آقای وزیر؛ دانش‌آموزان هم جان شیرین دارند

ابوالقاسم رحمانی، دبیرگروه جامعه: کرونا همچنان هم مبتلا روی دست مردم می‌گذارد و هم جان‌باخته، روزبه‌روز به تعداد مبتلایان اضافه می‌شود و مرگ‌ومیرها هم که رکوردشکن شده است، 400-300نفری در روز جان‌شان را به‌خاطر ابتلا به این ویروس کشنده از دست می‌دهند. مسئولان یکی پس از دیگری خبر از وخامت اوضاع می‌دهند و تازه می‌گویند به نقطه اوج پیک چهارم نرسیده‌ایم و یکی، دوهفته‌ای بعد از این، تازه به آن نقطه‌ای می‌رسیم که اوج پیک چهارم است و اگر شرایط را به‌خوبی مدیریت کنیم و مردم رعایت کنند، شاید آمارها روند نزولی به خود بگیرند. بیمارستان‌ها هم که همه پر شده‌اند، همان دم در بیماران را برمی‌گردانند، یکی از دوستان، با مادربزرگ 71ساله کروناگرفته‌اش راهی بیمارستان شد، تازه از این خصوصی‌های مثلا خیلی خوب، سرآخر گفتند بیمارتان را در خانه نگه دارید بهتر است. کدام بیمار؟ بیماری که 70درصد ریه‌اش درگیر ویروس شده! پس وضعیت خراب است، ما تنها کشوری هستیم که پیک چهارم کرونا را تجربه می‌کنیم، تنها کشوری هستیم در شرایطی که فرصت مناسبی همچون تعطیلات نوروزی را داشتیم، با عدم ایجاد محدودیت‌ها و ممنوعیت‌ها، به‌جای کنترل بیماری، برای درگیری با پیک چهارم کرونا فرش قرمز پهن کردیم، جزء معدود کشورهایی هستیم که سناریوی ایمنی گله‌ای را انتخاب کردیم و کلی مبتلا و جان‌باخته روی دست خودمان گذاشتیم و هیچ نتیجه‌ای هم نگرفتیم، جزء معدود کشورهایی هستیم که دولت نه برای تسریع روند تولید واکسن داخلی تلاشی می‌کند و نه واکسن خارجی خوب و به تعداد و مناسبی وارد می‌کند و... ما خیلی خوبیم!

در یک همچنین شرایطی، در این وضعیت قرمز و قرمزتر، بعضی اخبار و تصمیمات حسابی دود از سر آدم بلند می‌کند. آدم با خودش خلوت می‌کند، به فکر فرو می‌رود و دودوتا چهارتایی می‌کند که مگر می‌شود؟ در یک همچنین شرایط بحرانی تصمیم به برگزاری تجمعات گرفته می‌شود؟ اصلا آنقدر آدم به فکر فرو می‌رود که گمان می‌کند شاید این رؤسا و وزرا اصلا رئیس و وزیر ایران نیستند و جای دیگری زندگی می‌کنند.

 روز گذشته، مرکز سنجش و پایش کیفیت آموزشی وزارت آموزش‌وپرورش دستورالعمل «نحوه برگزاری ارزشیابی پیشرفت تحصیلی-تربیتی نوبت دوم سال تحصیلی 1400-1399» را به تمام ادارت آموزش‌وپرورش کشور ابلاغ کرد و طی آن مدل برگزاری امتحانات پایان ترم سال تحصیلی اخیر معین و مشخص شده است. نکته قابل‌تامل و توجه در این دستورالعمل، اصرار و پافشاری مسئولان عالی نظام آموزشی کشور به برگزاری حضوری امتحانات نهایی دانش‌آموزان است. به این صورت که در بندهایی از این دستورالعمل این‌طور آمده است: «در شرایطی که امکان حضور فیزیکی دانش‌آموزان برای ارزشیابی پیشرفت تحصیلی-تربیتی فراهم باشد، ارزشیابی دانش‌آموزان مطابق آیین‌نامه‌های مربوط و مجوز ستاد کرونا و رعایت شیوه‌نامه‌های بهداشتی انجام خواهد شد. در شرایطی که امکان حضور فیزیکی دانش‌آموزان برای ارزشیابی پیشرفت تحصیلی - تربیتی فراهم نباشد، ارزشیابی دانش‌آموزان مدارس روزانه دوره‌های اول و دوم متوسطه به‌استثنای پایه نهم و دوازدهم به‌صورت غیرحضوری و با مسئولیت معلم و نظارت مدیر مدرسه انجام می‌شود. نحوه ارزشیابی از دانش‌آموزان با نیازهای ویژه در دروس غیرنهایی ازسوی سازمان آموزش‌وپرورش استثنایی ابلاغ خواهد شد. براساس این دستورالعمل، ارزشیابی پیشرفت تحصیلی–تربیتی نوبت دوم سال تحصیلی 1400-1399 در بازه زمانی ۲۷اردیبهشت لغایت ۲۲خردادماه انجام خواهد شد.»

