به گزارش «فرهیختگان»، برای الکساندر نوری حضور در وردربرمن شاید بهترین انتخاب ممکن بود. او که در دوران فوتبالش یک هافبک تهاجمی بود در 15 سالگی راهی تیم جوانان این باشگاه شد و توانست پیشرفت خوبی در این تیم داشته باشد. 4 سال بعد او به تیم دوم باشگاه راه یافت. اگرچه به عضویت تیم اصلی هم درآمد اما هیچ‌گاه فرصت بازی برای آنها را پیدا نکرد و پس از چند انتقال قرضی نهایتا از این تیم جدا شد. پس از حضور در دسته‌های پایین‌تر او در 32 سالگی به این نتیجه رسید که بهتر است بازی کردن را رها کرده و وارد دنیای مربیگری شود. اولدنبرگ که آخرین تیم باشگاهی او در دسته چهارم بود، نخستین تجربه مربیگری‌اش در سال 2013 بود. نوری در این تیم نیمه‌آماتور نتایج خوبی گرفت و نشان داد که در مربیگری موفق‌تر از دوران فوتبالش است.

در سال 2014 او به جمع کادر فنی وردربرمن اضافه شد و رابط مربیان تیم اصلی و ذخیره‌های باشگاه بود. چند ماه بعد رابین دات از مربیگری برمن اخراج شد و ویکتور اسکریپنیک که تا آن زمان هدایت تیم ذخیره‌ها را برعهده داشت جای او را گرفت.

مدیران باشگاه به نوری پیشنهاد مربیگری تیم زیر 23 ساله‌ها را دادند که با پاسخ مثبت این مربی ایرانی‌الاصل همراه بود. او دو سال هدایت این تیم را برعهده داشت تا اینکه نتایج ضعیف تیم در بوندس‌لیگا به برکناری سرمربی تیم منجر شد و سران باشگاه این بار نوری را روی نیمکت تیم اصلی نشاندند. او که در آن زمان 37 ساله بود به‌عنوان مربی موقت مشغول به کار شد و تیم را در شرایطی در اختیار گرفت که پس از شکست 4 بر یک خانگی برابر مونشن‌گلادباخ، آنها به خوبی خطر سقوط به دسته پایین‌تر را حس می‌کردند. فرانک باومن، مدیر ورزشی آن زمان باشگاه در پاسخ به خبرنگاران که پرسیده بودند نوری تا چه مدت قرار است روی نیمکت این تیم بنشیند، گفته بود: «این به عملکرد الکس بستگی دارد.» طی 8 ماه نوری توانست تیم را از بحران خارج کند و باشگاه هم که از عملکردش راضی بود برای یک فصل دیگر قرارداد او را تمدید کرد. نوری در شرایطی هدایت تیم را برعهده گرفت که نفرات تاثیرگذاری چون کلودیو پیزارو و مکس کروزه در فاز تهاجمی مصدوم بودند و آرون یوهانسون، دیگر مهاجم تیم نیز آمادگی مناسبی نداشت و در گلزنی ناکام بود. او هم تصمیم گرفت دست به ریسک بزند و عثمان مانه را از تیم جوانان به ترکیب تیمش اضافه کرد. اعتماد او به این مهاجم گامبیایی جواب داد و تیم با چند نتیجه خوب توانست از شرایط بد ابتدای فصل فاصله بگیرد.

او همچنین تصمیم گرفت از تعطیلات زمستانی استفاده کرده و خط دفاعی تیمش را بازسازی کند. دفاع سه نفره تاکتیک جدید نوری برای وردربرمن بود تا بتواند به خوبی از تمام داشته‌هایش در زمین استفاده کند. اما شروع دوباره مسابقات با 4 شکست پیاپی برای تیم همراه بود که به نظر می‌رسید حاصل تغییرات این سرمربی جوان است. نوری به کارش اطمینان داشت و درنهایت پافشاری او روی تصمیماتش باعث شد در 11 بازی بعدی شاگردانش بدون شکست به کار خود ادامه دهند و در این مدت نیز 6 پله در جدول صعود کردند.

کمک به پیشرفت ستاره بایرن

یکی از بهترین‌های تیم او در آن فصل سرژ گنابری، ستاره کنونی بایرن مونیخ بود که پس از دورانی ناامیدکننده در آرسنال و وست‌بروویچ به بوندس‌لیگا برگشته بود تا استعدادش را نشان دهد. نوری جواب اعتماد به مهاجم جوان تیمش را گرفت و گنابری در 27 بازی این تیم در طول فصل 11 گل به ثمر رساند و در پایان همان فصل راهی بایرن مونیخ شد.

مکس کروزه و توماس دلانی دیگر بازیکنانی بودند که تحت هدایت او توانستند در این تیم پیشرفت خوبی داشته باشند و عملکرد فردی مناسبی ارائه دادند. نوری همچنین در شناخت توانایی و استعداد بازیکنان نیز تبحر خوبی دارد. ماکسی‌میلیان اگستین به‌عنوان یک هافبک تهاجمی راهی این باشگاه شد و گفته می‌شد آینده درخشانی در پیش دارد، اما نوری از او در پست هافبک میانی و دفاعی استفاده کرد و نتیجه خوبی گرفت. در پایان فصل تیم او در رتبه هشتم قرار گرفت و مدیران باشگاه نیز تصمیم گرفتند به همکاری با او برای فصل بعد هم ادامه دهند اما با شروع فصل جدید و کسب چند نتیجه ضعیف ازجمله 13 بازی بدون برد، نوری از سمتش کنار رفت.

یک سال بعد او با قراردادی دوساله هدایت اینگولشتات در دسته دو را برعهده گرفت اما حضور او روی نیمکت این تیم نیز دوام زیادی نداشت و دو ماه بعد بدون کسب پیروزی در این تیم از سمتش برکنار شد. نوری در اوایل فصل بعد به‌عنوان دستیار یورگن کلینزمن راهی هرتابرلین شد، اما تنها با گذشت 10 هفته از همکاری آنها در این تیم، کلینزمن ناگهان تصمیم گرفت که از این تیم جدا شود و نوری به‌عنوان سرمربی موقت در این تیم مشغول به‌کار شد. این بار اما برخلاف دوران حضور در برمن عمر حضورش در بوندس‌لیگا کوتاه بود و پیش از پایان فصل جای خود را به برونو لابادیا داد.

 * نویسنده: سیامک خاجی، روزنامه‌نگار