نظر نگرفته است. جالب اینکه روحانی سال‌ها دبیر شورای عالی امنیت ملی کشور بوده، او سال‌ها مسئولیت امنیتی و سیاسی کلان در کشور داشته و آشنا، مشاور و مسئول پروژه اخیر نیز سابقه طولانی کار در وزارت اطلاعات داشته است. چگونه قابل باور است فایل صوتی محرمانه کشور، فایلی که وزیر امور خارجه حین ماموریت ملی‌اش در آن حرف‌های بسیار مهمی زده اکنون دراختیار بیگانه باشد؟ چرا باید باور کنیم این یک موضوع طبیعی و ساده است؟ آیا نباید نسبت به تمام روند مدیریت دولت روحانی در پرونده‌ مهم و استراتژیک هسته‌ای شک کرد؟ آیا ضربات سهمگین امنیتی درطول سال‌های اخیر مثل حمله صهیونیست‌ها به سایت هسته‌ای نطنز و خرابکاری در تاسیسات آن هم با همین بی‌تدبیری‌های امنیتی رخ داده است؟ فایل صوتی ظریف فارغ از محتوای آن، یک رسوایی بزرگ برای دولت روحانی است.

دومین نکته درخصوص اصل گفت‌وگوی ظریف با لیلاز است. این جلسه ششم اسفند99 ضبط شده، یعنی در اوج بحث‌های مربوط به بازگشت دولت بایدن به برجام و آغاز تحرکات سیاسی مهم درخصوص بازگشت طرفین به میز مذاکره. دقیقا پنجم اسفند رئیس سازمان بین‌المللی انرژی اتمی به تهران آمد و توافق 3ماهه تعلیق اجرای پروتکل الحاقی در ایران انجام شد. دولت طبق مصوبه مجلس باید تعهدات هسته‌ای تهران را کاهش می‌داد و بحث‌های زیادی درباره بازگشت آمریکا به برجام درحال انجام بود. حالا این فایل صوتی به ما می‌گوید جناب ظریف وزیر امور خارجه در همین فضا محرمانه‌ترین اطلاعات کشور، اختلافات مهم نهادهای تصمیم‌ساز و تصمیم‌گیر و... را در یک گفت‌وگوی بدون محدودیت به زبان آورده است. مگر امکان دارد وزیر امور خارجه کشور با سابقه 40سال کار سیاسی و دیپلماتیک نداند ثبت و ضبط اطلاعات امنیتی در دوران مسئولیت به این حساسی خطاست؟ آیا جناب ظریف نمی‌داند ذکر جزئیات محرمانه جلسات داخلی کشور ازسوی وزیر امور خارجه به‌معنای افشای اطلاعات کشور، قابل بخشش نیست؟ جناب ظریف با فرض اینکه این حرف‌ها سر از تلویزیون ضدانقلاب هم درنمی‌آورد، با چه توجیهی حین مسئولیت این گفت‌وگو را انجام داده‌اند؟ جالب است بخش‌های زیادی از این اطلاعات در قبله آمال جناب ظریف (در آمریکا و انگلیس) تا چند دهه جزء اطلاعات طبقه‌بندی محسوب می‌شود.

سومین نکته درباره محتوای اظهارات ظریف است. تا آنجایی که این فایل منتشرشده روایت وزیر امورخارجه مخدوش و نادرست است. درحالی که در 100روز پایانی دولت روحانی هستیم، مهم‌ترین ادعا و پروژه دولت روحانی شکست خورده است. سال92 حسن روحانی با ادعای تدبیر در سیاست خارجی و نجات اقتصاد ایران از این راه رای آورد. او سال96 هم همان حرف‌ها را تکرار کرد و البته تا آنجا که می‌توانست به غرب امتیاز داد. حین مناظره‌های سال96 روحانی رسما به توان موشکی کشور حمله کرد. چرا؟ برای دفاع از برجام. ادعای دولت روحانی البته همیشه شکست خورده است. آنها تصور می‌کردند با امضای برجام، غرب دروازه‌های اقتصادی زیادی را روی ایران باز می‌کند و برای همین بود که جناب ظریف و روحانی چین را از ایران فراری دادند. بعدها دولت اوباما برجام را اجرا نکرد. سیف، رئیس‌کل بانک مرکزی وقت گفت برجام برای ایران «تقریبا هیچ» بوده و اوباما حتی تحریم‌های جدیدی علیه ما اعمال کرد. دولت بعدی آمریکا برخلاف ادعای جناب ظریف در زمان امضای برجام مثل آب خوردن آن را پاره کرد و باز دولت روحانی تماشاگر بود. کار در دیپلماسی به تحریم شخص وزیر امور خارجه رسید. یعنی دولت آمریکا رسما و علنا وزیر امور خارجه ایران را تحریم کرد؛ وزیری که با تمام توان امکانات کشور را پای توافق با آمریکا برده بود. متاسفانه در این گفت‌وگو جناب ظریف برای جبران افتضاحات تاریخی برجام و 8سال فرصت‌سوزی دولت روحانی از دهانه گشاد شیپور فریاد زده‌اند. ماست‌مالی شکست دولت روحانی در رفع تحریم‌ها با اظهاراتی ناقص و نادرست امکان ندارد. این گفت‌وگو تنها پاس‌گل جدیدی برای دولت آمریکا محسوب می‌شود، آنچنان که در همین ساعات اولیه تلویزیون سعودی ایران‌اینترنشنال جشن و پایکوبی راه انداخته و در آینده همین اظهارات دست‌مایه فشار بیشتر به کشور خواهد شد. ظریف در زمان دولت خاتمی وقتی عضو ارشد تیم مذاکره‌کننده بود نیز به البرادعی، رئیس وقت سازمان بین‌المللی انرژی اتمی گفته بود درصورت عدم توافق، طرف مقابل ما در کشور رای خواهد آورد. بعدتر در دولت روحانی همین مضمون ازسوی وزیر امور خارجه در شورای سیاست خارجی آمریکا مطرح شد. این‌بار در آستانه انتخابات حساس خرداد1400 جناب وزیر افتضاح تاریخی دیگری رقم زد. این اتفاق‌ها طبیعی است؟