به گزارش «فرهیختگان»،  بیست‌وچهارمین دوره مسابقه‌های دوومیدانی قهرمانی باشگاه‌های کشور با مقام سومی تیم دانشگاه آزاد اسلامی آقایان و نایب‌قهرمانی بانوان تیم دانشگاه آزاد اسلامی به پایان رسید تا ایمان روغنی اولین تجربه سرمربیگری‌اش با تیم دانشگاه آزاد اسلامی آقایان را با اتفاقی خوش آغاز کند. تیم آقایان که سال گذشته توفیق چندانی در این مسابقات به‌دست نیاورده بود امسال اولین مرحله لیگ را در ورزشگاه آفتاب انقلاب تهران با پیشرفت چشمگیری به پایان رساند تا همین بهانه‌ای باشد برای گفت‌وگو با رکورددار سابق دوومیدانی کشور که این روزها در قامت سرمربی کنار ورزشکاران دوومیدانی ایستاده است. گفت‌وگوی «فرهیختگان» با ایمان روغنی را می‌خوانید.

کرونا تاثیری روی رکوردها و تمرین بچه‌ها داشت؟

ورزشکاران در دوومیدانی به صورت انفرادی با مربی شخصی در شهر خودشان تمرین می‌کنند و برای مسابقات لیگ هم یکی دو روز قبل به تهران می‌آیند تا بعد از جمع‌بندی اسامی را رد کنیم. در شرایط کرونا که پیست‌های تخصصی تعطیل بود برای شهرستانی‌ها شاید راحت‌تر بود چون خارج از شهر تمرین می‌کردند ولی برای بچه‌های تهران شرایط سخت‌تر بود چون هم پارک‌ها تعطیل بود و هم پیست دوومیدانی ولی فدراسیون بعد از 9 ماه تعطیلی لیگ را برگزار کرد که یک مقدار شرایط با گذشته متفاوت بود و تمام ورزشکاران از آمادگی خارج شده بودند. البته به نظر من با این اوضاع باز هم شرایط خوب بود و به نظرم مرحله دوم و سوم رکوردها خیلی بهتر می‌شود، در مرحله اول هم رکوردهای خوب داشتیم به‌طور کل نسبت به شرایط کرونا این رکوردها قابل قبول است.

تیم دانشگاه با توجه به شرایط کرونا باز هم رکوردهای خوبی داشت.

بله، بچه‌ها خوب بودند، ما از تجربه تیم بانوان که همسر من سرمربی‌شان است استفاده کردیم و به جای اینکه ملاک را حضور بازیکنان اسم و رسم‌دار بگذاریم از افراد آماده‌تر که در آخرین مرحله و جایزه بزرگ یک ماه پیش شرکت کرده بودند در تیم استفاده کردیم و خدا را شکر این روش جواب داد و تمام بچه‌هایی که در تیم بودند خیلی باقدرت ظاهر شدن. آسیب‌دیدگی نداشتند و اگر ما در سه ماده هم بدشانسی نمی‌آوردیم شرایط خیلی بهتر بود، مثلا جلیل خلیلی در 3000 متر مانع در متراژهای آخر با اینکه اول بود پایش به مانع گرفت و زمین خورد و متاسفانه همین باعث آسیب‌دیدگی و سوم شدن او شد ولی اگر این اتفاق نمی‌افتد باز هم طلا می‌گرفت. بعضی از تیم‌ها به اسم و رسم بازیکن‌ها توجه کرده بودند و از آمادگی بچه‌ها خبر نداشتند که همین باعث شد بعضی‌ها آسیب‌دیدگی داشته باشند و بعضی‌ها هم نتوانستند شرکت کنند. در کل خیلی خوب بود، 4 طلا، 5 نقره و 6 برنز گرفتیم و تیم‌های دیگر باورشان نمی‌شد تیم دانشگاه آزاد اسلامی چنین عملکردی داشته باشد.

مرحله بعدی مسابقات چه زمانی است؟

مرحله دوم لیگ آقایان 28 و 29 شهریورماه است و مرحله سوم اواسط مهرماه خواهد بود و طی حدود 45 روز به پایان می‌رسد.

این زمان بین مراحل به نفع آمادگی بچه‌ها هم هست؟

بله، صددرصد. اگر کرونا نبود لیگ باید الان تمام می‌شد تا برای مسابقات داخل سالن آماده می‌شدیم و در همه دنیا همین است. ولی به خاطر کرونا مسابقات دیر شروع شد و به همین خاطر به فاصله دو هفته برگزار می‌کنند تا به هوای سرد نرسیم و تیم‌هایی که آماده‌اند به نفع‌شان است.

