ناصر ایمانی در گفت‌وگو با «فرهیختگان»:
به گزارش «فرهیختگان»، ناصر ایمانی، کارشناس مسائل سیاسی در گفت‌وگو با «فرهیختگان» ارزیابی خود درخصوص اظهارات اخیر پرویز فتاح، رئیس بنیاد مستضعفان که موجی از جنجال رسانهای درباره اراضی و املاک این بنیاد ایجاد کرد را بیان داشت.
وی در ابتدای بحث گفت: «از دیدگاه بنده آقای فتاح یک عمل جنجالی انجام داد و دلیل این جنجالی بودن نیز این بود که ایشان جامعه را در یک شوک رسانهای و تبلیغاتی فرو برد.»
ایمانی با بیان اینکه باید بررسی کنیم که آیا هدف آقای فتاح از چنین مصاحبه‌ای ایجاد شوک بوده یا به دلیل وضعیت روانی جامعه چنین شوکی به آن وارد شده است، افزود: «اگر هدف آقای فتاح ایجاد شوک بوده سوال این است که چرا وی تصمیم به چنین کاری در برنامه زنده رسانه ملی گرفته است.»
این کارشناس مسائل سیاسی با تاکید بر اینکه من هیچ‌گاه سعی ندارم نیت‌خوانی کنم و این برداشت که برخی معتقدند او چون می‌خواهد در انتخابات شرکت کند دست به چنین اقدامی زده است را قبول ندارم، یادآور شد: «چنین حرفی یک تهمت بزرگ به آقای فتاح که از افراد زحمتکش و مومن به نظام جمهوری اسلامی است، محسوب می‌شود.»
وی ادامه داد: «نمی‌توان گفت که آقای فتاح از منصب شغلی برای اهداف انتخاباتی استفاده کرده، بنابراین چنین گزینه‌ای مردود است اما همچنان سوال اصلی این است که چرا ایشان چنین روشی را برای بازپس‌گیری املاک بنیاد مستضعفان انتخاب کرد.»
ایمانی برهمین اساس اظهار داشت: «آنچه توسط آقای فتاح مطرح شد تایید نوعی فساد در درون حکومت بود؛ به این معنا که دستگاه‌های دولتی یا افرادی که مسئولیت‌های بزرگی در نظام داشته‌اند امکاناتی را از دولت و مجموعه حاکمیت گرفته و حاضر به بازگرداندن آن نیستند و این کلیت حرفی بود که آقای فتاح مطرح کرد.»
فتاح نظام را در بازپس‌گیری اموال خودش، مستاصل و درمانده نشان داد
این کارشناس مسائل سیاسی با بیان اینکه در چنین شرایطی فساد، امتیازی را به افراد و سازمان‌ها می‌دهد و قدرت این را نیز ندارد که این املاک را باز پس بگیرد، افزود: «به تعبیر دیگر آقای فتاح به‌نوعی نظام را برای بازپس‌گیری اموال خودش، مستاصل و درمانده نشان داد که به نظر می‌رسد ارائه چنین تصویری از نظام درست نیست.»
وی در همین زمینه گفت: «اگر ما فرض بگیریم که آقای فتاح به این نتیجه رسیده که هیچ راه‌حلی در درون حکومت وجود ندارد که بتواند اموال دولتی را پس بگیرد، آیا در این حالت نیز استفاده از جنجال رسانهای برای پیشبرد اهداف‌شان درست بوده است؟»
رسواکردن افراد و شخصیت‌ها آخرین راه هم نبود
ایمانی در ادامه با اشاره به نکته دیگری مبنی‌بر اینکه آیا بنیاد مستضعفان قدرت بازپس‌گیری اموال خود را نداشته است، تصریح کرد: «خوب است به این سوال نیز پاسخ دهیم که آیا آقای فتاح تمام راه‌حل‌های قانونی را پیموده و سپس به این نتیجه رسیده که هیچ اقدامی نمی‌توان برای بازپس‌گیری انجام داد به جز اینکه افراد و سازمان‌هایی که اموال را بازنمی‌گردانند رسوا کرد؟»
این کارشناس مسائل سیاسی یادآور شد: «آقای فتاح در گزارش خود مطلقا به اقداماتی که طی سال‌های گذشته برای بازپس‌گیری املاک بنیاد انجام شده، اشاره نکرد که از طرف مسئولان ذی‌ربط و مشخصا قوه قضائیه چه پیگیری‌هایی در این زمینه صورت گرفته است.»
به گفته وی آقای فتاح صرفا اعلام کرد که این اموال و املاک در اختیار فلان شخصیت‌ها و سازمان‌هاست و آنها نیز این اموال را بازنمی‌گردانند اما ایشان توضیح نداد که تاکنون چه اقداماتی برای بازپس‌گیری این املاک انجام شده است.
قوه‌قضائیه درصورت شکایت آقای فتاح درباره املاک مستضعفان سکوت نمی‌کرد
ایمانی تاکید کرد: «آقای فتاح باید توضیح می‌داد که چه اقداماتی را طی کرده‌اند که درنهایت بنیاد مستضعفان به بن‌بست رسیده و کار را به رسانه کشانده‌اند، درحالی‌که بنده در این زمینه تردید جدی دارم و تصور نمی‌کنم با وجود قوه قضائیه فعلی این نهاد برای بازپس‌گیری اموال مستضعفان ساکت بنشیند و تعلل کند.»
این کارشناس مسائل سیاسی با بیان اینکه حتما بنیاد مستضعفان باید اقداماتی انجام داده و به مرحله استیصال رسیده باشد، ادامه داد: «سوال این است اگر هرکدام از مسئولان در امور مختلف اعم از اینکه امکانات دولت دراختیار کسی است که آن را باز پس نداده است یا به بن‌بست رسیده است، آیا راه‌حل آن افشاگری در تلویزیون است؟»
اقدام فتاح مصداق رفتارهای تند رادیکالیسم است
«چنانچه فلان وزیر با رئیس‌جمهور به اختلافات جدی بخورند جای این اختلافات هنجارشکنی در رسانه ملی است؟ از این‌رو اقدام اخیر مصداق رفتارهای رادیکالیسم است، درحالی‌که مسئولان نباید درصورت بن‌بست دست به حرکات رادیکال و تند علیه بخش‌های دیگر حکومت بزنند.»
وی با بیان اینکه من فکر می‌کنم که باید در این روش‌ها تجدیدنظر جدی کرد، یادآور شد: «اگر حرکتی که آقای فتاح بنیان گذاشت ریشه‌یابی نشده و برخورد مناسب ذهنی و اقناعی درباره آن صورت نگیرد، می‌تواند به‌عنوان هنجاری تلقی شود که سایر مسئولان نیز در مواقع بن‌بست از آن استفاده کرده و در رسانه ملی دست به افشاگری علیه دیگران بزنند.»
مطالب پیشنهادی
