

مانند حوادث تلخ فرو ریختن کوشک نورآباد و بنای محوطه تاریخی طاق طویله در شهرستان ایذه در اواخر سال گذشته. جلگه خوزستان از دیرباز محل ظهور و استقرار تمدنهای بزرگ بوده و آثار تاریخی فراوانی از دورههای مختلف تاریخی در سرتاسر این استان بر جای مانده است. از جمله این تمدنها میتوان به الیماییان اشاره کرد که در زمان خود آنچنان قدرتمند بودند که بهعنوان رقیب قدرتمند منطقهای، با سلوکیان و بعدها با حکومت اشکانیان نبردهای طولانی داشتند. امروزه مصادیق فیزیکی این تمدن بزرگ به صورت گسترده در بخشهایی از استان خوزستان به چشم میخورد. مجموعهای از کتیبهها و نگار کندها، آرامگاههای سردابهای، پرستشگاهها و تپههای باستانی و... که به خاطر عدم تخصیص اعتبار کافی، بدون کوچکترین معرفی و حفاظت و به حال خود رها شدهاند و متاسفانه هیچاقدام موثری در جهت مرمت و محوطهسازی و بهرهبرداری از این آثار جهت توسعه گردشگری استان صورت نگرفته است.
بهطور مثال میزان اعتبار در نظر گرفته شده برای میراث فرهنگی ایذه که روزگاری پایتخت تمدن الیمایی بوده است، آنقدر ناچیز است که این رقم در مقابل تعداد و ارزش آثار تاریخی موجود در این شهرستان بیشتر به یک شوخی توهینآمیز شباهت دارد. همچنین نبود زیرساختهای ابتدایی، باعث عدم سرمایهگذاری بخش خصوصی در حوزه گردشگری و از رونق افتادن گردشگری در این استان شده است. نیک میدانیم که اگر شکوفههای یک درخت میوه از بین بروند، آن درخت در آن سال میوه و ثمری نخواهد داد. میراث فرهنگی و آثار تاریخی هر ملتی به سان شکوفههای درخت تمدن آن ملت است و پاسداری از آن، پاسداری از هویت و ماهیت فرهنگی مردم است. میراث فرهنگی ملموس و غیرملموس پس از گذر سالیان دراز و پشت سر گذاشتن حوادث و مخاطرات بسیار به دست ما رسیده و امانتی است در دستان ما که هویت نسلهای پس از ما را خواهد ساخت و آیندگان، ما را به خاطر این بیتوجهی و بیمهری نسبت به این مهم، نخواهند بخشید. وضعیت فعلی میراث فرهنگی خوزستان در شأن مردم دلیر و سختی کشیده این استان نیست؛ استانی که در دوران دفاع مقدس حماسه آفرینیشان باعث فخر و مباهات همه ایرانیان است و امروز آثار تاریخی خوزستان مانند مردم صبور و خونگرم آن مظلومند و معرفی و نگهداری از آنها و زنده کردن گردشگری این استان، یکی از اصلیترین ارکان اشتغالزایی و محرومیتزدایی از شهرها و روستاهای آن است.
