به گزارش «فرهیختگان»، حدودا دو سالی است که نرخ بهره حقیقی (نرخ سود بانکی–تورم) در کشور روند منفی را آغاز کرده و درحال‌حاضر به منفی‌ترین رقم سه دهه اخیر خود یعنی حدود منفی 15 تا 20درصد رسیده است. در چنین شرایطی به‌دلیل افزایش قیمتی که در کالا و خدمات مخصوصا کالا‌های سرمایه‏ای چون سهام، طلا، مسکن و... رخ داده، عمده مردم به‏سمت این بازارها رفته‌اند که بخشی از آنها را تولیدکنندگان در صنایع مختلف تشکیل می‌دهند. درواقع به‌دلیل آنکه بازده تولید از بازده فعالیت‏های اسمی پایین‏تر می‏آید دیگر کمتر کسی علاقه‏مند به فعالیت حقیقی است. این چرخه آنجایی آسیب‌پذیرتر می‌شود که در کشور ما ظرفیت‌های بسیار بالایی در صنایعی چون فلزات اساسی و محصولات شیمیایی وجود دارد که به‌طور میانگین ما را به‏لحاظ وجود منابع در صنایع مختلف در زمره 10 کشور برتر دنیا قرار می‏دهد. همین امر ضرورتی برای بازخوانی فعالیت‌های انجام‏شده در چند سال اخیر در این صنایع ایجاد می‌کند. در صنعت فولاد کشور ما با تولید 27 میلیون تن محصولات خام به رده دهم دنیا صعود کرده است و روند تولیدات محصولات پتروشیمی روند روبه‌رشدی را گزارش می‌کند. بررسی‌های بیشتر همچنین نشان می‌دهد که در هشت سال اخیر به جز در بخش آلومینیوم، در صنایع فولاد و مس و همچنین محصولات شیمیایی با وجود تحریم‌های ظالمانه روندهای مثبتی در تولید تجربه شده است. بنابراین با توجه به ظرفیت فوق‌العاده کشور در این صنایع لازم است پتانسیل‌های زیادی که در این مدت راهی بازارهای مخربی چون طلا، دلار و خودرو شده است، به‏سمت صنایعی که می‏توانیم دستی در آنها داشته باشیم، بازگردد. این مهم بدون اصلاح ساختار انگیزشی اقتصاد ایران که صدها مانع پیش‏پای بخش مولد گذاشته و بخش غیرمولد و سوداگر را پرسود و بدون ریسک کرده، امکان‌پذیر نیست.

    صعود صنعت فولاد ایران به رتبه 10 جهان

فولاد یکی از کالاهای اساسی و پرکاربرد در هرکشور است که می‌تواند به‌ویژه به توسعه کشورهای درحال توسعه کمک زیادی کند. این کالا بعد از نفت وگاز دومین کالای پرحجم تجارت جهانی را تشکیل می‌دهد و تعداد زیادی از صنایع پایه از قبیل حمل‌ونقل، ساختمان، ساخت ماشین‌آلات، معدن و دیگر صنایع مرتبط با تولید و انتقال انرژی، به صنعت فولاد وابسته هستند. از این رو بهبود و توسعه این صنعت از اهمیت ویژه‌ای در توسعه اقتصادی کشورها برخوردار است. درحال‌حاضر سالانه بیش از دو میلیارد و 200میلیون تن فولاد خام درجهان تولید می‌شود که 90 درصد از سطح تولید آن در سال 2000 بیشتر است. این رشد چشمگیر عمدتا به‌رشد تولید فولاد خام در چین که بزرگ‌ترین تولیدکننده فولاد در جهان است، مربوط می‌شود. کشور‌های ژاپن، آمریکا و هند در رتبه‌های بعدی بزرگ‌ترین تولیدکنندگان فولاد جهان قرار دارند و ایران با تولید سالانه 16 میلیون تن فولاد خام، در جایگاه دهم جهان است.