محسن حاجی‌میرزایی، وزیر آموزش‌وپرورش می‌تواند به این سوالات پاسخ دهد که اولا امتحانات قبلی که به‌صورت غیرحضوری برگزار شد، چه داستان و ایرادی را به وجود آورد؟ مدیران نظام آموزشی کشور، نمی‌دانند که رعایت‌کردن پروتکل‌ها چه میزان سختی و مشقت خواهد داشت و آیا توان و اصلا امکان ایجاد فضایی که تمام پروتکل‌ها در آن رعایت شود، وجود دارد یا نه؟ مگر دانش‌آموزان و مردم کشور ما واکسینه شده‌اند؟ مگر ایمنی حاصل‌شده که چنین تصمیمی گرفته شده است؟ به گفته کارشناسان و متخصصان، ما از لحاظ شیوع و مرگ‌ومیر در وضعیتی به‌مراتب عجیب‌تر و بحرانی‌تر از تمام این یک‌سال‌واندی شیوع کرونا در کشور قرار داریم، با این اوصاف چرا باید تصمیمات‌مان طوری باشد که با جان و سلامتی فرزندان این مملکت بازی کنیم؟ تمام تلاش فعالان حوزه آموزش کشور بر این بود کاری کنند که کنکور را کمی به تعویق بیندازند، حالا همه متعجب از تصمیم وزارت آموزش‌وپرورش برای برگزاری امتحانات نهایی مانده‌اند. کنکور که یک‌بار و برای چند ساعت برگزار می‌شد، این همه نگرانی ایجاد کرد، چطور است امتحان نهایی که در هفته چندین‌بار انجام می‌شود، با تعداد دانش‌آموزانی به‌اندازه همان داوطلبان کنکور اما جلوی آن نایستاد و با آن مخالفت نکرد؟ این دانش‌آموزان نه وسیله شخصی دارند که خودشان در فضای شخصی به حوزه امتحانی بیایند و امتحان بدهند و نه اینکه بعد از امتحان جمع‌های دوستانه‌شان را ترک می‌کنند. پس قبل و بعد از برگزاری یک امتحان چندساعته هم مساله مهمی است که به‌خاطر اصل برگزاری امتحانات به‌صورت حضوری احتمال تشدید مخاطرات را فراهم می‌کند، پس باید به آن هم فکر کرد. اگر زیرساخت‌ها فراهم نیست و نمی‌توان فضا را طوری مدیریت کرد که امتحانات در یک سلامت مورد قبول برگزار شود و...، خب این را باید پای ناتوانی وزارت آمورش‌وپرورش نوشت که بعد از یک‌سال‌واندی تجربه هنوز نتوانسته گام مثبت و موثری در آموزش مجازی بردارد و در پایان، این از راه دور درس خواندن‌ها می‌خواهد پای آنها را برای یک ارزشیابی به مدارس باز کند و در مجاورت خطر قرار دهد.

به هر شکل ما و تعداد زیادی از خانواده‌های این دانش‌آموزان نگرانیم و فکر می‌کنیم احتمالا حاجی‌میرزایی، وزیر آموزش‌وپرورش روی حرف اواسط فروردین حسن روحانی که گفته بود از نظر او پیک کرونا تمام شده است، حساب کرده و از واقعیت جامعه خبر ندارد. اگر عاقلانه و با دلیل و مدرک چنین تصمیمی گرفته شده، بهتر است آقای حاجی‌میرزایی فرزندانش را برای شروع به محیط‌های امتحانی بفرستد و شرایط را بسنجد والا به‌قول سعید نمکی: «این‌طور نمی‌توان مملکت را اداره کرد.»