بعد از این مسابقات چه رقابتی در پیش است؟

بستگی به شرایط کرونا دارد، ممکن است با تصمیم فدراسیون اردوهای تیم ملی برگزار شود یا اگر بخواهند در مسابقات برون‌مرزی شرکت کنند چراکه بچه‌هایی که امید به المپیک دارند فدراسیون باید شرایط ویژه‌ای برایشان مهیا کند که بتوانند در مسابقات برون‌مرزی برای به‌دست آوردن ورودی المپیک شرکت کنند و این بستگی به شرایط فدراسیون دارد ولی در حالت عادی هر ساله باید منتظر مسابقات داخل سالن ماند که دی‌ماه برگزار می‌شود.

شما فقط مربیگری می‌کنید؟

با اینکه در سه ماده 4 در 100 متر، 4 در 400 متر بزرگسالان و 200 متر ایران رکورددار بودم با توجه به شرایطی که پیش آمد، ورزش را خیلی زود حدود 26 سالگی کنار گذاشتم و از آن موقع مربیگری می‌کنم ولی از نظر تیم‌داری این اولین سالی است که به‌عنوان سرمربی در خدمت یک تیم هستم و خدا را شکر در اولین مرحله هم خیلی خوب بودیم.

سطح لیگ چطور بود؟

سطح مسابقات خیلی خوب بود، اکثر ورزشکاران حرفه‌ای و قهرمان‌ها به جز حسن تفتیان که در مسابقات برون‌مرزی فرانسه شرکت کرده بود و به این رقابت‌ها نمی‌رسید و احسان حدادی هم که سال هاست در لیگ به خاطر بحث قراردادهایش شرکت نمی‌کند، در این مسابقات حضور داشتند. در بعضی ماده‌ها رکوردهای خیلی خوبی بود، مثلا در 400 متر و 400 متر با مانع رکوردها خیلی خوب بود. در پرتاب نیزه و پرش نیزه هم ما خوب بودیم و در کل سطح مسابقات نسبت به اینکه 9 ماه از شرایط مسابقات دور بودند خیلی خوب بود. جالب است که تیم دانشگاه آزاد اسلامی سال گذشته تیم‌داری کرده بود و خیلی پشتوانه خوبی نداشت و در مجموع سه مرحله 196 امتیاز کسب کرده بود ولی امسال فقط در مرحله اول 168 امتیاز آوردیم که این نشان می‌دهد بچه‌ها چقدر قوی شرکت کردند. باید از همسرم برای این اتفاق خوب هم تشکر کنم چراکه 5 سال است با تیم دانشگاه آزاد اسلامی قهرمان می‌شود و من خیلی از تجربیات او برای این رقابت‌ها کمک گرفتم که نتیجه هم داشت.

ورزشکاران دوومیدانی خوب فعالیت می‌کنند ولی از بی‌توجهی مسئولان گلایه زیادی دارند، الان وضعیت چطور شده؟

خیلی نمی‌شود به فدراسیون مربوط دانست، این دیدی است که خود جامعه و خود وزارت ورزش به دوومیدانی دارد، در کشورهای پیشرفته دوومیدانی ورزش اول‌شان است و تمام کشورهایی که دوومیدانی قوی دارند، ورزش قوی هم دارند. رشته‌های انفرادی مثل دوومیدانی، شنا، ژیمناستیک که بسیار مدال‌آور است مورد توجه کشورهای قدرتمند در ورزش است ولی در کشور ما این دید بیشتر روی فوتبال، تا حدود بسکتبال و کشتی است و این دید به نظر من از بالا ایراد دارد. فدراسیون با سرپرست مدیریت می‌شود که در این مدت آقای مبینی خیلی تلاش کردند این مسابقات برگزار شود و به بچه‌ها هم طی این مدت خیلی کمک کرده‌اند ولی اتفاقی که در 4 سال گذشته افتاد خیلی از قهرمان‌های ما به خاطر بی‌مهری‌ها و عدم توانایی مدیریت شاید خداحافظی کردند و از دوومیدانی زده شدند. فدراسیون شاید مربی خوبی برای بازیکنان جذب نکرد. باید قبول کنیم در بعضی از ماده‌ها باید مربی خارجی برای کمک به بچه‌ها بیاید که شاید شرایط مالی اجازه نداده است ولی در 4 سال گذشته این ماجراها به اوج رسید اما الان به نظر اوضاع بهتر شده و امیدوارم زودتر انتخابات فدراسیون برگزار شود و تیمی شایسته به این رشته کمک کند تا دوومیدانی به روز‌های اوجش برگردد.

* نویسنده: نسیم شیرازی، روزنامه‌نگار