ایران به‌علت داشتن ذخایر سنگ آهن، منابع قابل‌توجه انرژی، بازار مصرف رو به رشد و نیروی کار نسبتا ارزان، نسبت به بسیاری از کشورهای صنعتی تولید‌کننده فولاد مانند آلمان، ژاپن و کره‌جنوبی مزیت نسبی مناسبی دارد، به‌همین‌دلیل این صنعت در کشور از پتانسیل خوبی برای رشد برخوردار است. براساس آمار‌های اعلامی از سوی انجمن فولاد کشور، در سال 1398 در حدود 27 میلیون تن فولاد میانی در کشور تولید شده است که در مقایسه با 24 میلیون در سال 1397، رشد 10 درصدی را نشان می‌دهد. فولاد خام همچنین در بررسی تاریخی هشت‌ساله خود روند رو به رشد خوبی را جز در سال 1394 دنبال کرده است، به‌طوری‌که در سال‌های 95، 96، 97 تولیدات 18، 21 و 24 میلیونی را ثبت و در هر سال جهش مناسبی را رقم زده است. بد‌ترین عملکرد کشور در این زمینه مربوط به سال 94 بوده که تولیدات فولاد خام در مقایسه با سال قبل خود در حدود 18 درصد کاهش داشته است. در سه‌ماهه نخست سال جاری هم با وجود شرایط خاص کرونایی تولید هفت میلیون تنی را ثبت کرده که درمقایسه با مدت مشابه سال 1398 رشد مناسب سه درصدی را تجربه کرده است.

    سرعت لاک‌پشتی در خروج از خام‌فروشی فولاد

وضعیت اما درمورد محصولات فولادی به‌خوبی تولیدات فولاد خام نبوده است. بررسی‌ها نشان می‌دهد تولیدات محصولات فولادی که شامل مقاطع طویل فولادی (میلگرد و تیرآهن) و مقاطع تخت فولادی (ورق گرم، ورق سرد و ورق پوشش‌دار) است، در هشت‌سال اخیر از سرعت مناسب تولیدات فولاد خام برخوردار نبوده است. براساس آمارها، تولیدات محصولات فولادی در سال 92 در حدود 16 میلیون تن بوده که این مقدار در سال 98 به 21 میلیون تن رسیده است. هرچند درمجموع تولیدات محصولات فولادی افزایشی بوده است، اما به‌طور مثال تولیدات تیرآهن که مستقیما استفاده از آن به‌رونق بخش ساخت‌وساز بستگی دارد در این سال‌ها روند نزولی را طی و از تولیدات دو میلیون تن در 1392 به یک میلیون و 100 هزار تن در 98 رسیده است. از طرف دیگر اما با افزایش سرعت تولیدات میلگرد، ورق سرد و ورق پوشش‌دار افزایش کلی در محصولات به‌وجودآمده است. در بررسی‌های سالیانه نیز مشاهده می‌شود که محصولات فولادی در سال 94 به‌دلیل وجود رکود سنگین اقتصادی بر صنایع کشور با کاهش منفی 27 درصدی تولیدات نسبت به سال 93 روبه‌رو بوده‌اند که البته با رونق نسبی بعضی صنایع در سال‌های 95 و 96 جبران شده و به‌ترتیب رشد خیره‌کننده 59 و 9 درصدی را در این سال‌ها نسبت به سال‌های قبل خود ثبت کرده‌اند. از سال 97 به بعد با وجود پتانسیل‌های بالای تولیدات محصولات فولادی در کشور و همچنین افزایش تولید فولاد خام به‌دلیل آغاز بحران اقتصادی تولیدات محصولات فولادی نیز با منفی سه‌درصد همراه بوده است. هرچند در سال 98 شاهد افزایش 6 درصدی تولیدات بوده‌ایم، اما همچنان پتانسیل‌های استفاده‌نشده‌ای در این بخش وجود دارد. این محصولات در فصل بهار سال‌جاری نیز رشد یک درصدی را در مشابه با سه‌ماهه نخست سال 1398 ثبت کرده‌اند که با توجه به وضعیت کرونایی قابل‌قبول است. علاوه‌بر اینها تولیدات آهن اسفنجی نیز درطول این سال‌ها صعودی بوده و هم‌اکنون در سطح 27 میلیون تن در سال قرار دارد. به هر نحو با توجه به بررسی‌های آماری و همچنین پتانسیل‌های موجود در کشور، ایران می‌تواند چه در زمینه‌های تولیدات فولاد خام و چه محصولات آن مانند جهش‌های سال 95 رشد‌های قابل ملاحظه‌ای را تجربه کند که در غیر این‌صورت با ادامه وضعیت اقتصادی کشور و همچنین سایه سنگین کرونا بر آن، می‌توان از احتمال کاهشی شدن تولیدات در این بخش صحبت کرد.

