کاریکاتوریست فرانسوی که با نام مستعار از هولوکاست کشید

به گزارش «فرهیختگان»، کاریکاتورهایش تا به‌حال برنده بیش از 50 جشنواره بین‌المللی و ملی بوده و اسمش در دنیای کاریکاتور شناخته شده است. او حرف‌های جالبی از تناقض رفتاری و گفتاری غربی‌ها در مواجهه با آزادی بیان دارد. به‌سراغش رفتیم تا برایمان از دنیای کاریکاتور و رفتار غربی‌ها در مقابل کاریکاتورهایش بگوید.سوال اول را از جشنواره هولوکاست می‌پرسم و می‌گوید: «در دوره دوم جشنواره هولوکاست شرکت کردم. در بخش چهره شرکت کردم. حرف ما در این جشنواره این بود که چرا تاوان هولوکاست را که چندین‌سال پیش اتفاق افتاده است باید مردم یک کشور دیگر پس بدهند. مردم بی‌گناه فلسطین را می‌کشند و حق یک‌سری را پایمال می‌کنند. طرحی که در این جشنواره کشیدم طرح نتانیاهو بود که یک تمساح دور گردنش چنبره زده و هر دوی آنها درحال اشک ریختن هستند و در دهان تمساح هم پرچم فلسطین است. کنایه به اشک تمساح ریختن است و اینکه این آدم درحال مظلوم‌نمایی است درحالی که خودش فجیع‌ترین اتفاق را رقم زده است. من این کاریکاتور را کشیدم و بعد از آن بسیار مورد هجمه قرار گرفتم. صهیونیست‌ها، اقدامات زیادی انجام داد تا کسانی را که در این جشنواره حضور داشتند و حتی بانی برگزاری بودند تحریم کنند و نامه به سازمان‌ملل نوشتند که جلوی برگزاری این جشنواره را بگیرید. آمریکا فشار آورد و حتی جان کری درمورد این جشنواره صحبت و آن را محکوم کرد. جوری جو را برای برگزاری این جشنواره سنگین کردند که یادم می‌آید برخی از کاریکاتوریست‌هایی که در این جشنواره شرکت کرده بودند، ترسیدند.مثلا فرانسه قوانین سفت و سختی برای کسانی دارد که بخواهند درمورد هولوکاست، بنویسند یا طرحی بزنند.

جالب است بدانید یکی از کسانی که در جشنواره ما شرکت کرده بود و حتی برنده هم شد از فرانسه بود اما چون می‌ترسید با اسم مستعار شرکت کرد. یعنی حتی با اسم خودش نتوانست شرکت کند.برای من هم مشکلات زیادی ایجاد شد. در همه رسانه‌های صهیونیستی همان کارم را به‌عنوان جشنواره هولوکاست ایران کار کردند. آنجا بود که یک‌سری محدودیت‌ها را برایمان ایجاد کردند چون در این جشنواره شرکت کردیم. ما خیلی در چارچوب اخلاق در طرح‌هایمان کسانی را که بانیان اشغال فلسطین هستند، نشان دادیم و این مساله در همه دنیا رسم است. اما خب اینها اجازه نمی‌دهند که طرح‌شان کشیده شود. صهینونیست‌‌ها آنقدر جوسازی انجام دادند تا این جشنواره را به یهودستیزی ربط دهند درحالی که این مساله نبود.»

از او درمورد تاثیرگذاری کشیدن این طرح در بعد بین‌المللی کارهایش می‌پرسم و می‌گوید: «من قبل از این اتفاق هم جوایز زیادی گرفته بودم و شناخته‌شده بودم. اما بازتاب این اتفاق دوگونه بود. کاریکاتوریست‌های خارجی که از این کار استقبال کردند و بارها کار را در همه‌جا پخش کردند و آن را به‌عنوان یک نمونه اصلی از طراحی یک کاریکاتور مثال می‌زدند. چندوقت پیش من با همین کار در جشنواره سوریه هم جایزه بردم. ولی بازتاب دیگر این کار بین کاریکاتوریست‌های ایرانی‌ای بود که در داخل ایران فعالیت نمی‌کنند و خارج‌نشین هستند و موضع این افراد مشخص است. ما زمانی یک نمایشگاهی داشتیم و از کاریکاتوریست‌های دنیا برای بازدید از این نمایشگاه دعوت کردیم. اینها هم به پاس رفاقتی که با ما داشتند کارهایشان را فرستادند و خیلی جالب است که همین کاریکاتوریست‌های ایرانی خارج‌نشین برای ما جوسازی کردند و می‌گفتند نباید به اینها کار برای نمایشگاه فرستاد و نمی‌خواستند که نمایشگاه برگزار شود. خدا را شکر در همان زمان جیسون سیلر، کاریکاتوریستی که در مجله تایمز فعالیت می‌کند و به غیر از آن در بیشتر مجلات آمریکا فعالیت دارد در این نمایشگاه شرکت کرد و در صفحات مجازی‌اش پست گذاشت و می‌گفت افتخار می‌کنم که کارهایم برای اولین‌بار در ایران منتشر می‌شود. این مساله تاثیر منفی در عملکرد بنده نداشت.»

از فروغی درباره تناقض‌های آزادی بیان غربی‌ها می‌پرسم، او می‌گوید: «شاید مثالی که بخواهم بزنم برای این مساله به کاریکاتوری برمی‌گردد که سال گذشته در مجله نیویورک‌تایمز منتشر شد. این کاریکاتور توسط آنتونیو آنتونس، کاریکاتوریست پرتغالی کشیده شد که ترامپ را به حالت یک نابینا طراحی کرده بود که یک قلاده سگی را در دست دارد و سگش به شکل بنیامین نتانیاهو بود. این کاریکاتور وقتی چاپ شد در شماره بعد نیویورک‌تایمز اعلام کرد ما دیگر از این به بعد هیچ کاریکاتوری منتشر نمی‌کنیم و این نشان می‌دهد که چقدر لابی صهیونیستی برای این مسائل قوی است. این نشریه‌ای که آنقدر ادعای آزادی بیان دارد اما بازهم در مقابل این مسائل کوتاه می‌آید و بسیاری از کاریکاتوریست‌های دنیا به این مساله معترض شدند و این مساله نشان می‌دهد اینها در یک‌سری موضوعات خاص آزادی بیان‌شان متفاوت می‌شود و دیگر آن ادعاها را ندارند. خیلی از کاریکاتوریست‌ها را می‌دانم که بایکوت کردند و دیگر اجازه نمی‌دهند آن فرد کار کند. اما اینها این مسائل را هم برنمی‌تابند و در آزادی بیان به‌دنبال این هستند که چیزی را بگویید که ما می‌خواهیم.»