تغییر نگرش دانشجویان فعال در طرح پایش نسبت به دانشگاه و رشته تحصیلی

 محمدعلی مفیدی، مدیرعامل شرکت آرا فن نایین:

شرکت آرا فن نایین، اولین تولیدکنند پمپ‌های هیدرولیک دنده‌ای در ایران است. ما سال گذشته با مسئولان دانشگاه آزاد اسلامی استان اصفهان جلسه‌ای داشتیم و با این طرح آشنا شدیم و منجر به این شد که درحال حاضر تعداد 9 نفر از دانشجویان را در شرکت جذب کردیم. درحال حاضر دانشجویانی که از طریق طرح پویش به مجموعه ما وارد شدند مطابق با رشته‌های خود مشغول به‌کارند؛ تعدادی از دانشجویان رشته حسابداری در بخش حسابداری، دانشجویان بازرگانی در واحد بازرگانی و دانشجویان مکانیک در قسمت مهندسی فعال هستند. همان‌طور که عرض کردم کمتر از یک سال از شروع همکاری ما با دانشگاه آزاد اسلامی تحت طرح پویش می‌گذرد و هنوز نمی‌توان به‌طور کامل بازخورد آن را گرفت اما طبق صحبت‌هایی که با بعضی از دانشجویان داشتم متوجه شدم این طرح باعث گسترش عمق دید آنها نسبت به درس و دانشگاه و رشته تحصیلی آنها شده و به دانشجویان ‌انگیزه جدی داده تا تحصیلات‌شان را با کار پیش ببرند. دانشجویان دیگر وقتی به دانشگاه می‌روند نهایتا به فکر نمره و پاس کردن درس هستند و تمام دغدغه‌شان نمره است اما دانشجویانی که از این طریق وارد صنعت می‌شوند دیگر یادگیری علم ملاک‌شان شده و به دنبال کاربرد مطالبی که در دانشگاه می‌آموزند در کار و صنعت هستند به این ترتیب دانشجو در کلاس فعال‌تر شده و نگرشش نسبت به مابقی تغییر می‌کند.  اگر ارتباط دانشگاه با صنایع به‌وسیله دانشجویان حفظ شود حتما در آینده دانشگاه مشکلات زیادی از صنایع را حل خواهد کرد. البته هنوز برای بررسی میزان اثر دانشگاه در صنایع زود است، اما اگر مشکلات صنایع توسط دانشجویان لمس شود و آنها بتوانند در دانشگاه‌ها به دنبال راهکار رفع موانع تولید باشند و اساتید هم از دانشجویان حمایت کنند، قطعا در آینده صنایع ما عملکرد بهتری خواهند داشت؛ البته در این بین نقش اساتید هم بسیار مهم است؛ چراکه متاسفانه بسیاری از اساتید دانشگاه‌ها هم درحال حاضر کلاسیک هستند و بعضا ارتباط با صنایع ندارند.

ما درحال حاضر دو مشکل مهم در این طرح را به مسئولان گفته‌ایم؛ نخست شاید یکی از مهم‌ترین مسائلی که دانشجویان آقا در طرح پویش با آن مواجه می‌شوند مساله سربازی است. این دانشجویان حدود 4 سال همزمان با تحصیل‌شان در صنعت آموزش می‌بینند و طبق قراردادی که امضا کردند باید 4 سال در شرکت ما کار کنند؛ چراکه ما آنها را بورس تحصیلی کردیم و آموزش دادیم تا در آینده در شرکت جذب شوند اما مساله‌ای که دانشجویان آقا بعد از اتمام تحصیل در دانشگاه با آن روبه‌رو می‌شوند مساله سربازی است. ما از مسئولان درخواست کردیم‌ ‌امتیازاتی به این دانشجویان داده شود و بتوانند بعد از دوره آموزشی به‌عنوان سرباز صنعت در شرکت‌ها فعالیت کنند. ما باید برای نیروی جوان کشور ارزش قائل شویم. باید دغدغه این دانشجویان را رفع کنیم، دانشجو وقتی وارد این طرح می‌شود باید بداند که هم مساله تحصیلش حمایت می‌شود، هم در آینده شغل دارد‌؛ چراکه مهارت یاد گرفته و هم برای مساله سربازی‌اش برنامه درستی درنظر گرفته شده است. مساله دیگری که برای تقویت ارتباط صنعت و دانشگاه، ضروری است اینکه اساتید دانشگاه نیز دغدغه صنعت ‌ و فکر عملی داشته باشند. شاید بزرگ‌ترین عامل فاصله بین صنعت و دانشگاه این باشد که اساتید ما از صنعت وارد دانشگاه نشده‌اند، درک علمی با درک عملی مقداری فاصله دارد و باید این فاصله کم شود. تا زمانی که استاد در صنعت با مشکلی روبه‌رو نشده باشد نمی‌تواند پاسخ سوالات دانشجویانی که در صنعت به مانع و مساله علمی برمی‌خورند را بدهد و تکرار این موضوع شاید حتی باعث از بین رفتن ذوق دانشجوی مشغول در صنعت شود.