

اما تا چه اندازه میتوان به این وعدههای انتخاباتی دل بست و اعتماد کرد؟ مسعود نیلی، مشاور اقتصادی رئیسجمهوری و اقتصاددان بر این باور است که «با ادعای تولید اشتغال و تحریک بازار کار نمیتوان بازی سیاسی کرد و رای جمع کرد.» اشاره نیلی شاید به وعدههای این روزهای برخی از نامزدهای انتخابات باشد.
اما آنگونه که این استاد دانشگاه در نشست پرسش و پاسخ بررسی عملکرد اقتصادی دولت یازدهم که در دانشگاه صنعتی شریف توضیح داده است «ورود جمعیت یک میلیون نفری به بازار کار اتفاق موقتی نیست و هر نامزد انتخابات ادعا کند میتواند بالای 700 هزار نفر شغل ایجاد کند، در آینده با مشکل بزرگی مواجه خواهد شد.» به گفته او «در نقطه آغاز به کار دولت یازدهم در سال ۱۳۹۲ چهار چالش کلی در اقتصاد کشور وجود داشت؛ تحریم و محدودیتهای خارجی، تلاطم در بازار ارز، تورم و رکود. چنانکه تشدید تحریمها، سبب عدم دسترسی به منابع ارزی کشور و محدودیت در تجارت خارجی شده بود، گستردهترین شوک ارزی در تاریخ کشور روی داده بود، دومین بزرگترین نرخ تورم تاریخ کشور در سال ۱۳۹۲ به ثبت رسیده بود و طی دو سال پیاپی ۱۳۹۱ و ۱۳۹۲، رشدهای منفی کمسابقه برای اقتصاد کشور رقم خورده بود.» نیلی گفته است که «اقتصاد ایران همواره دارای این ویژگی بوده که رشد غیرنفتی آن بسیار متاثر از صادرات نفت است.
طی سالهای نخست دهه ۱۳۹۰درآمد سرانه حقیقی حاصل از صادرات نفت و گاز کاهش یافت و در سال ۱۳۹۴ به حدود ۲۵ درصد میزان سال ۱۳۹۰ رسید. این کاهش در شرایطی رقم خورد که درآمدهای صادراتی برای یک دوره طولانی نسبتا ۱۵ ساله، تا بیش از چهار برابر افزایش یافته بود.» به گفته نیلی در بررسی عملکرد اقتصادی دولت بر اساس این دو شاخص، لازم است چندین موضوع بهمثابه یکلایه میانی نیز مورد توجه و بررسی قرار گیرد تا بتوان به یک ارزیابی جامع و عمیق رسید. این موضوعات عبارتند از عدم قطعیتها یا شرایط بیرونی، پویایی تحولات درونی اقتصاد، منابع در دسترس و نقطه شروع اولیه دولت.