    سال 99؛ سال جبران 7 سال عقب‌ماندگی آلومینیوم

فلزات از آن دسته کالاهایی هستند که بدون آنها اقتصاد صنعتی مدرن نمی‌تواند وجود داشته باشد. به‌خصوص آهن و فولاد که دربسیاری از مکان‌ها کاربرد دارند و برای تامین نیازهای اساسی مانند مسکن و حمل‌ونقل نقشی کلیدی ایفا می‌کنند. اما علاوه‌بر آهن و فولاد که جزء فلزات اساسی آهنی هستند، فلزات اساسی غیرآهنی همچون آلومینیوم و مس قرار دارد که بعد از فولاد پرمصرف‌ترین فلزات جهان به‌حساب می‌آیند. بررسی آلومینیوم و مس از آن جهت ضروری است که کشور ما براساس منابع آلومینیومی و مسی خود دربین 20 کشور اول دنیا قرار گرفته و از این لحاظ بسیار غنی محسوب می‌شود. بررسی‌های آماری نشان می‌دهد که تولید آلومینیوم در کشور باوجود احداث و افتتاح چندین شرکت جدید در این حوزه از سال 1393 به بعد روند نزولی را آغاز کرده، به‌طوری که براساس آنچه در آمار‌ها آمده است تولیدات آلومینیوم کشور در سال‌های 92 و 93 حدود 349 هزار تن بوده که این مقدار در سال 1398 به 276 هزار تن رسیده است. این مساله نشان می‌دهد تولیدات آلومینیوم کشور در محدوده هفت‌ساله دولت روحانی 20درصد کاهش را تجربه کرده است. آلومینیوم که دومین فلز پرمصرف جهان بوده، درکشور ما از سال 1395 تا به‌حال روند نزولی را داشته که سال 1397 از این حیث رکوردار بوده است. در آن سال تولیدات آلومینیوم کشور درمقایسه با سال 96 بیش از 11درصد کاهش می‌یابد که عملکرد بسیار ضعیفی محسوب می‌شود.

مسئولان وزارت صمت دلیل عمده این کاهش تولید را در کمبود مواد اولیه می‌دانند و معتقدند این مساله سبب خارج شدن بعضی خطوط تولید از کار بوده است. با وجود این، در سه‌ماهه نخست سال‌جاری درمقایسه با سه‌ماهه نخست سال 1398، تولیدات آلومینیوم درکشور حدود 63 درصد رشد داشته است که می‌تواند امیدوارکننده باشد. درمجموع با توجه به پرمصرف بودن آلومینیوم درسطح دنیا می‌توان گفت این صنعت نیازمند تحولی بزرگ در کشور است تا بتواند چندسال عقب‌افتادگی از کشور‌های منطقه و دنیا را جبران کند. ایران با توجه به رتبه دهمی خود درمیان دارندگان معادن آلومینیومی تنها یک‌درصد از تولیدات جهان را دراختیار دارد.

    مس ایران در رتبه 15 جهان

در کنار فولاد و آلومینیوم، وضعیت مس کمی متفاوت‌تر و البته بهتر از آلومینیوم به‌نظر می‌رسد. ذخایر قطعی مس کشور حدود دو میلیارد تن برآورد شده که با مدنظر قرار دادن عیار محتوای مس در این ذخایر، مس محتوای موجود حدود 18 میلیون تن برآورد شده است که در مقیاس جهانی حدود چهار درصد ذخایر مس جهان را شامل می‌شود. کشور ما براساس آخرین آمار، رتبه 15 تولیدات مس در دنیا را در اختیار دارد که با توجه به تخمین معادن مسی کشور جای تقویت و رشد بسیاری دارد. تولیدات این فلز غیرآهنی که سومین فلز پرمصرف و پرتجارت جهان شناخته می‌شود، در سال 1398 در کشور ما هیچ‌تفاوت یا رشدی نسبت به سال 97 را نشان نمی‌دهد. این درحالی است که تولیدات کشور در این زمینه از سال 1392 به بعد روند رو به رشدی داشته و حداقل هر سال یک‌درصد رشد کرده است. براساس آمارها بهترین عملکرد تولید مس در کشور در چندسال اخیر در سال 97 ثبت شده که نسبت به سال قبل‌تر خود رشد 16 درصدی داشته است. تولیدات مس کشور شامل ‌آند، کاتد و کنسانتره آن در سال 98 درمقایسه با سال 92 در حدود 40 درصد رشد داشته است. همچنین در اولین فصل از سال 99 درمقایسه با مدت مشابه سال 98، رشد سه درصدی در تولیدات رقم خورده است. باتوجه به منابع و معادن مس موجود در کشور می‌توان ظرفیت‌های کشور را برای مصرف و صادرات بالا‌تر این محصول تقویت کرد.

