

به گفته مسئولان بیمارستان فیروزگر مرگ این شاعر شنبه 27 فروردین ماه اتفاق افتاده است که دیروز خبرش رسانهای شد. منشیزاده متولد جیرفت کرمان در سال ۱۳۱۷ است. او بعد از طی دوره تحصیلات ابتدایی و دبیرستانی در زادگاه، عازم تهران شد و از دانشکده حقوق، در رشته اقتصاد لیسانس گرفت. بعد از آن به آمریکا رفت و در آنجا در رشته ریاضیات و فیزیک اتمی تحصیل کرد و با بازگشت به ایران در سازمان برنامه و بودجه در بخش انرژی اتمی بهعنوان کارشناس مشغول کار شد. همزمان نیز در دانشگاه هنر به تدریس جامعهشناسی هنر پرداخت. بهخاطر بهکار بردن اعداد و نشانههای ریاضی در شعرهایش به «شاعر ریاضی» معروف شد. او شاخه ویژه شعر ریاضی را در دهه پنجاه ابداع کرد و با استفاده از اعداد، مفاهیم ریاضی و فرمولهای فیزیکی شعرهایی سرود که در آن روزگار با واکنشهای زیادی روبهرو شد. از این نمونه است: «رها کن تربیع دایره را/ و تثلیث زاویه را/چه کسی میداند جذر صفر/بینهایت است/یا صفر؟» نمونه دیگری از این دست شعرهای منشیزاده: «شبهای پاییز/که برگهای معلّق/ در ماهتاب/ شنا میکردند/ من آسمان را/ به تماشا مینشستم/ دلم میخواست چندان عدد یاد بگیرم/ تا همه ستارهها را/ شماره کنم... » منشیزاده سبک شعری دیگری را هم رواج داد که «شعر رنگ» نام گرفت. او در این نوع شعریاش با توجه به حالتپذیری رنگها و رنگپذیری حالتها به خلق تصویرهای رنگی پرداخت. این ابداعات منشیزاده در مسیر اصلی شعر نیمایی انجام شد. شاعر در بستر و روند کاریاش، زبان خاص و نگاه ویژه و گرایش خودش را داشت که شعرش را از هویتی منحصربهفرد برخوردار کرد.
نمونهای دیگر از شعر منشیزاده: «بعد از تو/ بعد از تو هیچ کسی/ هیچکس نبود/ بعد از تو آب دگر آبرو نداشت/ بعد از تو/ عطر سبز علف/ زرد مینمود/ بعد از تو/ ماه و ماهی و مهتاب و هر چه بود/ بعد از تو هر چه بود/ حدیث ملال بود/ بعد از تو من چه بگویم/ که چون گذشت/ بعد از تو/ هیچ کسی/ هیچ کس نبود.»
«سفرنامه مرد مالیخولیایی رنگپریده»، «یک شعر بلند»، «قرمزتر از سفید»، «گزیده اشعار» و کتاب «حافظ حافظ» از جمله آثار منتشر شده اوست. در پی درگذشت این شاعر و طنزپرداز خانوادهاش دنبال مجوز دفن او در قطعه هنرمندان است.
