شهرت بوعلی سینا در دنیا بیشتر منوط به علم پزشکی وی است که به گفته طه‌محمدی یکی از اهداف این موسسه شناساندن همه زوایای علمی بوعلی سینا  از فقه و تفسیر و فلسفه گرفته تا منطق، عرفان، هوا و فضا و ... به جهان است.  برگزاری یادواره‌ها و کنگره‌ها در معرفی شخصیت بوعلی و آثار او یکی از فعالیت‌های این بنیاد است که طه‌محمدی مشکلات اعتباری را سد راهی برای فعالیت مناسب این بنیاد در این رابطه می‌داند. این در حالی است که در دنیا کشورهایی چون چین، ازبکستان، روسیه و آلمان کنگره‌های ارزشمندی برای این شخصیت ترتیب داده‌اند ولی در ایران همچنان کنگره‌ها مربوط به مسائل جزئی در داخل است.

  نبود بودجه
این بنیاد را می‌توان با نمونه آن؛ یعنی بنیاد صدرا در تهران مقایسه کرد. بودجه این بنیاد -که به نام یکی دیگر از فیلسوفان ارزشمند ایرانی فعالیت می‌کند- قابل مقایسه با بنیاد ابن‌سینا نیست. گرچه در لیست اعضای بنیاد بوعلی سینا افرادی چون وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، رئیس فرهنگستان علوم، رئیس فرهنگستان علوم پزشکی و رئیس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی قرار دارند؛ اما فعالیت‌های این بنیاد چنانکه باید در قد و قامت فیلسوفی چون بوعلی سینا نیست.
آخرین فعالیت بنیاد علمی و فرهنگی بوعلی سینا انتشار کتاب «علم جوامع موسیقی» در ارتباط با ریاضیات و شفای شیخ بوعلی سینا است که به قلم سید‌عبدالله انوار صورت گرفته و برگردان یکی از کتاب‌های شفا از زبان عربی به فارسی است. همچنین اثر دیگری با عنوان «پژوهش‌هایی در آثار علمی و فلسفی بوعلی سینا» به اهتمام جعفر آقایانی‌چاوشی ارائه شده است.

  نبود کتابخانه جامع
یکی از آسیب‌هایی که از نبود بودجه و عدم‌توجه به این فیلسوف و بنیاد به عرصه علمی ما وارد شده است، ناتوانی ایران از گردآوری رسائل و تمام کتاب‌های این فیلسوف به صورت یک‌جا است. انتظار این است که ایران به عنوان وطن این فیلسوف شهیر تمام آثار علمی نفیس، خطی و غیر‌خطی او را از تمام کتابخانه‌های دنیا جمع‌آوری کرده و یکجا گرد آورد. ولی هنوز ما کتابخانه‌ای به نام وی که تمام آثار مربوط به او را در خود گردآوری کند، نداریم.

  دخالت نکردن شخصیت‌های برجسته  
غیاث‌الدین طه‌محمدی که عضو مجلس خبرگان رهبری و نماینده ولی‌فقه در استان همدان نیز هست، در آخرین مصاحبه خود بیان کرده است در جایی خوانده‌ام بوعلی سینا هر سه روز یک بار قرآن را ختم می‌کرد؛ «یعنی سالی ۱۲۰ ختم قرآن». این در حالی است که بسیار تلاش شده چهره معنوی او تخریب شود و حتی او را به شراب‌خواری متهم می‌کرده‌اند! گرچه همین ادعای عجیب از دخالت نکردن شخصیت‌های برجسته در حوزه مطالعات فلسفه اسلامی حکایت دارد، با تمام این تفاصیل انتظار می‌رود حوزه مطالعاتی ما به فلسفه اسلامی و به خصوص در رابطه با فیلسوفان شهیری چون ابن‌سینا، که معرف فرهنگ فلسفی ایران به جهان است، توجه بیشتری کند. در راستای سخنرانی‌های آنچنانی در مجامع مختلف نیز نه‌تنها باید توجه‌ها شامل این عرصه شود؛ بلکه بودجه بیشتری هم به آن اختصاص یابد.

نویسنده : زهرا سلیمانی‌اقدم