به گزارش «فرهیختگان»، مرتضی تبریزی بعد از درخشش در ذوب‌آهن با آن گل‌های حساسش سرانجام در یک نقل‌وانتقال دراماتیک از جمع اصفهانی‌ها جدا شد و به استقلال پیوست؛ انتقالی امیدوارکننده برای هواداران استقلال، اما هرچه از این حضور سپری می‌شد این بازیکن بیشتر و بیشتر سکوها را ناامید می‌کرد. هرچند تبریزی گل‌های حساس هم کم برای استقلال به ثمر نرساند، اما هوادارانی که سال‌ها از قهرمانی دور مانده بودند یک تبریزی آماده‌تر از اینها را می‌خواستند تا یک‌بار دیگر دست استقلال به جام برسد. حالا حدود دوفصل از حضور تبریزی در استقلال سپری می‌شود و درحالی‌که این مهاجم با تجربه کم‌کم در تمرینات خودی نشان داده و یک‌بار دیگر بارقه امید را در دیدارهای تدارکاتی با گلزنی‌هایش در دل هواداران ایجاد کرد، اما با یک بد شانسی محض رباط صلیبی‌اش پاره شد تا در اوج آمادگی مجبور به عمل جراحی شده و فعلا خانه‌نشین شود. حالا بحث اینکه فصل بعد در این تیم می‌ماند یا خیر، مطرح شده، ولی خودش علاقه‌ای به صحبت در این باره ندارد و از ما هم خواست در این خصوص سوالی نپرسیم. گفت‌وگوی «فرهیختگان» با مهاجم استقلال را در شرایطی که مشغول فیزیوتراپی بود، در زیر می‌خوانید.

بعد از عمل جراحی که داشتی، الان وضعیت چطور است؟

بعد از عمل چند روزی را به استراحت پرداخته و کارهای فیزیوتراپی را آغاز کردم. خدا را شکر شرایطم خوب است و ان‌شاءالله رفته‌رفته بهتر هم می‌شود و طی یکی، دوهفته آینده تمرینات اصلی‌ام را آغاز خواهم کرد.

در این سال‌ها که فوتبال بازی می‌کنی مصدومیتی شبیه به اینکه مدت‌ها خانه‌نشینت کند، تجربه کرده بودی؟

حدود ۱۰ سال است که به‌صورت حرفه‌ای فوتبال بازی می‌کنم و این اولین‌بار بود که کلا مصدوم می‌شدم! من تا به‌حال حتی مصدوم هم نشده بودم چه برسد به پارگی رباط و این اولین مصدومیت زندگی‌ام بود.

با گلزنی‌هایت در بازی‌های دوستانه همه را امیدوار کرده بودی که دوباره یک مرتضی تبریزی گلزن از راه خواهد رسید.

بله، درست است و شرایطم خیلی خوب بود، اما متاسفانه بدشانسی دست از سر من برنمی‌دارد.

این بدشانسی از زمانی که به استقلال آمدی نصیبت شده؟ چون یک مدت زیرفشار هواداران بودی و آنها خواهان جدایی تو بودند.

بدشانسی از این لحاظ می‌گویم که در مسابقات توپ‌هایم گل نمی‌شد و حالا هم که این اتفاق برای من افتاد.

چه اتفاقی افتاد که مصدوم شدی؟ به‌خاطر تعطیلات کرونایی بود؟

بعد از تعطیلاتی که به‌خاطر شیوع ویروس کرونا اتفاق افتاد در تمرین یکی از آماده‌ترین بازیکنان بودم و چندگل هم در بازی‌های دوستانه به‌ثمر رساندم. متاسفانه در بازی آخر در یک صحنه پایم را ستون کردم که ضربه بازیکن حریف باعث شد تا رباط داخلی و رباط صلیبی همزمان آسیب ببینند. لحظات سختی بود و این موضوع را اصلا باور نمی‌کردم که اینچنین مصدوم شده باشم.

یک مدت هر بازیکنی به برنامه ۹۰ می‌رفت مصدوم می‌شد و این‌طور عنوان می‌کردند که این برنامه برای فوتبالیست‌ها شگون ندارد. به این مسائل خرافاتی اعتقاد داری؟

خیر، اصلا خرافاتی نیستم و به این حرف‌ها اعتقادی ندارم.

حتما بازی‌ها و نتایج استقلال را دنبال می‌کنی. نظرت درمورد روند این تیم چیست؟

بله، بازی‌ها و نتایج را می‌بینم و پیگیر هستم. خدا را شکر با برد مقابل پارس‌جنوبی شرایط‌مان بسیار بهتر شد و این سه امتیاز از لحاظ روحی و روانی در آینده به تیم خیلی کمک خواهد کرد. امیدوارم این نتایج تا پایان لیگ ادامه پیدا کند تا درنهایت سهمیه آسیا را کسب کرده و بتوانیم به یک مقام خوب در انتهای لیگ دست پیدا کنیم.

فکر می‌کنی جایت درجمع همبازیانت خیلی خالی است؟

خیلی خالی نیست، اما خودم خیلی دوست داشتم الان می‌توانستم استقلال را همراهی کنم و در مسابقات باشم.

بعد از مصدومیت با بازیکنان استقلال درتماس هستی؟

بله، با همه آنها در ارتباطم و مدام حال‌واحوال یکدیگر را جویا می‌شویم. خدا را شکر بعد از عمل همه‌چیز خوب است و امیدوارم روند مصدومیتم خیلی زود طی شود و بتوانم دوباره به میادین برگردم.

چقدر به موفقیت استقلال در ادامه لیگ قهرمانان آسیا شانس می‌دهی؟

خیلی زیاد اتفاقا خیلی هم امیدوارم چون استقلال همیشه در آسیا خوب بوده و نتایج مطلوبی در این رقابت‌ها گرفته است.

 * نویسنده: محمدرضا حاجی‌عبدالرزاق، روزنامه‌نگار