حاج‌رضایی در گفت‌وگو با «فرهیختگان»: هیچ امیدی به نمایندگان ایران در آسیا ندارم
به گزارش «فرهیختگان»، خیلی وقت است که خبری از امیر حاج‌رضایی در رسانه‌ها نیست و تمایلی به صحبت درباره اتفاقات روز فوتبالی نشان نمی‌دهد. مدت‌هاست که فوتبال‌زده شده و اصلا دلش نمی‌خواهد درخصوص مسائل مستطیل سبز حرف بزند. تا جایی که می‌تواند از تماشای یک فوتبال 90 دقیقه‌ای فرار می‌کند و پاسخ خبرنگاران را با یک عذرخواهی می‌دهد و به مصاحبه تن نمی‌دهد اما بالاخره توانستیم او را متقاعد کنیم که برای یک خاطره‌بازی دیدارهای نمایندگان کشورمان در لیگ قهرمانان آسیا را برای‌مان تحلیل کند. بعد از مدت‌ها می‌توانید دیدگاه این کارشناس فوتبالی را در قالب گفت‌وگو با «فرهیختگان» در ادامه بخوانید.
تیم‌های ما در رقابت‌های آسیایی نتایج نسبتا بدی کسب کردند و به‌جز استقلال که امشب بازی دارد باقی تیم‌های ایرانی 2 بازی را پشت‌سر گذاشته‌اند و فقط پرسپولیس توانسته نتیجه بگیرد.
من هم مثل همه از نتایج ضعیف تیم‌های ایرانی در بازی‌های برون‌مرزی ناراحت می‌شوم اما متعجب نه! شما وقتی روی شاخه نازک و شکسته درخت می‌نشینید مشخص است که خیلی زود سقوط می‌کنید. ما در فوتبال ایران از زمانی که فصل نقل‌وانتقالات شروع می‌شود تا زمان پایان لیگ، مشکلات عدیده‌ای را می‌بینیم و این مشکلات در نتایج تیم‌های ما تاثیرگذار است و البته جدا از این موارد عوامل بیرونی هم روی نتایج تیم‌ها تاثیر می‌گذارد که بازکردن این موضوع در حوصله این گفت‌وگوی ما نمی‌گنجد. ما زمانی که در کلاس مدرسان خارجی می‌نشستیم به 3 اصل بسیار اصرار داشتند؛ مدیریت، برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری. شما فکر می‌کنید کدام‌یک از باشگاه‌ها در فوتبال ما این 3 فاکتور را با هم دارند؟
قطعا با توجه به مشکلات مالی و مدیریتی تقریبا هیچ باشگاهی.
شما مدیریت در فوتبال ما را نگاه کنید، چه در بحث ملی و چه باشگاهی چند مدیر خوب و سالم داریم؟ البته نمی‌خواهم به یک‌عده محدود که مدیریت بلدند و اهداف مثبت در سر دارند توهینی کرده باشم اما واقعا کدام تیم در دنیا را سراغ دارید که در یک فصل 5 سرمربی عوض کند؟ این کار را آقای حمیداوی در تیم شهرخودرو انجام داد و نتیجه‌اش هم می‌شود همین نتایجی که در آسیا کسب کرده‌اند. 4 بازی، 4 باخت، 7 گل خورده و بدون حتی یک گل زده! یا چرا راه دور برویم. من معتقدم وقتی استقلال و پرسپولیس سرحال باشند حال فوتبال مملکت خوب است. هم تیم‌ملی قوی داریم و هم تماشاگران با فوتبال آشتی می‌کنند. چرا هر چندماه یک‌بار مدیران این 2 تیم را زیرورو می‌کنند و نمی‌گذارند ثبات در این 2 تیم مطرح پایتخت وجود داشته باشد؟ البته از این مدیران هم که هرچه بگویم کم است و واقعا نمی‌دانم کدام حرف‌شان راست است و کدام‌شان دروغ!
پرسپولیس با کلی تغییر پا به این مسابقات گذاشت اما در این 2 بازی اول مقابل صدرنشین گروه نتایج بدی کسب نکرد.