    خام‌فروشی بلای جان صنعت پتروشیمی ایران

صنعت شیمیایی ازجمله صنایع مطرح در چند دهه گذشته به شمار می‌آید که توجه خاص کشور‌ها به این صنعت موجب رونق و فراگیری آن در جهان شده است و درحال‌‏حاضر این صنعت پس از صنایع‌غذایی و خودروسازی سومین صنعت بزرگ جهان محسوب می‌شود. ایران نیز به‌‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین دارندگان منابع نفتی و همچنین با دارابودن دومین ذخایر بزرگ گاز دنیا، قبل از تحریم‌‌ها بیش از 80درصد درآمد‌های صادراتی خود را از نفت و گاز تامین می‌کرد و امیدوار است در دوره تحریم‌‌ها بتواند با استفاده از قرارداد‌‌های جدید نه‌تنها ظرفیت پتروشیمی خود را بالا برده بلکه ‌بخشی از بازار جهانی آن را در اختیار بگیرد و امیدوار است تا پایان دهه جاری ۱۴درصد از بازار جهانی پتروشیمی را در دست بگیرد و ظرفیت تولید محصولات پتروشیمی خود را به ۲۳ میلیون تن در سال افزایش دهد. با همه اینها و رشد ظرفیت تولید صنعت پتروشیمی و شیمیایی در سال‌‌های اخیر، به نظر می‌رسد این صنعت با تولید محصولات پایه و مادر و عدم‌تکمیل زنجیره ارزش این صنعت، تبدیل به تولیدکننده مواد اولیه صنایع فعال پایین‌دست کشور‌های دیگر شده و عملا درحال خام‌فروشی است. این موضوع خود بحث‌‌های گسترد‌ه‌ای می‌طلبد که در فرصتی مناسب به آنها خواهیم پرداخت؛ اما درحال‌حاضر بررسی روند تولیدات محصولات شیمیایی و پتروشیمی جهت سنجش ظرفیت‌های کشور در اولویت قرار دارد.

براساس آمار تولید محصولات پتروشیمی که خود شامل مواد شیمیایی و پلیمری بوده، در سال‌‌های اخیر روند روبه‌رشدی را با سرعت کم طی کرده، به‌طوری‌که تولیدات در این صنعت در سال 98 تنها دو رصد در مقایسه با سال 97 رشد کرده است و مقایسه تولیدات در سال 97 و 96 هم هیچ‌گونه تغییری را نشان نمی‌دهد. این‌‌ درحالی است که در سال‌‌های 93 تا 96 و قبل از خروج آمریکا از برجام و شروع تحریم‌‌های ظالمانه، محصولات این صنعت از روند صعودی تندتری برخوردار بوده‌ است. به‌عنوان نمونه رشد 11درصدی تولیدات در سال 93 در مقایسه با سال 92 از عملکرد‌‌های خوب این صنعت محسوب می‌شود. بررسی جزئیات تولیدات پتروشیمی و شیمیایی نیز نشان می‌دهد در برخی محصولات بالادستی چون پلی‌وینیل، پلی‏کربنات، پلی‏بوتادین و... در جا زده‌ایم. علاوه‌بر عقب‏ماندگی در برخی محصولات نامبرده، مساله اساسی‌تر این صنعت، خام‌فروشی به سبک متفاوت است. صنایع بالادستی همچون تولید حلال‌‌ها و مواد روغنی و از طرفی اتیلن‌‌ها (منومرها) و... از تولیدات خوبی برخوردارند اما تبدیل به محصولات نهایی با ارزش‌افزوده بسیار بالا‌تر انجام نشده و عمدتا به همان شکل صادر می‌شود. به‌صورت دقیق‌تر آنکه صادرات محصولات پتروشیمی درحال‌حاضر شبیه خام‌فروشی است، چراکه اکنون ما در دو سه لایه کار می‌کنیم ولی در دنیا بیش از ۱۰ لایه برای فعالیت صنعتی در زمینه محصولات پتروشیمی ایجاد شده است.

* نویسنده: مرتضی عبدالحسینی، روزنامه‌نگار