پلنگ ایرانی از گونههایی است که براساس فهرست اتحادیه بینالمللی حفاظت از محیطزیست «آییوسیان»، در معرض خطر انقراض قرار دارد، به همین منظور سال گذشته برنامه ملی جامعی بهمنظور حفاظت و مدیریت پلنگ ایرانی، تکمیل و توسط مقام عالی سازمان حفاظت محیطزیست ابلاغ شده اما مدیرعامل موسسه تخصصی مطالعات پلنگ آسیایی و مجری تهیه و تدوین برنامه ملی پلنگ ایرانی معتقد است تداوم شرایط فعلی و عدم رسیدگی به فوریتهای حفاظتی پلنگ ایرانی، منجر به کاهش شدید پراکنش آن در کشور خواهد شد و پیشرفت برنامه جامع طی سال اول اجرای آن یعنی سال 1395، بالاخص در رابطه با موضوع زیستگاههای کلیدی یا دارای شرایط بحرانی، نامحسوس بوده است. آرزو صانعی درباره جزئیات این موضوع به «مهر» میگوید: «تخمین زده میشود وسعتی قریب به 500درصد از مناطق زیست پلنگ ایرانی در کشور، در آستانه از دست دادن شرایط لازم برای زیست این زیرگونه هستند. در صورت عدم رسیدگی فوری به ضرورتهای حفاظتی پلنگ، عواقب جبران ناپذیری متوجه بقای این گونه در ایران خواهد بود.»
او افزود: «در حالی که در شرایط حاضر وضعیت این گونه در ایران قابل مدیریت است، با از دست دادن زمان برای رسیدگی به ضرورتها و اولویتهای حفاظتی، گزینههای مدیریتی و اثربخشی اقدامات حفاظتی این گونه نیز محدودتر خواهد شد.» مجری تهیه و تدوین برنامه ملی پلنگ ایرانی تاکید کرد: «بسیاری از اقدامات حائز اولویت و فوری، حتی پیش از تامین بودجه مربوط به اجرای مفاد برنامه ملی، امکان اجرا با بهرهگیری از ظرفیتهای موجود را داشتهاند. با توجه به تجربه تلخ ایران درخصوص از دست دادن دوگونه تکرارنشدنی از سرمایههای ملی، یعنی شیر ایرانی و ببر هیرکانی، همچنین پیشرفت دانش و روشهای علمی و اطلاعات امروز ما از وضعیت پلنگ ایرانی و ضرورتهای حفاظتی آن، روند نزولی وضعیت این گونه بهعنوان آخرین بازمانده جنس پانترا در ایران قابل توجیه نخواهد بود.»
صانعی افزود: «از دست دادن گسترههای زیستگاهی به دلایل مختلف، مشخصا و به طرق مختلف روی جمعیت اثر میگذارند و در همین راستا، اقدامات هدفمندی برای رسیدگی به موضوعات زیستگاهها بهویژه زیستگاههای کلیدی یا دارای شرایط بحرانی در گستره وسیع کنونی پراکنش پلنگ در ایران، در برنامه ملی حفاظت و مدیریت پلنگ ایرانی در نظر گرفته شده است که اجرای آنها در ابتدای امر نیازمند تصمیمات جدی سازمان حفاظت محیطزیست در ارتباط با بهبود وضعیت این گونه در کشور است.»