مجتبی اردشیری، روزنامهنگار: محسن چگینی که این روزها سریال کمدی «خوب، بد، جلف: رادیواکتیو» را در شبکه نمایش خانگی دارد به «فرهیختگان» گفت: «من درتمام این سالها که در سینما، تلویزیون و شبکه نمایش خانگی کار کردهام، نه دیدهام و نه شنیدهام که بازیگری پول بدهد و در کاری بازی کند. من حتی سرمایهگذاری را هم ندیدهام که خودش سرمایه وسط بگذارد و بگوید که خودم یا نزدیکانم در این کار بازی کنند.»
تهیهکننده سریال «پژمان» ادامه داد: «آخر کدام سرمایهگذاری را میشناسید که چنین ریسکی کند که بیاید برای یک سریال 20 تا 30 میلیارد وسط بگذارد و بعد از آدم ناشی در کارش استفاده کند؟ اصلا با عقل جور درنمیآید. او پول وسط میگذارد که بتواند به سودآوری برسد. به همین دیل هنرپیشهای را برای کارش انتخاب میکند که مخاطب او را ببیند و بتواند از آن هنرپیشهها جواب بگیرد.»
تهیهکننده «شبهای برره» پس از شنیدن استدلالهای ما، کمی کوتاه آمد و گفت: «شاید این اتفاق برای برخی فیلمهای نفروش سینما رخ بدهد که آنها چون میدانند بهدلیل ضعفهای کارشان، اساسا فرصت اکران گسترده و خوب را پیدا نمیکنند، در نقشهای فرعی از این دست بازیگران استفاده میکنند. اما در شبکه نمایش خانگی، نهتنها این اتفاق از سوی سرمایهگذار و تهیهکننده قابلیت اجرایی ندارد، بلکه برای کارگردان هم سخت است. 90 دقیقه سینمایی نیست که در طول یک ماه ونیم تمام شود. یک سریال 15، 20 قسمتی است که ماهها ضبط آن بهطول میانجامد و کارگردان حوصله و رمق سروکله زدن با چنین افرادی را درقالب بازیگر ندارد.»