سهم پژوهش‌ها از تولید ناخالص داخلی

ندا اظهری،مترجم:  مجموعه مقالات علم، مرز بی‌پایان خلاصه دیدگاه‌‌های کارشناسی متخصصان حوزه‌ سیاستگذاری علم‌ و فناوری درخصوص آینده تحقیقات و پژوهش‌های علمی است که «فرهیختگان» بخش‌های مختلف آن را هر روز در همین ستون منتشر می‌کند.
زمانی که این امور خیریه منجر به ایجاد مسیرها و روش‌های جدید تحقیقاتی می‌شود، سیستم بودجه فدرال هم آن را تصویب کرده و مسیر موفقیت را ادامه می‌دهد. «دنیلز» معتقد است که «من می‌خواهم با نظر به توانایی شناسایی و تعمیم دادن موفقیت‌هایی که داشته‌ایم، به ارزیابی سیستم پژوهشی، انتقادی‌تر نگاه کنم.»
«فال» مشاهده کرد که طرح «بوش» تنوع آژانس‌هایی را که در بودجه علوم لحاظ شده بودند، پیش‌بینی نکرده بود. تنوعی از آژانس‌ها و دیدگاه‌ها وجود دارد که واقعا خوب عمل می‌کنند- و ما تمایلی به خراب کردن آن نداریم. به همین ترتیب، «وولینتز» نسبت به تمرکز بودجه در دست گروه نسبتا کمی از مردم هشدار داد. ما چگونه اطمینان حاصل کنیم که ایده‌هایی با الگوی تغییرکننده به روشی که به ما اجازه می‌دهد تمام علاقه‌مندی‌هایمان را درباره شایسته‌سالاری و رقابت حفظ کنیم، برای ورود به سیستم ممنوعیتی ندارند و اینکه افراد جدید مجاز به ورود به سیستم هستند اما ایده‌های جدید را حذف نمی‌کنند؟
وولینتز نیز این تمرکز را روی آموزش فارغ‌التحصیلی گذاشته که از آن به‌عنوان «سیستم کارآموزی» یاد کرده است که قرن‌ها بدون تغییر باقی مانده است. این اختلافات قدرت در آموزش فارغ‌التحصیلی، آسیب‌پذیری‌هایی را ایجاد می‌کند که عوامل بد در این سیستم می‌توانند از آنها سوءاستفاده کنند و اثربخشی مشاوران و مربیان برای ارزیابی و بهبود اوضاع دشوار است. هر دو راه‌حل می‌تواند تدریجی و افراط‌گونه باشد. به‌عنوان مثال، جوایز آموزشی را می‌توان به‌گونه‌ای سازماندهی کرد که به‌واسطه آن اطمینان حاصل کرد که وضعیت دانشجویان امن باشد و مربیگری باکیفیت بالا و آموزش‌ها صورت می‌گیرند. با وجود این، بیشتر دانشجویان فارغ‌التحصیل که تحت پوشش مرکز ملی بهداشت NIH هستند، کمک‌های مالی- پژوهشی را دریافت می‌کنند و به‌مراتب نیازمندی‌های کمتری دارند. به گفته او، این حوزه‌ای است که در آن تجدیدنظر اساسی درباره مشارکت میان دولت و دانشگاه به‌صورت ضمانت‌شده وجود دارد.
 
  7: از پژوهش‌های پایه تا رشد نوآوری و اقتصادی

«نورمن آگوستین»، رئیس سابق و مدیر اجرایی شرکت لاکهید مارتین، در بحث نهایی سمپوزیوم به چهار سرمایه مربوط با قابلیت حمایت از سیستم نوآوری کشوری اشاره کرد که شامل سرمایه دانش، سرمایه انسانی، سرمایه مالی و نوآوری گسترده‌تر زیست‌بوم هستند.
وی اشاره می‌کند که آمریکا با شروع سرمایه دانش، تنها حدود 2 درصد از تولید ناخالص داخلی خود را به حمایت فدرال از پژوهش پایه اختصاص می‌دهد. اقتصاددانان نشان داده‌اند که بیشتر میزان تولید ناخالص داخلی ماحصل پیشرفت در زمینه علم و فناوری است. این کشور نیازمند توجه به برقراری تعادل میان سرمایه‌گذاری و مصرف است.
روزنامه The Times of London اشاره کرده است که آمریکا با توجه به سرمایه انسانی، برتری دانشگاه‌های پژوهشی و تحقیقاتی را در دنیا در اختیار دارد، به‌طوری که تمام پنج دانشگاه برتر دنیا و 18 دانشگاه از جمع 25 دانشگاه اول دنیا را دانشگاه‌های آمریکایی تشکیل می‌دهند. تاکنون ایالت‌ها سرمایه‌گذاری در سطح بالاتری را انجام داده و بسیاری از دانشگاه‌های برجسته را به گفته «آگوستین» به دانشگاه‌های شبه‌خصوصی تبدیل کرده‌اند، اما بدون کمک‌های مالی که بسیاری از دانشگاه‌های خصوصی از آن استفاده می‌کنند، حتی دولت فدرال اعمال مالیات بر دستاوردهای موقوفاتی بعضی دانشگاه‌های خصوصی را آغاز کرده است. در این میان، طبق گزارش مجمع جهانی اقتصاد، 12 مدرسه آمریکایی در رده 48 دنیا از منظر معیار ریاضیات و علوم قرار گرفته‌اند و از نظر مدارک اعطاشده در سطح کارشناسی مهندسی نیز دانشگاه‌های آمریکا در رده 76 دنیا جای گرفته‌اند.
روی آوردن به سرمایه مالی، عمومی و هزینه‌های خصوصی تحقیق و توسعه به‌عنوان درصدی از تولید ناخالص داخلی به‌طور تقریبی حدود نیم‌قرن ثابت باقی‌مانده و حتی به‌عنوان نقش علم و فناوری در اقتصاد به‌سرعت رشد کرده است. در همین زمان، صنعت آمریکا بهترین و بیشتر آزمایشگاه‌های پژوهشی خود را کاهش داده و چین در کل هزینه‌های تحقیق و توسعه از آمریکا پیشی گرفته و بودجه‌هایی را به سرمایه‌های خطرپذیر اختصاص داده است.