

امدادیان از نقاشان نسل دوم نقاشى مدرن و معاصر ایران است که آثارش در نمایشگاه هاى گروهى در ایران، فرانسه، سوئیس، بلغارستان، مجارستان، چین، ژاپن، ترکیه، آذربایجان، تونس و... به نمایش درآمده است و نقاشیهای او از منظرهها و درختها شهرتی جهانی دارند. در نگاه هنرمند به مناظر طبیعی نوعی متافیزیک میتوان مشاهده کرد. او در این نقاشیها به طرزی عجیب و رازآلود از طبیعت به تجرید میرسد و البته به آبستره کشیده نمیشود و امر واقع برایش از اهمیت بیشتری برخوردار است. این نگاه را تا آخر عمر حفظ میکند و حتی هنگامی که درگیر بیماری سرطان است، گلهای قرمز زیر درختهایش روییدهاند و آدمهای زیر این درختها با هم معاشرت مىکنند. سهیلا نیکنام، همسر نقاش میگوید: «همیشه درخت در کارش حضور داشت. درخت در دوره خاصی شروع نشده بود. اما از اواخر دهه 70 میلادی داوود شروع کرد به نقاشی درختان مختلف. فقط درخت میکشید. درختانش یک دوره خیلی انتزاعی بودند و شکل ژئومتریک داشتند. رنگ و نور البته همیشه در کارش اهمیت زیادی داشت و با مهارت به کار میرفت.» چند سال پیش نیز آثاری از داوود امدادیان در کنار آثاری از هنرمندانی چون «رنوار»، «پیکاسو»، «مانه»، «ماتیس»، «مونه»، «گوگن»، «سزان» در نمایشگاهی در پاریس به نمایش درآمد. امدادیان در سال 1360 لیسانس هنرهای تجسمی خود را از دانشگاه سوربن پاریس دریافت کرد و در زمان حیاتش، جایزههای بینالمللی زیادی را به دست آورد تا اینکه در سال 1383 در پاریس درگذشت.