پرسپولیس نان سنگ‌‌بنایی را می‌خورد که برانکو آن را گذاشته است. یک مطلب چند روز پیش خواندم که نوشته بود این پرسپولیس شش‌دانگ، 2 دانگش برای برانکو، 2 دانگش برای کالدرون و 2 دانگش برای گل‌محمدی است اما واقعا اگر ورثه هم بود این پرسپولیس را به این شکل تقسیم نمی‌کرد. من متاسفم کسی مثل برانکو که برای این تیم آن همه جام آورد و از آن مهم‌تر این تیم را تا فینال آسیا برد و سبب شد کلی از بزرگان آسیا و جهان به ایران بیایند، هنوز دستمزدش را از مدیران این تیم نگرفته است و باید همچنان دنبال پولش بدود! او پایه پرسپولیس مدرن را بنا کرد و البته کالدرون هم با تیم او نتایج خوبی گرفت و حالا هم می‌بینیم گل‌محمدی که یک مربی آینده‌دار است برای چهارمین‌بار با این پرسپولیس قهرمان می‌شود. اینها همه‌اش به ریشه پرسپولیس ربط دارد. خدا جعفر کاشانی را رحمت کند که تصمیمات اساسی برای این باشگاه در هیات‌مدیره گرفت تا پرسپولیس تا همین امروز هم از پس‌اندازش خرج کند و بخورد. فقط خدا کند که این پس‌انداز به این زودی‌ها تمام نشود.
حضور مربیان بی‌تجربه و جوان هم تا حدودی باعث افت شهرخودرو و سپاهان شد. به‌نظر شما مدیران ما با این تصمیم آینده مربیگری رحمتی و نویدکیا را نسوزاندند؟
من بازی‌های شهرخودرو و سپاهان را دیدم. اصلا خوب نبودند و شرایط خیلی بدی داشتند. هرچند برای قضاوت آنها باید تا شروع لیگ برتر صبر کنیم، چراکه بازی‌های آسیایی ملاک درستی برای سنجش این مربیان و تیم‌هایشان نیست اما چندی‌پیش که دیدم بوناچیچ روی نیمکت ذوب نشسته و می‌دانم که این آدم عصبی نه علم دارد و نه اخلاق و با فشار دلال‌ها از جیب باشگاه‌های ما پول می‌برد، از دیدن مربیان جوان وطنی روی نیمکت تیم‌ها خوشحال می‌شوم. من قبول دارم که مربی جوان هم باید تجربه داشته باشد و آسیا جای کسب این تجربه نیست. درواقع مدیران ما کار اشتباهی نکرده‌اند که نیمکت تیم‌هایشان را جوان کرده‌اند اما در انتخاب زمان دقت لازم را به خرج نداده‌اند. شما در انگلیس نیمکت منچستر و چلسی را نگاه کنید، سولشایر و لمپارد جوان را روی نیمکت نشانده‌اند ولی تفاوت آنها با رحمتی و نویدکیا این است که آنها لیگ‌های بزرگ و بازی‌های بزرگ را تجربه کرده‌اند و برای مربیگری آمادگی دارند؛ اما برای مربیان جوان ایرانی بازی‌های برون‌مرزی زمان خوبی برای آغاز فعالیت‌شان نیست.
پیش‌بینی شما از نمایش استقلال چگونه است. آنها می‌توانند از اعتبار فوتبال ایران دفاع کنند؟
به‌نظر من از استقلال هم بوی خوبی به مشام نمی‌رسد و مدیران این تیم هم مدت‌هاست تمرکز کادرفنی، بازیکنان و هواداران را با بردن نام استرا برهم زده‌اند. واقعا از نمایندگان ایرانی هیچ انتظاری ندارم و دلیلش هم مواردی است که پیش از این اشاره کرده‌ام.
منظور همان بحث مدیریت و... .
بله، من 65 سال با فوتبال زندگی کرده‌ام و تقریبا همه آدم‌های فوتبال را می‌شناسم اما باور کنید همین الان 80 درصد این افراد را که در باشگاه‌ها مدیر هستند نمی‌شناسم. نه اینکه بگویم باید مدیر فوتبالی باشد، من می‌گویم مدیر باشد اصلا فوتبالی هم نباشد. وقتی یک مدیر می‌بیند باشگاهش به زمین و زمان بدهکار است و یک‌ریال هم پول در باشگاه نیست با اتکا به توانایی‌هایش پا به باشگاه می‌گذارد. ولی اگر آمد و بهانه آورد و کاری نکرد باید تحقیق کرد و دید چه مسائلی پشت‌پرده وجود دارد!
* نویسنده: آرش محمدی، روزنامه‌نگار
مطالب پیشنهادی
