

در مدارس و موسسات آموزشی نیز برنامههایی در تجلیل این روز برگزار میشود و شاخهگلی، احتمالا اهدای کادویی و... پایان؛ تا دوازده اردیبهشت سال بعد و تکرار همین برنامهها برای جامعهای که یکی از داعیههای آن فرهنگمداری و اخلاقمحوری است، قاعدتا نقش معلم و نگاه به این حرفه باید بسیار ویژه باشد وبه قولی هر روز سال باید روز معلم باشد و خواستهها ودغدغههای این قشر شریف همواره مورد توجه مسئولان و مردم قرار داشته باشد. فکر میکنید آیا این نوع نگاه در جامعه ما به معلمان وجود دارد؟ برای پاسخ به این پرسش لازم نیست خود را زیاد به زحمت بیندازیم. کافیاست نیمنگاهی به مناظره اجتماعی نامزدهای انتخابات ریاستجمهوری دوازدهم داشتهباشیم تا میزان توجه به این قشر شریف ونجیب را بسنجیم.
در حالی که یکی از مولفههای اصلی مباحث اجتماعی آموزش است و در بحث آموزش نمیتوان از پارامتری به نام معلم صرفنظر کرد، شاهد بودیم که نه پرسشگر صدا وسیما و نه عزیزان نامزد در این مقوله توجهی به آموزش و معلمان نکردند و این قشر مظلوم باردیگر نادیدهگرفته شدند. در شعارهای انتخاباتی در سالهای گذشته نیز بیش از هر مورد دیگر به بحث معیشت این عزیزان اشاره میشود. بحثی که پس از انتخابات به سبب تعداد بالای معلمان و مشکلات مالی عملا به فهرست وعدههای فراموش شده مسئولان افزوده میشود. هرچند بحث معیشت معلمان بحثی غیرقابل کتمان است و وظیفه هر دولت و مجلسی است که تامین زندگی این قشر را سرلوحه برنامههای خود قرار دهد؛ با این حال نباید از این مساله گذشت که نگاه به مسائل معلمان نباید تنها به این بخش خلاصه شود. اگر میخواهیم شاهد جامعهای کرامتمند باشیم باید نگاهی ویژه به معماران اصلی جامعه داشته باشیم.
بدون شک معلمان ناراضیاز وضع موجود، سرخورده از مناسبات اجتماعی، اقتصادی و... توان ساختن جامعهای بهتر را نخواهند داشت. امروز هم اگر این عزیزان با همه ناملایمات موجود تا حدود زیادی در تربیت فرزندان این سرزمین پرگهر موفق بودهاند، باید تاکید کرد که این روند بیش از همه مدیون ایثار آنان بودهاست تا توجه مسئولان به این قشر.
مرحوم قیصر امینپور که از قضا او نیز ردای معلمی برتن داشت شعری زیبا دارد که ابیاتی از آن را می توان وصف حال بسیاری از معلمان این کهندیار دانست.
سرا پا اگر زرد و پژمردهایم / ولی دل به پاییز نسپردهایم
چو گلدان خالی لب پنجره / پر از خاطرات ترک خوردهایم
...
دلی سربلند و سری سر به زیر / از این دست عمری به سر بردهایم
به امید آنکه هر روز این سرزمین پرگهر روز معلم باشد.
